Πατρίδα, σαν τον ήλιο σου ήλιος αλλού δε λάμπει.
Πώς εις το φώς του λαχταρούν η θάλασσα κι οι κάμποι,
κάθε αχτίδα του σκορπά με την αναλαμπή
χαρά, ζωή και δύναμη κι ελπίδα όπου κι αν μπεί,
και σαν του μεγαλείου σου σύμβολο φωτεινό,
ως το χρυσό βασίλεμα λάμπει στον ουρανό.
Ελλάς, το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει,
και δίχως γνέφια τους καιρούς η δόξα σου διατρέχει.
Όσες φορές ο ήλιος σου να σε φωτίσει ερθεί,
θε να σε βρεί πεντάμορφη, στεφανωμένη ορθή.
«Στην Πατρίδα»
Λορέντζος Μαβίλης
Η πατρίδα δεν είναι κανείς μας, είμαστε όλοι· κι ο καθένας κατέχει μέσα της τα ίδια δικαιώματα στις ιδέες, στον λόγο, στην συνάθροιση. Η πατρίδα δεν είναι ένα σύστημα, ούτε μια σέχτα, ούτε μονοπώλιο, ούτε μια μορφή διακυβέρνησης· είναι ο ουρανός, το χώμα, ο λαός, η παράδοση, η συνείδηση, το σπίτι, το λίκνο των παιδιών και ο τάφος των προγόνων, η κοινότητα του νόμου, της γλώσσας, της ελευθερίας. Αυτοί που την υπηρετούν είναι αυτοί που δεν την φθονούν, που δεν την συκοφαντούν, που δεν συνωμοτούν, δεν την αναταράσσουν, που δεν αποθαρρύνουν, δεν σιωπούν, δεν πτοούνται, αλλά αντιστέκονται, διδάσκουν, προσπαθούν, ειρηνεύουν, διαλέγονται, ασκούν δικαιοσύνη, επιδεικνύουν θαυμασμό και ενθουσιασμό. Γιατί όλα τα μεγάλα συναισθήματα είναι καλοκάγαθα και εδράζονται πρωτογενώς στην αγάπη. Όσον αφορά τον ένοπλο πατριωτισμό, το πιο δύσκολο από τα ταλέντα, η τιμή δεν είναι στο να σκοτώνει αλλά στο να θυσιάζεται. Ο πόλεμος δικαιολογημένα, δεν μπορεί να είναι ούτε η εξολόθρευση ούτε η φιλοδοξία· είναι απλά η άμυνα. Πέραν αυτών των ορίων, δεν θα ήταν παρά μια βάρβαρη κατάρα, που ο πατριωτισμός απορρίπτει.
Ρούϊ Μπαρμπόζα
μετάφραση: Χρίστος Γούδης
28η Οκτωβρίου 2012
