Για μια σημαία αποφάσισε να δώσει τη ζωή του. Για μια σημαία που για αυτόν σήμαινε γιορτή. Γιατί όταν ο λαός συγκεντρώνεται με «σημαίες και με ταμπούρλα» ακόμα και για να διαμαρτυρηθεί, η συγκέντρωση αυτή είναι γιορτή. Τα πάντα που σχετίζονται με το Έθνος και τα σύμβολά του αποτελούν μια γιορτή. Κι όταν κάποιοι αποφασίζουν να σκοτωθούν για τα μεγάλα Ιδανικά ώστε να στείλουν το μήνυμά τους στους κουρασμένους και τους κοιμισμένους «η ζωή τραβάει την ανηφόρα». Κι όντως ο θάνατος του ωραίου νέου οδήγησε στην ανηφόρα. Αρχικά ανέβηκαν οι Έλληνες είτε με το βλέμμα, είτε με τη σκέψη είτε με το σώμα στη Βόρειο Ήπειρο. Σε μια κηδεία γιορτή. Ακούστηκε όλη η Βόρειος Ήπειρος να φωνάζει δυνατά «Ελλάς, Ελλάς σκέπασε και μας»! Κι όλη η Ελλάδα άκουγε μπουμπουνητά κάτω από τον μουντό ουρανό την ώρα της ταφής του ανθρώπου που ήταν το παράδειγμα του Ηρωικού Τρόπου Ζωής του Ιωάννη Συκουτρή. Ο θάνατος του νέου, του Βορειοηπειρώτη, του αληθινού Έλληνα συγκλονίζει το Έθνος. Και θα το οδηγήσει στην ανηφόρα. Με σημαίες και με ταμπούρλα. Γιατί ο Κωνσταντίνος Κατσίφας έγινε ο αστάθμητος παράγοντας της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Και οδηγεί στην ανηφόρα το Έθνος. Γιατί αυτός το σηκώνει με τη θυσία του από το λήθαργο. Ψηλά τις σημαίες! Δυναμώστε τα ηχεία να ακουστούν τα εμβατήρια σε όλη την Οικουμένη! Ο Κωνσταντίνος είναι πλέον το σύμβολο του Ελληνισμού, της Πατριδολατρείας, της Αυτοθυσίας για μια Μεγάλη Ιδέα. Για αυτό χαμογελούσε ακόμα και νεκρός. Γιατί εκείνος ήξερε ότι το αίμα του θα κυλήσει τα γρανάζια της Ιστορίας. Με σημαίες και με ταμπούρλα θα γυρίσουμε και η γη της Βορείου Ηπείρου θα τρέμει. Η ψυχή του θα μας οδηγήσει εκεί. Το παράδειγμα της ζωής του και ο σκοπός για τον οποίο θυσιάστηκε. Για αυτό πέρασε στην Αθανασία. Γιατί ενσάρκωσε όσα έλεγε ο Ιωάννης Συκουτρής για τον Ηρωικό Άνθρωπο.
Να μην απογοητευόμαστε για την περιφρόνηση της θυσίας του από το Κράτος. Ο Κωνσταντίνος δεν σκοτώθηκε για το Κράτος,σκοτώθηκε για το Έθνος! Για να υψωθεί το εθνικό φρόνημα του Λαού μας, για να ξεσπάσει η οργή του Λαού εναντίον του Κράτους που ντροπιάζει και εξευτελίζει το Έθνος. Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου τίποτα δεν είναι ίδιο. Μετά την άρνηση για ενός λεπτού σιγή στη Βουλή προς τιμήν του Κωνσταντίνου, μετά τις απαξιωτικές δηλώσεις και τους χαρακτηρισμούς που τον προσέβαλλαν βουλευτές και υπουργοί ενώ ακόμα δεν είχε ταφεί, μετά την απαξίωση και περιφρόνηση του Τσίπρα να στείλει έστω και τυπικά μια συλληπητήρια επιστολή στη μητέρα του, μετά τις δηλώσεις πρώην υπουργού ότι ο Εθνομάρτυρας σκοτώθηκε στη «Νότια Αλβανία» κι όχι στη Βόρειο Ήπειρο, όλα ξεκαθάρισαν. Ο θάνατος του νέου τους ξεγύμνωσε. Και οι πιο τυφλοί είδαν τι σημαίνει Αριστερά.Αρνήθηκαν να ψηφίσουν υπέρ της διερεύνησης του θανάτου του στην Ευρωβουλή. Απεδείχθη ότι αντίσταση τώρα – και πάντοτε – κάνει μόνο ο Λαός ως Έθνος. Κι όχι ένας λαός που εκπροσωπείται από το ιδανικό της κοιλιάς. Και τώρα σύμβολο, Άγιος του Έθνους μας, οδηγός του Λαού μας είναι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας!
Ακολουθεί απόσπασμα του Ιωάννη Συκουτρή από το βιβλίο «Η φιλοσοφία της ζωής»:
«Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν’ ο καρπός- αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση, δια ν’ αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν’ εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει. […]
Η ζωή ενός ανθρώπου, καθώς αυτού που περιέγραψα, δεν ημπορεί παρά να είναι σύντομος. Σύντομος όχι πάντοτε με την κοινήν σημασίαν, ημπορεί κάποτε να ζήση και πολλά χρόνια, αλλά πάντα θα είν’ ολίγα, σχετικώς με την πλησμονήν της ζωτικότητός του. Άλλωστ’ η ηλικία είναι κάτι σχετικόν, δεν μετριέται. Είν’ έννοια ηθική, όχι αστρονομική.
Συνήθως όμως είναι σύντομος και υπό την συνήθη χρήσιν της λέξεως. Σύντομος, διότι ο ηρωικός άνθρωπος περνά ολόκληρον την ζωήν του εις το πολυκίνδυνον μέτωπον του πολέμου. Σύντομος, διότι πάντοτε είναι, από την μοίραν του και μόνην οδηγούμενος, ερασιθάνατος.
Βαδίζει προς τον θάνατον όχι δια ν’ αναπαυθή, όχι διότι εβαρέθηκεν την ζωήν, όχι διότι εδειλίασε ενώπιον αυτής, όχι από μαρασμόν και εξάντλησιν των δυνάμεών του. Ο ηρωικός άνθρωπος δεν υφίσταται τον θάνατον. Δι’ αυτόν και ο θάνατος ακόμη δεν είναι πάσχειν, αλλά πράττειν. Είναι η τελευταία πράξις, με την οποίαν επισφραγίζει όλας του τας άλλας πράξεις. Τους δίδει αυτή το νόημα. Διότι και η Ζωή όλη είναι μία διαρκής αρχή, και η αρχή το νόημά της αντλεί από το τέλος, του οποίου είναι αρχή. Και είναι το τέλος ο θάνατος, αλλά και η τελείωσις.»
Η ενσάρκωση, η προσωποποίηση όλων των παραπάνω ακούει σε ένα μόνο όνομα: Κωνσταντίνος Κατσίφας!
Αλέξανδρος Καρράς
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=YWJ6W1NuRsY&w=550&h=350]
