Η ιστορία πολλές φορές φαίνεται να κάνει κύκλους. Το ΕΑΜ με τον Σιάντο είχε επιχειρήσει να ελέγξει και να ενσωματώσει τον Γρίβα στο ΕΑΜ αλλά εκείνος αρνήθηκε. Από τη μέρα εκείνη στάλθηκαν πράκτορες από το ΕΑΜ εντός της οργάνωσης και ξεκίνησε η κατασυκοφάντηση της «Χ» και του Αρχηγού της Γεωργίου Γρίβα. Όμως αυτή η εξαιρετική προσωπικότητα με καταγωγή από την Κύπρο δεν υποχώρησε ποτέ. Συνέχισε να μάχεται ενάντια σε Γερμανούς, Ιταλούς, Βουλγάρους, ΕΑΜίτες, Ταγματασφαλίτες και παράλληλα να κρύβεται από την Κατοχική Κυβέρνηση Ράλλη, διατηρώντας απόλυτα την αρχηγία της οργάνωσής του. Πιστός βασιλόφρων και υποστηρικτής του Γεωργίου Β’ θα ασκήσει βέτο απέναντι στις άλλες εθνικιστικές οργανώσεις που συζητούσαν να επιβάλουν οικουμενική εθνικιστική κυβέρνηση με την αποχώρηση των Γερμανών. Με πυγμή δήλωσε ότι η μόνη κυβέρνηση που αναγνωρίζει η «Χ» είναι αυτή του Βασιλέως και ότι θα πολεμήσει οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση επιχειρήσει να επιβληθεί στην Ελλάδα. Απέναντι σε κάθε κίνδυνο αλλά και σε κάθε ανήθικο συκοφαντικό πόλεμο η «Χ» κι ο Γρίβας δε λύγισαν ούτε στιγμή. Αξίζει να γνωρίσουμε την περίπτωση κάποιου Παπακωνσταντίνου που εισχώρησε στην «Χ» κι αποτελούσε ρουφιάνο του ΕΑΜ. Ένα επώνυμο που έχει παραδοσιακή σχέση άλλωστε με τον κομμουνισμό εν Ελλάδι. Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο «Ο Γρίβας και η Χ – Το χαμένο αρχείο» του Σπυρίδωνα Παπαγεωργίου κι είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Νέα Θέσις»:
«Η εξασφάλιση εγκύρων πληροφοριών δεν ήταν για την «Χ» μια απλή διεκπεραίωση υπηρεσιακού καθήκοντος. Με τις πληροφορίες μπορούσε και να αποκτήσει θωράκιση κατά των εχθρών της. Από το 1943, όταν ήρχισαν να διαφαίνονται τα ευρύτερα επιθετικά σχέδια των κομμουνιστών, με τελικό βεβαίως στόχο την κατάκτηση της εξουσίας, ένα σκέλος της κατασκοπευτικής δραστηριότητας της «Χ» εστράφη προς το ΕΑΜ. Στο αρχείο της Οργανώσεως υπάρχουν κάποιες διαταγές του Βελουχιώτη, του Σαράφη και άλλων. Κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες, οκτώ τουλάχιστον μέλη της «Χ» είχαν εντέχνως τοποθετηθεί στις τάξεις του ΕΛΑΣ. Δύο μάλιστα είχαν διεισδύσει στην ΟΠΛΑ. Είχε, όμως, συμβεί και το αντίθετο. Δηλαδή, κομμουνιστές υπό λεοντήν εθνικιστού εισήλθαν στην «Χ». Δύο ενετοπίσθησαν από την αντικατασκοπεία, η οποία φρόντισε να τους παρακολουθεί και να τους εφοδιάζει με «κατάλληλες πληροφορίες». Ο ένας από αυτούς τους πράκτορες ελέγετο Αλέξανδρος Παπακωνσταντίνου και έφερε το κωδικό χαρακτηριστικό «Α02», που του είχαν δώσει τα «αφεντικά» που τον εχειρίζοντο. Οι περίεργες κινήσεις του πράκτορος αυτού μονίμου υπολοχαγού Πεζικού, σημειωτέον είχαν κινήσει τις υποψίες από του θέρους 1944. Το φθινόπωρο ετέθη τέρμα στην δραστηριότητά του. Στην κατοχή του βρέθηκαν σημαντικές και νωπές αναφορές για «διεκπεραίωση» προς τον ΕΛΑΣ. Κατ’ αρχήν, είχε αποτυπώσει επί πλήρους σχεδιαγράμματος της αμυντικές θέσεις της «Χ» στο Θησείο. Ύστερα, σε μια αναφορά του ανέγραφεν ότι το ΕΑΜ είχεν εκτελέσει τον ανθυπολοχαγό Ιωάννην Καραδήμαν.»
Ο Γρίβας ήταν φανατικά πιστός στον Ιωάννη Μεταξά και τον Γεώργιο Β’ κάτι που στα αρχεία της «Χ» είναι ευδιάκριτο και το καταγράφει ο Παπαγεωργίου στο εξαιρετικό έργο του. Ο όρκος της «Χ» συνοψίζει τα ιδανικά και τα αιτήματα που επικρατούσαν εκείνη την εποχή – Μεσοπόλεμος και Β’ ΠΠ – τα οποία αποτέλεσαν το κίνημα του Φασισμού στην Ευρώπη. Η ίδια η οργάνωση όμως αντιτάχθηκε και στον φασισμό θεωρώντας τον την άλλη όψη του Κομμουνισμού. Ουσιαστικά ήταν ένα κράμα Μοναρχίας και Φασισμού με σοσιαλιστικά αιτήματα που συναντάμε σε κάθε φασιστικό κίνημα της εποχής αλλά και με προσήλωση στην παράδοση της Βασιλείας ως εθνικής ιδέας που συμπληρώνει το τρίπτυχο Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια, κάτι που εντοπίζεται όχι μόνο στην 4η Αυγούστου αλλά και στην Ισπανική Φάλαγγα του Jose Antonio και στο REX του Leon Degrelle. Τα εμβλήματα των κινημάτων μάλιστα μαρτυρούσαν την πίστη στο Στέμμα. Ο ίδιος ο Μεταξάς σε έναν λόγο του είχε αναφέρει πως «οι σκοποί μας είναι Βασιλεύς, Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια». Οι θεωρίες αυτές ξεκίνησαν άλλωστε από τον Σαρλ Μωρράς που ήταν μοναρχικός και εθνικιστής και αποτελούσαν την ιδεολογική ταυτότητα της Γαλλικής Δράσης. Αυτές ήταν λοιπόν οι ιδέες του Γρίβα και της οργάνωσής του και για αυτές αγωνίστηκε.
«Πιστεύω, εις μίαν μεγάλην Τρισένδοξη, ελευθέρα, ευτυχισμένη Ελλάδα.
Εις το κοινωνικόν καθεστώς το οποίον μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, υπό το οποίον μεγαλούργησε η φυλή μας και το οποίον σέβεται την Ελευθερίαν του ατόμου, τας παραδόσεις της Πατρίδος, της Θρησκείας και της οικογενείας.
Εις μία κοινωνικήν δικαιοσύνην στηριζομένην, ουχί εις την πάλην των τάξεων και του ανταγωνισμού κεφαλαίου και εργασίας, αλλά είς την αρμονικήν συνεργασίαν τούτων.
Εις το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, ως ανταποκρινομένης προς τον χαρακτήρα και τας παραδόσεις του Έθνους, εξυπηρετούσης κάλλιον τα εθνικά συμφέροντα.»
