του Κωνσταντίνου Αλεξίου
Στην τελευταία εκπομπή του Τρίτου Δρόμου με καλεσμένο τον Ahmad Eldin ειπώθηκαν πολλά άξια λόγου, και παρότι το Ισλάμ είναι πρωτίστως θρησκεία η συζήτηση είχε χαρακτήρα θεολογικό κυρίως στα σημεία όπου επηρεάζονταν άμεσα η πολιτική έκφραση των μουσουλμάνων. Αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι συζητώντας με έναν μουσουλμάνο κατέστη οφθαλμοφανής η διαφορά των εθνικιστών από τις υπόλοιπες δυνάμεις του αντιισλαμικού πολιτικού λόγου, ενώ παράλληλα ανεδείχθησαν και ζητήματα αφορώντα την πολιτική σε επίπεδο κομμάτων, με τον σχολιασμό της σκευωρίας σε βάρος της Χρυσής Αυγής και των θέσεων της για την αραβοϊσραηλινή σύγκρουση.
Καταρχήν, η διενέργεια τέτοιων εκπομπών καθίσταται αναγκαία στα πέτρινα χρόνια που διανύουμε, καθώς συμβάλλουν στην επιμόρφωση των εθνικιστών, αλλά και το σημαντικότερο σε μια ιδεολογική και πολιτική ζύμωση ανοιχτή στην βάση, που συνιστά ίσως και την απαραίτητη προϋπόθεση για την χαλύβδωση της πίστης αλλά και την ευκολότερη διάχυση των θέσεών μας στην κοινωνία, μιας και ο αποκλεισμός από τα ευρείας κλίμακας και διείσδυσης ΜΜΕ είναι κάτι το δεδομένο. Άρα, αυτό που μένει είναι η μετατροπή του καθενός μας σε πολιτικό στρατιώτη που θα καταστεί φορέας των ιδεών μας στην κοινωνία.
Πέραν ωστόσο του γνωσιακού σκέλους και των ωφελημάτων που προκύπτουν εξ αυτού το σημαντικότερο που αναδείχθηκε στην εκπομπή είναι η διαφορετική προσέγγιση των εθνικιστών εν σχέσει με τους φιλελεύθερους όσον αφορά το Ισλάμ. Οι φιλελεύθεροι τάσσονται εναντίον του Ισλάμ ακριβώς διότι αντιτάσσονται στην κοινωνική διάσταση και τον τρόπο ζωής που επιβάλλει. Μια κουλτούρα ακραιφνώς αντινεωτερική και παραδοσιακή, που συνιστά πλήρη άρνηση του κοινοβουλευτισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διαφόρων άλλων εννοιών – εργαλείων νομιμοποίησης του καπιταλιστικού συστήματος. Ο εθνικισμός από ην άλλη, αντιτάσσεται στην ισλαμοποίηση της Ευρώπης για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, η δημιουργία της πανισλαμικής ούμας θέτει σε κίνδυνο τις εθνικές παραδόσεις κατ’ ανάλογο τρόπο αν θέλετε με αυτόν που κάνει η αμερικανοποίηση και παγκοσμιοποίηση και δεύτερον, μια αραβική θρησκεία θα έχει ως αποτέλεσμα την ηθική εξύψωση του πρωταρχικού φορέα της, δηλαδή των Αράβων για λόγους ηθικούς αλλά και κατ’ εξοχήν πολιτιστικούς, καθώς η αραβική γλώσσα κατέχει δεσπόζουσα θέση στην ισλαμική θρησκεία κατ’ ανάλογο τρόπο με την ελληνική στον ορθόδοξο χριστιανισμό, γεγονός που θα μας υποβίβαζε σε σχέση με τους Άραβες στην σουνιτική του εκδοχή και τους Πέρσες στην σιιτική.
Η επίγνωση τον διαφορών αυτών μας βοηθάει στο να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα όσον αφορά τις ενδεχόμενες συμμαχίες που θα συναφθούν ενδεχομένως με τις λοιπές αντιισλαμικές δυνάμεις για να μην υποπέσουμε θύματα εκλογικής εκμετάλλευσης από τους φιλελεύθερους, οι οποίοι και δημιούργησαν το εν λόγω ισλαμικό πρόβλημα.
Όσον αφορά τώρα το πολιτικό πεδίο δόθηκε η ευκαιρία με την παρουσία ενός ανθρώπου που πολιτικά στέκεται απέναντι μας να ακουστούν κάποιες αυτονόητες αλήθειες σχετικά με την Χρυσή Αυγή, όπως ότι δεν είναι δυνατόν να κατηγορείται ένα ολόκληρο πολιτικό κόμμα που εξέφραζε μια ιδέα ως εγκληματική οργάνωση επί τη βάση της δολοφονίας από ένα απλό μέλος κάποιου ανθρώπου, καθώς και η παραδοχή από μέρους του Ahmad Eldin ότι το τζαμί στο οποίο εντάσσεται δεν αντιμετώπισε προβλήματα με την Χρυσή Αυγή παρότι ήσαν πολύ κοντά στα γραφεία της. Μια παραδοχή που τον τιμά και διέπεται υπό ευθυκρισίας, αλλά το σημαντικότερο γκρεμίζει τον μύθο περί άλλογης βίας των εθνικιστών προς πάσα κατεύθυνση και προς πάντα διαφωνούντα.
Το εξαιρετικά πρωτότυπο τέλος στην εκπομπή τούτη ήταν το γεγονός ότι προεβλήθη υπό ενός εθνικιστή η άποψη ότι στην αραβοϊσραηλινή διένεξη πρέπει να ταχθούμε με το Ισραήλ επί τη βάσει των εθνικών μας συμφερόντων, ακολουθώντας μια ρεαλιστική προσέγγιση των διεθνών σχέσεων σε συνδυασμό με τον πάγιο παράγοντα της γεωγραφίας. Μια άποψη που συνιστά ξεκάθαρη διαφοροποίηση από την επικρατούσα μέχρι πρότινος άποψη, που ήταν υποστηρικτική προς τους Άραβες, επί τη βάσει μιας συναισθηματικής προσέγγισης του ζητήματος. Το να γίνονται οι κατάλληλες ρήξεις με το παρελθόν είναι αναγκαίες για να βαδίσουμε με τόλμη στο αύριο και ως εκ τούτου να αρθρώνεται ένας λόγος έγκυρος και συνεπής προς τις γενικές αρχές της εθνικιστικής ιδεολογίας, που τοποθετεί το εθνικά επωφελές υπεράνω όλων, είναι κάτι που μας εξοπλίζει με δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Εν τέλει το τόλμημα της διεξαγωγής μια τέτοιας εκπομπής διαφαίνεται εύστοχο και επωφελές, καθώς η επαφή με τον πολιτικό εχθρό μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα και τον εαυτό μας, αλλά πρωτίστως να προσδιορίσουμε τον κυριότερο εχθρό, που δεν είναι άλλος από τον φιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό, τις δυνάμεις που συνιστούν και την αιτία της μεγάλης αντικατάστασης των λαών της γηραιάς ηπείρου.
