Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Στα μεγάλα γεγονότα και τις μεγάλες κρίσεις κρίνονται όλοι και τότε άλλοι διαψεύδονται κι άλλοι επιβεβαιώνονται. Παρατηρούμε με μεγάλη προσοχή και με πολύ ενδιαφέρον τις κινήσεις όλων εκείνων που πριν από την 24η Φεβρουαρίου είχαν λουφάξει ή είχαν μια συντηρητική κατεύθυνση με αφήγημα την προάσπιση της Ευρώπης και του πολιτισμού της. Υποστήριζαν ακόμα και την προστασία των χριστιανικών αξιών από την επέκταση και τον εποικισμό των προσφύγων που εισβάλλουν στην ήπειρό μας από τις χώρες της Ανατολής μαζί με το Ισλάμ. Άλλοι εμφανίστηκαν ως διώκτες του ρωσικού κόμματος στην Ελλάδα. Άλλοι είχαν εξαφανιστεί και είχαν πάψει να ζαλίζουν τον εθνικιστικό χώρο με τις νεοναζιστικές εμμονές τους. Άλλοι πολεμούσαν την παγκοσμιοποίηση κι υπερασπίζονταν την Ορθοδοξία και ξαφνικά έγιναν υποστηρικτές του μαστροπού των ευρωπαϊκών εθνών κι εχθρού του ανατολικού χριστιανισμού, δηλαδή των ΗΠΑ και της φιλελεύθερης ΕΕ.
Μέσα σε όλο αυτό τον πανικό που δημιούργησε ο Βλαδίμηρος Πούτιν είδαμε, χωρίς καμία έκπληξη, χιτλερικούς εν Ελλάδι να ζητούν συλλήψεις των ρωσόφιλων και να έρχονται σε πλήρη ευθυγράμμιση με φιλελεύθερους κομματάρχες που απαίτησαν το ίδιο.
Είδαμε θιασώτες του δημοκρατικού πατριωτισμού να εξελίσσονται σε απολογητές των ΗΠΑ και της αμερικανόδουλης κυβέρνησης της Ουκρανίας.
Είδαμε νεοναζιστικές σέχτες να απαιτούν να σταλεί ελληνικός στρατός για να πολεμήσει εναντίον των Ρώσων, ότι είχε γίνει δηλαδή με τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1919 κατόπιν απαίτησης των Αγγλογάλλων.
Ακούσαμε από τον καθηγητή Γεωπολιτικής Ιωάννη Μάζη ότι αυτός και η ομάδα του έχουν δεχτεί απειλές για την ζωή τους και πιέσεις από συστημικά κόμματα.
Είδαμε δημοσίευμα φιλελεύθερης ιστοσελίδας να παρουσιάζει μοναστήρι του Αγίου Όρους ότι είχε σχέσεις με ανθρώπους της Μόσχας και να στοχοποιούν μητροπόλεις της Εκκλησίας μας για σύνδεση με την Ρωσία.
Δεν βλέπουμε όμως την ίδια ανησυχία για τις σχέσεις του Πάιατ και του Βαρθολομαίου και τον ρόλο που έπαιξε ο πρώην Αμερικανός πρέσβης στην Ουκρανία και νυν στην Αθήνα, στην αναγνώριση του Πατριαρχείου της Ουκρανίας, δηλαδή στο σχίσμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μεταξύ Πατριαρχείου Μόσχας και Κωνσταντινούπολης. Γιατί περί αυτού πρόκειται και μάλιστα ελέω Αμερικανών σε συνεργασία με τον Βαρθολομαίο και πλέον το ρωσικό πατριαρχείο δεν μνημονεύει τους Έλληνες ιεράρχες.
Μέσα σε όλα αυτά είδαμε ότι στην Λιθουανία το κοινοβούλιο κύρηξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και περιόρισε τα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και τις ειρηνικές συναθροίσεις. Η πρωθυπουργός της Λιθουανίας Ινγκρίντα Σιμονίτε δήλωσε σε μέλη του Κοινοβουλίου ότι «η πρόταση αυτή περιορίζει τη δυνατότητα να πει κανείς ότι ο “Πούτιν είναι σπουδαίος” σε δημόσιες συναθροίσεις και να διασπείρει προπαγάνδα και παραπληροφόρηση».
Στην Τσεχία τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα. O γενικός εισαγγελέας της χώρας, Igor Stríž, προειδοποίησε ότι οι Τσέχοι πολίτες μπορεί να αντιμετωπίσουν ποινή φυλάκισης μέχρι και τρία έτη εάν τολμήσουν να εκφράσουν δημόσια την υποστήριξή τους στη Ρωσία μέσω των social media. Δήλωσε μάλιστα ότι «η ελευθερία του λόγου έχει επίσης τα όριά της σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου», ενώ η αστυνομία γνωστοποίησε ότι παρακολουθούνται χιλιάδες σχόλια στα social media που υποστηρίζουν ανοιχτά την Ρωσία και τον Πούτιν.
Οι ειδήσεις αυτές αναπαράγονται κυρίως από νεοναζί και καλλιεργούν κλίμα ανάλογο για την Ελλάδα, ενώ δεν διστάζουν να απαιτήσουν την έναρξη ελέγχου των υποστηρικτών της Ρωσίας. Όλα αυτά δεν μας πτοούν και δεν μας ενοχλούν καθόλου. Αποτελούν βούτυρο στο ψωμί μας και μας επαληθεύουν για τον πόλεμο που εξαπολύσαμε στον νεοναζιστικό χώρο εδώ και τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Επιβεβαιώνουν επίσης ότι εμείς είμαστε πράγματι κατά της παγκοσμιοποίησης και εναντίον του φιλελευθερισμού και της αμερικανικής αποικιοκρατίας. Τώρα γνωριζόμαστε καλύτερα και ξέρουμε ποιοι είναι με την κρατική καταστολή, ποιοι υποστηρίζουν την φιλελεύθερη λογοκρισία και το σύστημα των παγκοσμιοποιητών που εκφυλίζει τα έθνη της ηπείρου μας. Φιλελεύθεροι και νεοναζί συνεργάζονται υπέρ των ΗΠΑ και των Βρυξελλών εναντίον των εθνικιστών και των Ορθοδόξων χριστιανών στην Ελλάδα. Γιατί ο ναζισμός ήταν πάντοτε το δεκανίκι της αστικής τάξης και της καπιταλιστικής ελίτ κι ο ελαφροπατριωτισμός το καταφύγιο των απατεώνων.
