Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Ο Μουαμάρ Καντάφι το 1975 δημοσίευσε το «Πράσινο Βιβλίο», ένα μικρό σύγγραμμα περίπου 100 σελίδων που περιείχε την πολιτική φιλοσοφία του Λίβυου ηγέτη. Αποτελούταν από τρία μέρη: «Η λύση του προβλήματος της δημοκρατίας: Η αρχή του λαού», «Η λύση του οικονομικού προβλήματος: ο σοσιαλισμός» και «Η Κοινωνική Βάση της Τρίτης Διεθνούς Θεωρίας». Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε όμως με το τρίτο μέρος αποκλειστικά διότι αφορά άμεσα την κοσμοθεωρία του εθνικισμού. Τα κεφάλαια στα οποία θα εστιάσουμε είναι «Η οικογένεια», «Η φυλή», «Το Έθνος» και «Οι Μαύροι».
Περί εθνικισμού
Στο πρώτο του κεφάλαιο (Η κοινωνική πλευρά της Τρίτης Παγκόσμιας Θεωρίας) ο Καντάφι έλεγε ότι η βάση της σύστασης ενός έθνους είναι ο εθνικισμός κι ότι οι κοινωνικές σχέσεις είναι εθνικές. Υποστήριζε ότι η η εθνική και η κοινωνική πάλη αποτελούν την βάση της ιστορίας επειδή είναι η ισχυρότερη από κάθε αλλο παράγοντα κι αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Τα ζώα ζουν κι αυτά σε ομάδες κι η ομαδική συσπείρωση εξασφαλίζει την επιβίωση των ομάδων αυτών εντός του ζωικού βασιλείου. Και πολύ ορθά συνεχίζει λέγοντας: «Έτσι κι ο εθνικισμός αποτελεί τη βάση της επιβίωσης των εθνών. Στα έθνη που ο εθνικισμός τους καταστράφηκε η ύπαρξή τους έγινε ευάλωτη στην καταστροφή». Κι ακόμα πιο σωστά συμπλήρωσε ότι «οι μειονότητες δημιουργήθηκαν από κοινωνικές αιτίες επειδή τα έθνη τους διαμελίστηκαν λόγω του ότι καταστράφηκε ο εθνικισμός τους». Συμφωνούμε φυσικά και σε αυτό: «Γι’ αυτό άλλωστε αγωνίζονται οι ομάδες χάριν της εθνικής ενότητας τους. Γιατί σ’ αυτό συνίσταται η επιβίωσή τους. Ο εθνικός, που είναι και ο κοινωνικός φορέας, ωθεί αυτόματα τους ανθρώπους προς την επιβίωση, με τον ίδιο τρόπο που η έλξη ενεργεί αυτόματα για τη στήριξη κάθε αντικειμένου…». Ο Καντάφι καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η ζωή του ανθρώπου καταστρέφεται όταν αρχίζει η παραγνώριση του εθνικισμού». Πίστευε επίσης ότι ο φυλετισμός αποτελεί πλήγμα για τον εθνικισμό, πράγμα στο οποίο εμείς απόλυτα σύμφωνοι γιατί είμαι πάνω και πρώτ απ’ όλα εθνικιστές: «Στο μεταξύ ο «φυλετισμός» καταστρέφει τον εθνικισμό. Γιατί η νομιμοφροσύνη στη φυλή εξασθενεί τη νομιμοφροσύνη στο έθνος και αποβαίνει σε βάρος του». Ο Ίων Δραγούμης έλεγε ότι ο σκοπός των εθνών είναι να γεννούν πολιτισμούς. Ο Λίβυος ηγέτης δεν απέχει από την άποψη αυτή: «Tο προηγμένο παραγωγικό και πολιτισμένο έθνος, είναι ωφέλιμο για όλο τον κόσμο». Διευκρίνιζε μάλιστα ότι «η πολιτική και εθνική υποδομή καταστρέφεται, εάν υποβιβασθεί στο κοινωνικό επίπεδο, δηλαδή στο επίπεδο της οικογένειας και της φυλής». Ως εθνικιστές συμφωνούμε απόλυτα μαζί του και γι’ αυτό είμαστε αποκλειστικά εθνικιστές και αρνούμαστε τον διεθνιστικό φυλετισμό που ακυρώνει την διαφορετικότητα των εθνών, την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους. Σαφώς και δεν αρνούμαστε ότι υπάρχει σύνδεση με την φυλή κι ότι ως λευκοί ανήκουμε σε μια λευκή φυλή, αφού το έθνος προέρχεται από την φυλή κι αποτελεί κομμάτι της, αλλά κανένα έθνος δεν είναι όμοιο με κάποιο άλλο κι ας ανήκουν όλα στην ίδια φυλή. Ο Καντάφι όρισε κι αυτό ζήτημα πολύ σωστά:
«Πάντως, η ενιαία ρίζα και η μοιραία καταγωγή αποτελούν τις δύο ιστορικές υποδομές κάθε έθνους. Η ρίζα όμως μένει στην πρώτη βαθμίδα, και η καταγωγή στη δεύτερη. Γιατί το έθνος δεν είναι μόνο ρίζα, έστω κι αν αυτή είναι η υποδομή και η πηγή του. Αλλά το έθνος αποτελεί, επιπρόσθετα, ιστορικές ανθρώπινες συσσωρεύσεις, που ωθούν ένα όμιλο ανθρώπων να συζεί στον ίδιο τόπο, να χαράζει ενιαία ιστορία, να έχει ενιαία κληρονομιά και να αντιμετωπίζει το ίδιο πεπρωμένο. Έτσι, το έθνος, άσχετα από το δεσμό του αίματος, είναι τελικά και καταγωγή και μοίρα».
Το έθνος όσες φορές κι αν καταπιεστεί κι υποδουλωθεί λόγω αποικιοκρατίας ή αυτοκρατορίας πάλι θα αναδυθεί λόγω της αφύπνισης του εθνικισμού του. Αυτό υποστήριζε κι ο Καντάφι για κάθε πολιτικό οικοδόμημα που περιέχει στο εσωτερικό του περισσότερα του ενός έθνους: «Εάν όμως το πολιτικό οικοδόμημα περιλαμβάνει περισσότερα από ένα έθνος, ο χάρτης του ξεσχίζεται, γιατί το κάθε έθνος ανεξαρτοποιείται κάτω από το έμβλημα του εθνικισμού του. Έτσι ξεσχίσθηκε και ο χάρτης των αυτοκρατοριών που γνώρισε ο κόσμος, γιατί περιελάμβανε πολλά έθνη, που το καθένα δεν άργησε να φανατισθεί εθνικιστικά και να διεκδικήσει την ανεξαρτησία του, οπότε η αυτοκρατορία διαλύθηκε για να ξαναγυρίσουν στις κοινωνικές τους ρίζες, τα συστατικά της. Αν ξαναδούμε την κάθε εποχή της όλης ιστορίας του κόσμου, θα βρούμε την τρανή απόδειξη». Αρκεί να θυμηθούμε για παράδειγμα την Οθωμανική Αυτοκρατορία ή την Αυστροουγγαρία ή ακόμα και την Σοβιετική Ένωση.
Έτσι λοιπόν ο Καντάφι οδηγείται να απαντήσει στο ερώτημα περί αυτοκρατοριών και κράτους και για ποιο λόγο προκύπτουν τα πολυεθνικά και εθνικά κράτη: «Το κράτος είναι πολιτική οντότητα που δημιουργούν πολλοί παράγοντες, όπου ο εθνικισμός είναι το πρώτιστο και το απλούστερο. Και το εθνικιστικό κράτος είναι η μόνη πολιτική μορφή που εναρμονίζεται με τη φυσικοκοινωνική σύσταση, πού είναι διατηρητέα, που δεν έχει υποταχθεί στον δεσποτισμό άλλου ισχυρότερου εθνικισμού». Με απλά λόγια μας λέει ότι εθνικισμός σημαίνει ανεξαρτησία και ζωτικότητα ενός έθνους που κατάφερε να νικήσει τον εθνικισμό ενός ή περισότερων εθνών. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν ο εθνικισμός αποτελεί υγιές ένστικτο κάθε λαού που αρνείται την υποταγή.
Περί θρησκείας
Η θρησκεία είναι βασικό και δομικό στοιχείο κάθε έθνους. Όλα καλά μέχρι εδώ κι απόλυτα σύμφωνοι με τον Λίβυο ηγέτη. Όμως, αφού ο Καντάφι αναγνώριζε ότι «κάθε έθνος έχει την θρησκεία του», τότε γιατί όταν επισκέφτηκε την Ιταλία το 2009 και το 2010 χάριζε το Κοράνι σε 200 και 500 Ιταλίδες; Εντός του ιταλικού κράτους ενώπιον των Ιταλίδων είπε: «O Χριστός ήλθε στον κόσμο για τους Εβραίους, όχι για εσάς, ενώ ο Μωάμεθ ήλθε για όλους τους ανθρώπους…δεν ήταν ο Χριστός αυτός που σταυρώθηκε αλλά κάποιος που του έμοιαζε… Ακολουθήστε τον Μωάμεθ. Το Ισλάμ θα έπρεπε να γίνει η θρησκεία όλης της Ευρώπης». Αυτή η ενέργεια ακυρώνει αυτό που γράφει στο «Πράσινο Βιβλίο» του: «Η μόνη λύση βρίσκεται στην εναρμόνιση με τον φυσικό κανόνα που ορίζει ότι το κάθε έθνος έχει τη θρησκεία του». Το έκανε επειδή γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό ζημιώνει ένα έθνος, το καταστρέφει και το καθιστά αφομοιώσιμο. Ο ίδιος ο Καντάφι γράφει στο «Πράσινο Βιβλίο»: «Ο μόνος ανταγωνιστής του κοινωνικού παράγοντα που επηρεάζει την ενότητα της ομάδας, είναι ο θρησκευτικός παράγοντας που μπορεί να διαιρέσει την εθνική ομάδα ή και να ενοποιήσει ομάδες από διάφορες εθνικότητες. Έτσι συνέβαινε σε όλες τις εποχές. Ιστορικά κάθε γένος έχει την θρησκεία του. Αυτό αποτελεί ομοιογένεια». Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που μπορεί μία θρησκεία να επιτύχει να υπερβεί τον εθνικισμό και τότε να γίνει μία ενιαία πίστη πολλών εθνών δημιουργώντας μια αυτοκρατορία, όπως έγινε με τον χριστιανισμό και την Νέα Ρώμη του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ας δούμε τι λέει ο Καντάφι:
«Όταν το εθνικιστικό πνεύμα εμφανίζεται ισχυρότερο του θρησκευτικού και ο σπαραγμός εντείνεται μεταξύ των διαφόρων εθνικοτήτων που περικλείει, ας υποθέσουμε, η θρησκεία, το κάθε έθνος ανεξαρτοποιείται γυρίζοντας στην κοινωνική υποδομή του, και τότε εξαφανίζεται η αυτοκρατορία. Ο θρησκευτικός ρόλος επανέρχεται, όταν το θρησκευτικό πνεύμα εμφανίζεται ισχυρότερο του εθνικιστικού. Τότε ενώνονται οι διάφορες εθνότητες κάτω από το λάβαρο της ενιαίας θρησκείας, ώσπου να ξαναπροβάλει ο ρόλος του εθνικισμού, κ.ο.κ.».
Ο αέναος κύκλος της ιστορίας δηλαδή γίνεται μεταξύ αυτοκρατοριών που τις διαδέχεται ο εθνικισμός και μεταξύ εθνών που τα διαδέχεται η αυτοκρατορία και πάλι από την αρχή. Σήμερα, στις μέρες της παγκοσμιοποίησης διαπιστώνουμε ότι οι δεσμοί των ανθρώπων με την πατρίδα τους και με την πίστη στο έθνος τους παραμερίζονται κι επιχειρείται να αντικατασταθούν από την ατομικότητα και διάφορα δικαιώματά της υπεράνω του συνόλου. Αυτό είναι κάτι αφύσικο σύμφωνα με τον Καντάφι: «Η παραγνώριση του εθνικού δεσμού των ανθρωπίνων ομάδων και η ανοικοδόμηση πολιτικού καθεστώτος που να αντίκειται στα κοινωνικά δεδομένα, είναι εφήμερο οικοδόμημα, που θα γκρεμισθεί εξ αιτίας της κίνησης του κοινωνικού παράγοντα των ομάδων, με άλλα λόγια της εθνικιστικής κίνησης του κάθε λαού. Αυτές είναι δεδομένες βασικές αλήθειες στη ζωή του ανθρώπου και όχι συμπερασματικοί λογισμοί, που πρέπει να τις αντιληφθεί ο κάθε άνθρωπος στον κόσμο…».
Η φυλή
Ο Καντάφι έθετε την φυλή πάνω από το έθνος και την οικογένεια πάνω από όλα: «Από κοινωνική άποψη η οικογενειακή κοινωνία είναι καλύτερη της φυλετικής κοινωνίας, που κι αυτή με τη σειρά της είναι καλύτερη της εθνικής κοινωνίας». Και προσθέτει: «H οικογενειακή κοινωνία είναι καλύτερη της φυλετικής κοινωνίας, που κι αυτή με τη σειρά της είναι καλύτερη της εθνικής κοινωνίας».
Υποστήριζε επίσης ότι η φυλή είναι μια μεγάλη οικογένεια: «Σαν μια μεγάλη οικογένεια, η φυλή εξασφαλίζει στα μέλη της όσα και η οικογένεια εξασφαλίζει στα δικά της μέλη, υλικά και κοινωνικά οφέλη. Άρα, η φυλή είναι μια οικογένεια άλλης κατηγορίας».
Και όριζε την φυλή ως εξής: «Η φυλή είναι το φυσικό κοινωνικό στέγαστρο που παρέχει κοινωνική ασφάλεια, και εξασφαλίζει στα μέλη της, σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα της φυλής, μια ομαδική ρήτρα, ποινή, βεντέτα και μιαν ομαδική άμυνα. Έτσι, εξασφαλίζεται η κοινωνική προστασία. Βάση στη σύσταση της φυλής είναι το αίμα, αλλά δεν στηρίζεται αποκλειστικά σ’ αυτό. Καθότι και η καταγωγή είναι συστατικό της φυλής». Πολύ σωστά υποστήριζε και την άποψη ότι ο εθνικός φανατισμός που στρέφεται κατά άλλων εθνών, τα οποία ανήκουν στην ίδια φυλή, οδηγεί σε εξασθένιση κι αποδυνάμωση μιας φυλής. Ας δούμε ακριβώς τι γράφει: «Όσο περισσότερο αλληλοσπαράζονται και φανατίζονται οι οικογένειες μιας φυλής τόσο και περισσότερο απειλείται η φυλή. Παράλληλα, εάν τα μέλη της μιας οικογένειας αλληλοσπαράζονται και φανατίζονται τόσο περισσότερο η οικογένεια κινδυνεύει. Και κάθε έθνος που σπαράζεται και οι φυλές του φανατίζονται κινδυνεύει».
Η μαύρη φυλή θα επικρατήσει στον κόσμο
Ο Καντάφι θεωρείται από ορισμένους ότι ήταν προστάτης της Ευρώπης επειδή είπε ότι αν πέσει, τότε οι μεταναστευτικές ροές θα καταπνίξουν την Ευρώπη. Κι αυτό μεταφέρεται σήμερα σαν θετικό του Καντάφι. Στην πραγματικότητα όμως ο ίδιος πίστευε στην επικράτηση της μαύρης φυλής στον κόσμο, σε μια αυτοκρατορία των μαύρων. Αυτή δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς παρά μόνο με μία ενιαία θρησκεία, όπως είδαμε ότι πίστευε κι ο ίδιος. Γι’ αυτό ο Καντάφι το 2006 στο Τιμπουκτού μίλησε για μια μουσουλμανική Ευρώπη μέσω της αύξησης του πληθυσμού των πιστών του Ισλάμ στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Έτσι πίστευε ότι θα επικρατήσει κι η μαύρη φυλή. Συγκεκριμένα έγραψε τα ακόλουθα:
«Η τελευταία εποχή σκλαβιάς, ήταν η εποχή που η λευκή φυλή υποδούλωσε τη μαύρη φυλή. Αυτή η εποχή θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό του μαύρου ανθρώπου, μέχρις ότου αισθανθεί ότι η υπόληψή του έχει αποκατασταθεί.
Αυτό το τραγικό ιστορικό συμβάν, η πικρία που δημιουργεί και η ψυχολογική αναζήτηση ικανοποίησης, με την αποκατάσταση της υπόληψης μιας ολόκληρης φυλής, αποτελεί την ψυχολογική αιτιολογία που δεν μπορεί να παραγνωρισθεί στο κίνημα της μαύρης φυλής ωσότου πάρει εκδίκηση και κυριαρχήσει. Ας προστεθεί σε όλα αυτά το αναπόφευκτο των κοινωνικο-ιστορικών κυκλωμάτων, που ένα απ’ αυτά είναι ότι η κίτρινη φυλή είχε κυριαρχήσει στον κόσμο, όταν προχώρησε από την Ασία προς τις άλλες ηπείρους. Ύστερα ήρθε η σειρά της λευκής φυλής, που πραγματοποίησε μια ευρεία αποικιοκρατική επέλαση και έζωσε όλες τις ηπείρους του κόσμου. Τώρα, ήρθε η σειρά της μαύρης φυλής να κυριαρχήσει κι αυτή.
Η μαύρη φυλή βρίσκεται σε πολύ καθυστερημένη κοινωνική θέση. Εντούτοις, αυτή η καθυστέρηση εργάζεται αριθμητικά για την υπεροχή αυτής της φυλής. Γιατί το χαμηλό επίπεδο διαβίωσης των μαύρων τους κράτησε μακρυά από του να μάθουν τους τρόπους ελέγχου των γεννήσεων και του οικογενειακού προγραμματισμού. Επίσης οι κοινωνικές τους συνήθειες, καθυστερημένες κι αυτές, γίνονται αίτια να πολλαπλασιάζονται ασυγκράτητα, ενώ λιγοστεύει ο αριθμός των άλλων φυλών, εξ αίτιας του περιορισμού των γεννήσεων, της μείωσης των γάμων και της συνεχιζόμενης απασχόλησης στην εργασία, αντίθετα από τούς μαύρους, που βρίσκεται σε κατάσταση νωθρότητας κάτω από το συνεχή καύσωνα».
Πανισλαμιστής και φυλετιστής ο Καντάφι με όραμα αυτοκρατορικό όπου η ενιαία πίστη στο Ισλάμ και η μαύρη φυλή θα επικρατούσαν στον κόσμο.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι πιστεύοντας όλα αυτά, ο Καντάφι, δεν επιθυμούσε πράγματι να σταματήσει την εξάπλωση της μαύρης φυλής, αλλιώς δεν θα παρότρυνε τις Ιταλίδες το 2009 και το 2010 να πιστέψουν στον Μωάμεθ, ούτε θα ζητούσε 5 δις ευρώ για να μην αφήσει την μετανάστευση να κατακλύσει την Ευρώπη. Απλώς με τον τρόπο αυτό επιχειρούσε απεγνωσμένα να βρει υποστήριξη για να σωθεί από το τέλος που τον περίμενε και όλοι είδαμε στις οθόνες μας. Τα λόγια που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές και θαυμαστές του Καντάφι είναι οι δηλώσεις του τον Μάρτιο του 2011 στο λιβυκό πρακτορείο Jana: «Εάν η Ευρώπη δεν μάς υποστηρίξει και αγνοήσει τον ενεργό ρόλο της Λιβύης στον αγώνα κατά της μετανάστευσης και το ρόλο της ως εγγυητή της σταθερότητας στη βόρεια Αφρική και σε ολόκληρη την Αφρική, η Λιβύη θ’ αναγκαστεί να σταματήσει τις προσπάθειές της στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και θα αλλάξει εντελώς πολιτική απέναντι στην Αλ Κάιντα»
Εργαλειοποιούσε σαν άλλος Ερντογάν το λαθρομεταναστευτικό για να αιτείται ό,τι επιθυμούσε από την Ευρώπη υπό την απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας και της εξάπλωσης της μαύρης φυλής. Στην ίδια συνέντευξη δήλωσε: «Η Τρίπολη θα σταματήσει επίσης τον αγώνα της κατά της λαθρομετανάστευσης, ώστε εκατομμύρια μαύροι να κατακλύσουν την Ευρώπη».
Γίνεται λοιπόν απολύτως κατανοητό ότι, αν ο Καντάφι επιβίωνε θα συνέχιζε το πρόγραμμά του για τον εξισλαμισμό της Ευρώπης δίχως πόλεμο, στέλνοντας παράλληλα τους μουσουλμάνους στην Ευρώπη και θα περίμενε να υπεραυξηθεί ο πληθυσμός της μαύρης φυλής προκειμένου αυτή να κυριαρχήσει στον πλανήτη και να εκδικηθεί την λευκή φυλή. Κι όλα αυτά τα είχε γράψει σε ένα βιβλίο μεγέθους τσέπης των 100 σελίδων περίπου, όχι σε ένα ογκώδες δίτομο έργο σαν του Αυστριακού δεκανέα. Δεν δικαιολογείται λοιπόν οι υποστηρικτές του εν Ελλάδι να μην γνωρίζουν ποιος ήταν και τι πίστευε. Άλλωστε το βιβλίο του ήταν πράσινο επειδή ήταν εμπνευσμένο από την πίστη του Ισλάμ.
