Γράφει ο Αχιλλέας Κυπριανός
Είναι συνηθισμένο σήμερα στην Ελλάδα να αγνοούνται προσωπικότητες του πνεύματος, σύγχρονοι διανοούμενοι, άνθρωποι που αν τους δοθεί βήμα να μιλήσουν στον λαό και κυρίως στους νέους, η σήψη και η παρακμή της Ελληνικής κοινωνίας θα πάψει να υφίσταται. Μέσα από αυτήν την ιστοσελίδα προάγουμε προσωπικότητες του πνεύματος που μέσα από τα έργα τους εξύμνησαν το Ελληνικό έθνος και πολλοί εξ αυτών θυσιάστηκαν για αυτό. Ήρωες που είτε με την πένα τους είτε με το σπαθί τους υπερασπίστηκαν τα ιερά και όσια της φυλής μας. Στην αντίπερα όχθη το διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας προστατεύει και προβάλει κάθε τι αντεθνικό, διχαστικό και εκφυλισμένο. Απώτερος στόχος του να δημιουργήσει μία μάζα ανθρώπων χωρίς συνείδηση, χωρίς ιδανικά, χωρίς εθνικό όραμα. Αυτά βέβαια θα πείτε, τα λέμε εμείς οι «κακοί» Εθνικιστές, τι συμβαίνει όμως όταν ιστορικοί όπως ο Σαράντος Καργάκος καταγγέλλουν αυτήν την διεθνιστική προπαγάνδα και την σκόπιμη παραποίηση του όρου Εθνικισμός. Ας δούμε μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του «Η παγκοσμιοποίηση».
«Ωστόσο, συμφέρει στο παγκόσμιο σύστημα εξουσίας να προβάλλεται η θρησκεία ως η πάντων των κακών αιτία. Και φυσικά ως άλλη αιτία δεινών να προβάλλεται ο εθνικισμός για να μη φαίνεται ο πανταχού παρών καπιταλισμός των αοράτων εταιρειών και συμπαιγνιών.»
«Ειλικρινά, το παγκόσμιο παιχνίδι που παίζεται με αμερικανική σκηνοθεσία μου θυμίζει την παλιά κινηματογραφική επιτυχία του Σέρτζιο Λεόνε «Ο καλός , ο κακός και ο άσχημος», όπου εδώ κακός είναι ο εθνικισμός, άσχημος η θρησκεία και καλός -φυσικά- ο αμερικανικός καπιταλισμός! Βέβαια και τα ανά τη γη παράγωγα του ή παρατράγουδα του.»
«Το έθνος δεν είναι μια ιδεολογική κατασκευή ούτε ένα απλό ιστορικό επιγέννημα. Το έθνος είναι ψυχή. Τι μπορεί να είναι ο άνθρωπος χωρίς το έθνος του; Ένα απρόσωπο ον χωρίς μνήμη καταγωγής, ένα μετέωρο πλάσμα που δεν ξέρει από που έρχεται, άρα και που πηγαίνει. Η ταυτότητα του θα καθορίζεται από την στάμπα των πολυεθνικών, που είναι πολυεθνικές μόνο κατ’ όνομα ενώ στην ουσία είναι μονο-εθνικές, αν βέβαια οι Αμερικανοί μπορούν να σχηματίσουν έθνος. Γιατί οι Αμερικανοί μόνο έθνος δεν είναι. Και γιαυτό μισούν τα έθνη. Και θέλουν να κάνουν τους λαούς αθροίσματα αριθμών, όχι ανθρώπων, αλλά κλασμάτων ανθρώπων. Ούτε καν ατόμων, αλλά τμητών και διασπασμένων όντων. Δηλαδή, ονταρίων. Άτομο είναι αυτό που δεν τέμνεται. Τα έθνη πρέπει να τμηθούν, οι άνθρωποι να διχαστούν, να γίνουν πολτώδες υλικό για να μεταβάλλονται πιο εύκολα σε μάζα. Η μαζοποίηση είναι η βάση της Παγκοσμιοποίησης.»
«Στη Νέα Τάξη πραγμάτων δεν θ’ αναγνωρίζονται πια εθνικά δικαιώματα. Μόνο τα δήθεν ατομικά. Οι άνθρωποι θα “απαλλαγούν” από εθνικά και θρησκευτικά δεσμά. Το άτομο θα τοποθετείται πάνω από το εθνικό ή το θρησκευτικό σύνολο. Έτσι θα ζει σε ένα πλαίσιο τάχα ευρύτερης ελευθερίας. Όμως, αυτά που οι κήρυκες της παγκοσμιοποίησης ονομάζουν δεσμά, δεν είναι τίποτε άλλο από δεσμοί. Δεσμοί καταγωγής, δεσμοί θρησκευτικοί, γλωσσικοί, πολιτιστικοί, ιστορικοί. Δεσμοί κοινών τρόπων ζωής, κοινών αγώνων, κοινών πόνων και θυσιών, κοινών ελπίδων.»
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στους δεσμούς μας και ας σπάσουμε τα δεσμά της Παγκοσμιοποίησης.
Ας γίνουμε ξανά Έλληνες, ας γίνουμε άνθρωποι.
