Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Όσοι έχουν ασχοληθεί με το ναζισμό σε βάθος γνωρίζουν ότι οι Ναζί είχαν μια συμπάθεια στον Ινδουισμό κι ότι στην Ινδία έψαχναν να βρουν αρχέτυπα της Αρίας φυλής. Ο Ρόζενμπεργκ κι ο Χίμμλερ ήταν από τους βασικότερους μελετητές του Ινδουισμού. Ο Ρόζενμπεργκ έχει μιλήσει ξεκάθαρα μέσα στα βιβλία του για τη γοητεία που του ασκούσε η Ινδία. Η ίδια η λέξη «άριος» έχει ρίζα σανσκριτική, ενώ η σβάστικα εμπεριέχεται στην ινδουιστική λατρεία. Η Savitri Devi ακολούθησε αυτά τα βήματα και έφτασε να γράφει βιβλία για τον Χίτλερ-Κάλκι, προωθώντας την αποθέωση του Αυστριακού δεκανέα που – καβάλα στο λευκό του άλογο – θα ισοπέδωνε την Κάλι Γιούγκα για να φέρει τη Χρυσή Εποχή. Είχε καταγωγή ελληνική, βρετανική και γαλλική. Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαξιμιανή Πόρτας.
Η Savitri Devi στην αυτοβιογραφία της αναφέρει ότι στις ομιλίες που έκανε για την Ινδουιστική Αποστολή χρησιμοποιούσε αποσπάσματα από το Mein Kampf του Hitler κι από τον «Μύθο του 20ού αιώνα» του Alfred Rosenberg. Είχε πάρει την άδεια του ιδρυτή και επικεφαλής της Ινδουιστικής Αποστολής, Satyananda Swami. Αυτός, σύμφωνα με όσα διηγείται η Devi, της είπε ότι θεωρούσε τον Χίτλερ ενσάρκωση του Βισνού κι ότι μπορούσε να πει στις ομιλίες της ό,τι ήθελε για αυτόν και το ναζισμό (And time rolls on, σελ.24).
Στο ίδιο βιβλίο, στο κεφάλαιο «Θρησκεία», αναφέρεται στον Ιουλιανό και εκφράζει τη λύπη της για την αποτυχία του να επαναφέρει τον παγανισμό ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, πιθανολογώντας ότι τον δολοφόνησαν χριστιανοί σε μια μάχη (And time rolls on, σελ.114).
Στο κεφάλαιο «Ινδουισμός και Εθνικοσοσιαλισμός» δηλώνει εθνικοσοσιαλίστρια κι ότι στα χρόνια της νιότης της η πρώτη της αγάπη ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. Δεύτερη της αγάπη γράφει ότι ήταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός και τρίτη της αγάπη ο Χίτλερ, τον οποίο τοποθετεί πάνω από τους άλλους δύο, αλλά χρονικά είναι, λέει, είναι ο τρίτος στη σειρά (And time rolls on, σελ.114).
Το πρώτο βιβλίο που έγραψε στα αγγλικά και δημοσιεύτηκε το 1937 στην Ινδία ήταν το «Προειδοποίηση στους Ινδουιστές» και το οποίο ήταν αφιερωμένο στον Ιουλιανό (And time rolls on, σελ.118).
Στο βιβλίο εκδηλώνει τον θαυμασμό της για τον παγανισμό της ινδουιστικής θρησκείας και μνημονεύει τον ηττημένο Ιουλιανό: «Είθε ο Ιουλιανός να μπορούσε μόνο να δει την επίδειξη της ωραιότητος στον καθημερινό βίο και τις πανηγύρεις και τις πομπές προς τιμήν των Θεών και των Θεαινών πολύ συγγενικών των δικών του, που γίνονταν στην Ινδία. Είθε μόνο να μπορούσε να δει ότι ο Άριος Παγανισμός θα ζούσε και θα έθαλλε για πάντα σε αυτή την πλούσια γη, ότι η Ινδία θα διατηρούσε τη νιότη του κόσμου από εποχή σε εποχή, μέσα σε ένα ατέρμονο μέλλον.»
Μέσα σε όλη αυτή τη νοσταλγία της για κάτι που είχε πεθάνει παντοτινά, η Devi παραδέχεται ότι ο Ιουλιανός είχε αποτύχει να αναστήσει τον παγανισμό προτού καν σκοτωθεί. Οι προσπάθειές του αποτελούσαν τρανή απόδειξη ότι αν κάτι έχει πεθάνει, αν μια εποχή έχει παρέλθει κι ο κόσμος έχει προχωρήσει, κάθε προσπάθεια αναβίωσής του κι επιχείρηση επιστροφής στο παρελθόν οδηγεί στη γελοιότητα:
«Λέγεται ότι κάποτε ο Ιουλιανός επιχείρησε μια πομπή διά μέσου των δρόμων της Κωνσταντινούπολης, προς τιμήν του Διονύσου, θεού της υπέρτατης Χαράς και της σφύζουσας ζωής. Όμως, ήταν ήδη πάρα πολύ αργά και η προσπάθεια αποδείχθηκε ανεπιτυχής. Η πομπή δεν ήταν παρά ένα γελοίο θέαμα…». Στον Satyananda Swami είχε αναφέρει ότι δεν ήταν μαθήτρια της Ινδίας αλλά του Αδόλφου Χίτλερ κι ότι πίστευε στην παγανιστική αντίδραση του αυτοκράτορα Ιουλιανού (And time rolls on, σελ.119).
Σε ένα βιβλίο της με τίτλο «Defiance»,το οποίο δημοσιεύτηκε το 1951, αναφέρεται ξανά στο βιβλίο της «Προειδοποίηση στους Ινδουιστές» και στο ότι το είχε αφιερώσει στον Ιουλιανό: «Στη μνήμη του θείου Ιουλιανού, αυτοκράτορα των Ελλήνων και των Ρωμαίων». Ο Ιουλιανός ήταν μισός χριστιανός έστω κι εν αγνοία του, γράφει η Devi, παρά την ειλικρινή του αποστροφή για τον χριστιανισμό. Ο Ιουλιανός είχε αποτύχει να αναστήσει τους αρχαίους θεούς αλλά η πραγματική ανάσταση της αρίας φυλής ήταν γραφτό να συμβεί δεκαέξι αιώνες μετά στην Γερμανία με τη ζωή και την δόξα του Χίτλερ (Defiance, σελ.380)
Στο «Forever and Ever» δεν θα παραλείψει να κάνει αναφορά και πάλι στον Ιουλιανό: «Και τον θυμήθηκα, όλο και περισσότερο πιο αγαπητό σε μένα, σαν πολεμιστής ο Αυτοκράτορας Ιουλιανός, που προσπάθησε να σταματήσει την τρικυμία. Κι επανέλαβα τα λόγια του τα στερνά που λέγεται ότι πρόφερε στο πεδίο της μάχης όπου πέθανε, αναγνωρίζοντας τη νίκη των Χριστιανών (Forever and Ever, σελ.17). Τα στερνά λόγια του Ιουλιανού λέγεται ότι ήταν η φράση «Νενικήκας με, Ναζωραίε».
H Devi ήταν φανατικά υπέρ της ευγονικής, φιλόζωη, μισούσε τον χριστιανισμό, τους Εβραίους και δήλωνε μαθήτρια του Νίτσε. Είχε θεοποιήσει τον Χίτλερ προσπαθώντας να δημιουργήσει μια θρησκευτική λατρεία γύρω από το πρόσωπο, τις πράξεις του και την ιστορία του. Για την Devi ο Χίτλερ ήταν η Αστραπή και ο Ήλιος, ο Άνθρωπος ενάντια στο Χρόνο που θα έφερνε το τέλος της Κάλι Γιούγκα και θα οδηγούσε την ανθρωπότητα στη Χρυσή Εποχή και πάλι. Παρότι όμως ήταν φανατική φυλετίστρια και μιλούσε συνεχώς για την άρια φυλή, κατέληξε να παντρευτεί έναν Ινδό Βραχμάνο, τον A.K. Mukherji, ο οποίος ήταν απατεώνας αστρολόγος και είχε [δραβιδικά χαρακτηριστικά], δηλαδή δεν αποτελούσε καθόλου το πρότυπο του Αρίου που προωθούσε ο ναζισμός στον οποίο η ίδια πίστευε.
Πέθανε άτεκνη κατ’ επιλογήν. Αυτή η αντιφατική και αλλοπρόσαλλη προσωπικότητα, που πίστεψε στο ναζισμό λόγω θρησκευτικών αντιλήψεων και μίσους για τον χριστιανισμό, θεωρείται σήμερα «ιέρεια του Χίτλερ». Τα βιβλία της τα διαβάζουν νοσταλγοί του Χίτλερ που τον θεωρούν θεό και μεσσία της λευκής φυλής. Πάντως, τολμώ να πω ότι τον Ιουλιανό δεν τον είχε μελετήσει πολύ καλά. Ίσως να μην ήθελε να δει βαθύτερα και να κράτησε μόνο όσα της άρεσαν σε αυτόν, την παγανιστική αντίδρασή του δηλαδή στην οποία δήλωνε ότι πίστευε.
