Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι εν Ελλάδι νοσταλγοί του Χίτλερ, του τελευταίου «Άβαταρ», οι οποίοι φαντασιώνονται ότι ανήκουν σε μια ελίτ και οργίζονται με τη δημοκρατία επειδή, όπως πιστεύουν, τους στέρησε την στολή των SS, μισούν τον Μπενίτο Μουσολίνι και τον Ιταλικό Φασισμό.
Ο Φύρερ τους κατέχει το αλάθητο και του το αναγνωρίζουν με πάθος. Αν αυτός ο «αβατάρας» κατείχε το αλάθητο, τότε πώς γίνεται οι νοσταλγοί του να καθυβρίζουν τον Μουσολίνι τον οποίο ο ίδιος υποστήριξε μέχρι το τέλος; Τον Μουσολίνι τον κατηγορούν συχνότατα ότι ήταν αντιφυλετιστής κι ότι οι φυλετικοί νόμοι που θεσπίστηκαν το 1938 στην Ιταλία δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Μάλιστα, το «Μανιφέστο της Φυλής» υποστηρίζουν ότι γράφτηκε απλά για να υπάρχει, στα πλαίσια της συμμαχίας με το Γ’ Ράιχ.
Με τον Μιχάλη Δέλτα έχουμε εκδώσει ένα βιβλίο με πολλά ντοκουμέντα σχετικά με τους φυλετικούς νόμους της Φασιστικής Ιταλίας, όπου μάλιστα περιέχεται κι ένα εξαιρετικό κείμενο του Μουσολίνι για τον Θεωρητικό Παγγερμανισμό. Δηλαδή, ο Μουσολίνι γνώριζε από παλιά για την παγγερμανιστική θεωρία, περιφρονούσε τις θεωρίες των Ναζί και τους χλεύαζε από τις βεράντες του Μπάρι, αλλά εν τέλει το 1936 συμμάχησε με τον Χίτλερ. Καλό κορόιδο. Έχασε την ευκαιρία να κυβερνά ως τον θάνατό του, όπως ο Φράνκο κι ο Σαλαζάρ που δεν μπήκαν σε έναν πόλεμο που δεν τους αφορούσε. Ήθελε ρωμαϊκή αυτοκρατορία και Ελλάδα και μάζεψε τις κλωτσιές του. Αν είχε ακούσει τις εκκλήσεις του Τσώρτσιλ τις ημέρες της Δουνκέρκης κι είχε δεχτεί να αλλάξει στρατόπεδο λαμβάνοντας οφέλη εδαφικά χωρίς πόλεμο, τότε η ιστορία θα είχε γραφτεί αλλιώς.
Φαίνεται ότι αυτό το βιβλίο δεν αρκούσε για τους ναζήδες εν Ελλάδι, ώστε να πάψουν να διαδίδουν ιστορικές ανακρίβειες, αμφισβητώντας εμμέσως τον Φύρερ τους που, ενώ δεν σεβόταν και δεν εκτιμούσε τον ιταλικό λαό, αναγνώριζε στον Μουσολίνι έναν πραγματικό Ρωμαίο.
Επειδή εμείς δεν χρειάζεται να μιλάμε με αποδείξεις από την αντίθετη πλευρά των Ναζί, έχουμε επιλέξει να αποδεικνύουμε την αλήθεια με τους ίδιους τους Ναζί. Έτσι θα γίνει και τώρα. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από φυλλάδιο των SS που αφορά την Φυλετική Πολιτική.
Πρόκειται για το «Rassenpolitik» που κυκλοφόρησε το 1943 (Der Reichsführer SS / SS- Hauptamt). Στο συγκεκριμένο φυλλάδιο, οι Ναζί, παρουσιάζουν κάποια άρθρα από το «Μανιφέστο της Φυλής» της Φασιστικής Ιταλίας και γράφουν ότι ο φυλετισμός των Ιταλών δεν είναι αντιγραφή της ναζιστικής σκέψης, αλλά μια ακόμα μεγάλη δύναμη που ακολουθεί τον ίδιο δρόμο με δικά της επιστημονικά κριτήρια.
Το εντυπωσιακό είναι ότι αναφέρει πως οι Ιταλοί Φασίστες από το 1938 απαγόρευσαν δια νόμου γάμους μεταξύ Ιταλών και νέγρων, νόμος που αφορούσε τις αποικίες των Ιταλών στην Αφρική.
Φαίνεται ότι οι γραικοναζήδες γράφουν την ιστορία του Άξονα και του Μεσοπολέμου σύμφωνα με τις εμμονές τους και κατά πώς τους εξυπηρετεί. Το παρακάτω απόσπασμα αποδεικνύει του λόγου το αληθές και το παρόν άρθρο είναι ιστορικής σημασίας, διότι, οι ανακρίβειες δεν πρέπει να διαιωνίζονται. Ας δούμε συγκεκριμένα λοιπόν όσα αναφέραμε:
«Και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, πάνω από όλους τους συμμάχους μας, αναγνωρίζουν τη σημασία της φυλετικής σκέψης. Ένα φυλετικό μανιφέστο κορυφαίων Ιταλών επιστημόνων στη φασιστική Ιταλία στις 14 Ιουλίου 1938 επιβεβαίωσε σαφώς τη φυλετική σκέψη. Το έβδομο από τα δέκα σημεία είναι:
«Ήρθε η ώρα για τους Ιταλούς να επιβεβαιώσουν ανοιχτά τη φυλετική σκέψη. Η ιταλική φυλετική πολιτική πρέπει να είναι ιταλικής φύσης και να ακολουθεί το πρότυπο των Αρίων-Νορδικών ».
Το σημείο 8 είπε:
“Είναι απαραίτητο να γίνει μια σαφής διάκριση μεταξύ των λαών της Μεσογείου της Ευρώπης από τη μια πλευρά και των ανατολικών και αφρικανικών λαών από την άλλη.”
Το σημείο 9 είπε:
«Οι Εβραίοι δεν έχουν ιταλικό αίμα».
Προστέθηκε το σημείο 10:
«Τα καθαρά ευρωπαϊκά φυσικά και πνευματικά χαρακτηριστικά των Ιταλών μπορεί να μην αλλοιωθούν. Ο καθαρός ευρωπαϊκός χαρακτήρας των Ιταλών θα αλλάξει αν αναμειχθεί με οποιαδήποτε άλλη μη ευρωπαϊκή φυλή, η οποία είναι φορέας μιας κουλτούρας διαφορετικής από την αρχαία κουλτούρα των Αρίων. “
Αυτό το φυλετικό μανιφέστο αναγνωρίζει σαφώς τις βιολογικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπινων φυλών και αντλεί τα απαραίτητα συμπεράσματα από αυτήν την επιστημονική γνώση. Δεν είναι μια απλή απομίμηση της εθνικής σοσιαλιστικής σκέψης. Η σημασία του είναι ότι μια δεύτερη μεγάλη δύναμη, βασισμένη στα δικά της επιστημονικά θεμέλια, αναγνωρίζει τη σημασία της φυλετικής σκέψης και βλέπει τη διατήρηση της καθαρότητας του αγνού αίματος της ως το πιο σημαντικό καθήκον της.
Πρακτικά μέτρα ακολούθησαν σύντομα το μανιφέστο. Ένα παράδειγμα ήταν ο νόμος του φθινοπωρινού του 1938 που απαγόρευσε τους γάμους μεταξύ Ιταλών και έγχρωμων πολιτών («Αποικιακά θέματα»).»
Καλό διάβασμα, παιδιά!
