Γράφει ο Χρίστος Γούδης
ΟΙ ΠΟΡΝΕΣ ΒΑΒΥΛΩΝ ΚΑΙ ΚΑΡΧΗΔΩΝ (ή όπως αλλιώς λέγονται – Κίτσα, Μούτσα, Κούτσα, Πίτσα – και το κακό συναπάντημα)
Την υποτιθέμενη «σατιρική» (και εν τοις πράγμασι «σατυρική») τηλεοπτική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» ουδέποτε παρακολούθησα από γενέσεώς της, το 2008, όταν από περιέργεια την πρωτοείδα στιγμιαίως. Μου προκαλούσε μάλιστα νευρικό κλονισμό όταν φίλοι και γνωστοί εξυμνούσαν έκτοτε το χιούμορ των παρουσιαστών της και την διακωμώδηση στην οποία επιδίδονταν κατά πάντων, πλην των εαυτών τους φυσικά.
Και μόνο με το άκουσμα του τίτλου της εκπομπής, που θα ήταν κατά πολύ δοκιμότερος εάν ονομάζονταν «Προσοχή. Λερώνει», αναδύονταν μέσα μου μια αίσθηση έντονης ναυτίας, αυτής που συνήθως προκαλείται από την θέα ελών, τελμάτων, εμεσμάτων, βοθρολυμάτων βεβαρημένων με ποικίλα ιικά φορτία, και λοιπών παρόμοιων ρευστών, τα οποία κανείς θα μπορούσε συλλήβδην να τα αποκαλέσει, κάνοντας κατάχρηση της έννοιας «ευγένεια», ως κοινωνικά απόβλητα.
Τις τελευταίες μέρες με κατάπληξη αντελήφθην ότι υπήρξαν θήλεα που συνευρίσκοντο κατ’ εξακολούθηση με έναν από τους συντελεστές της εν λόγω ρυπογόνου εκπομπής. Μα ήταν δυνατόν; Φαίνεται πως ήταν. Διερωτήθηκα σιωπηλά, τι είδους αθώες υπάρξεις να ήταν άραγε όλες αυτές οι θηλυκές μούσες που ένιωθαν αυτήν την ερωτογόνο έλξη για τον εν λόγω ατμοσφαιρικό συντελεστή. Την απάντηση τελικά την πήρα από μιαν πρόσφατη ανάρτηση του γνωστού δημοσιογράφου Δημήτρη Δανίκα. Σε περίπτωση που κι εσείς είχατε την ίδια με μένα απορία, σας την εκθέτω παρακάτω αυτούσια, μήπως και σας λυθεί, αλλά και για να τιμήσω τη γενναία φωνή του δημοσιογράφου που τολμά να αποκαλύψει όσα υποπτευόμασταν και τα σιγοψιθυρίζαμε αναμεταξύ μας:
«Ε καλά τώρα! Μόνο ο γνωστός αρβυλόμαγκας ο κακός. Μόνο αυτός η ροχάλα και ο πολτός. Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε. Μ’ αυτές τις ανοησίες να πορευόμαστε. Και μ αυτές τις αποενοχοποιητικές αντιλήψεις να βολευόμαστε
Επειδή λοιπόν φίλος φερέγγυος και σοβαρός μου έδειξε στιγμιότυπα από τις «θρυλικές» βιντεο-επιδόσεις του αρβυλόμαγκα. Ένα το κρατούμενο αυτό
Επειδή το εν λόγω βίντεο το χειρίζεται μία εκ των δύο θηλυκών. Ισως η «σταθερή» του. Ποιος ξέρεις. Εμένα καθόλου με νοιάζει. Δύο τα κρατούμενα
Και επειδή σ αυτά τα στιγμιότυπα η μεν «σταθερή» οδηγούσε και καθοδηγούσε την άλλη την «προσωρινή» με προσταγές, σαν αφέντρα, του τύπου «άνοιξε το μ@@@ι σου», και «άνοιξε τον κ@@ο σου», η δε άλλη υπάκουη και φρόνιμη έπραττε γονυπετής στα τέσσερα. Τρία τα κρατούμενα
Επειδή λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, εντελώς οπτικά και αποκαλυπτικά, έχω να πω για τελευταία φορά μερικά λογάκια. Σε όλους εκείνους που από τη μια-και καλά κάνουν, αρκεί και οι ίδιοι στη ζωή τους να μη το αντιγράφουν-σχολιάζουν και λούζουν με τα χείριστα τον αρβυλόμαγκα, και από την άλλη άκρα του τάφου σιωπή για αυτές τις πρόθυμες κυρίες
Ένα λοιπόν. Αν επρόκειτο για βίντεο προς προσωπική και ιδιωτική ευχαρίστηση εμένα δεν μου πέφτει ο λόγος. Αφού έτσι τη βρίσκουν καλά κάνουν
Δύο λοιπόν. Αν ο αρβυλόμαγκας ήταν άγνωστος και «ανώνυμος» αμφιβάλλω πόσες και ποιες θα τον ακολουθούσαν. Όχι στο κρεβάτι και στα τέσσερα, αλλά μέχρι τη γωνία για ένα «γεια πως απ εδώ;»
Τρία λοιπόν. Αν ο αρβυλόμαγκας εκλαμβάνεται ως γόης και παιδαράς, τότε εγώ είμαι φτυστός Αλαίν Ντελόν του 1960. Αντε μέχρι και το 1970.
Τέσσερα λοιπόν. Επομένως το δέλεαρ και ο πειρασμός ήταν η «επωνυμία», η δημοσιότητα, η δημοφιλία των αρβύλων και ίσως το κάποιο χρήμα. Λέω τώρα εγώ
Πέντε λοιπόν. Με απλά λόγια τα κορίτσια με τη θέλησή τους κατέφθασαν. Με τη θέλησή τους έκατσαν και περίμεναν στα τέσσερα και με τη θέλησή τους αυτές τις τόσο «υπέροχες» στιγμές μαγνητοσκόπησαν και απόλαυσαν. Ετσι δεν είναι; Να μην τρελαθώ
Εξι λοιπόν. Αφού λοιπόν λόγω τηλεοπτικής δημοφιλίας κατέληξαν στο κρεβάτι του. Αφού λοιπόν λόγω «επωνυμίας» έκατσαν στα τέσσερα. Και αφού λόγω αρβυλο-εκπομπών, που όζουν πετσίλα και πορδίλα, συμφώνησαν να απαθανατιστούν, οπτικώς και μπρος και πίσω και πλαγίως και μπρούμυτα και παρτουζοειδώς, ε τότε με το σπαθί τους κέρδισαν πρώτο ρόλο σ’ αυτή τη χυδαιότητα που μπροστά στο τελευταίο επαγγελματικό πορνογράφημα του Δημήτρη Σειρηνάκη μοιάζει κάτι χειρότερο από σκουπίδι
Θα πείτε-και σωστά-τα κορίτσια δεν ήξεραν. Ότι εν αγνοία τους ο αρβυλόμαγκας το «ανέβασε» προς κοινή θέα και προς εκδίκηση. Ωραία λοιπόν. Όμως όταν «πηγαίνεις» με τέτοιους αρβυλόμαγκες. Όταν κι εσύ κορίτσι μου συμφωνείς και πρωταγωνιστείς σε τέτοιες σκηνές. Και όταν από το νιονιό σου δεν περνάει καν ως σκέψη, ως κάποια υποψία, ότι μπορεί να διασυρθείς και να διαπομπευθείς, τότε δύο τινά συμβαίνουν:
Είτε το κάνεις γιατί κάτι στο τέλος θέλεις να κερδίσεις και ίσως να διαπραγματευθείς. Είτε είσαι ο πλήρης ζωντανός ορισμός του λεγόμενου IQ ραδικιού
Διάλεξε. Στην πρώτη περίπτωση είσαι συνένοχη, στη δεύτερη χρειάζεσαι επειγόντως να μάθεις το Α-Βου-Γου-Δου γιατί αν όχι είσαι σκέτο αλαλούμ!»
Θα έκλεινα αυτήν την παρέμβασή του με την εμβληματική φράση της «σιωπής με νόημα», με το «χωρίς λόγια». Όμως τα ερχόμενα δεν με αφήνουν, γιατί νοιώθω έντονα την ανάσα τους. Το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι ο «ωραίος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος» της πόρνης Βαβυλώνος, στης οποίας τα εκφυλιστικά δίχτυα είναι βουτηγμένες μέχρι τα μπούνια κάποιες «λούμπεν» κοινωνικές μειονότητες. Γιατί, οι αφρο-ασιανοί επελαύνουν μαζικά, και η τουρκιά, απ’ όπου μας έρχονται, έρχεται και αυτή καταπάνω μας. Και ότι κι αν γράφουμε, και ότι κι αν λέμε, για οτιδήποτε άλλο πέραν αυτών των θεμάτων που απειλούν την ελληνικότητα της ύπαρξής μας, είναι αποπροσανατολισμός από το μείζον. Και το μείζον είναι ότι, για να επιβιώσουμε: «Καταστρεπτέα εστίν η Καρχηδών». Carthago delenda est (Κάτων ο Πρεσβύτερος).
