Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Σοκαρισμένη η Ευρώπη με την αρρενωπή αντίδραση του Βλαδίμηρου Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος χωρίς να το συζητήσει, έχοντας απλώς προειδοποιήσει ότι δεν θα ανεχτεί το ΝΑΤΟ στα δικά του χωράφια, προχώρησε στο δίκαιο του ξίφους. Η Ρωσία δεν συζητάει και δεν παρακαλάει με μελάνια. Ο Πούτιν δεν γυρίζει από χώρα σε χώρα κάνοντας χειραψίες φωτογραφιζόμενος με προέδρους άλλων χωρών σε πολυτελείς αίθουσες με βελούδινες πολυθρόνες.
Ο αρσενικός Πούτιν ξέρει με ποιους έχει να κάνει, γνωρίζει άριστα πόσο δειλές και σαλιάρικες είναι οι δημοκρατίες της Ευρώπης, πόσο φιλειρηνικές, απόλεμες, θηλυπρεπείς, ανώμαλες, φιλήδονες και τρυφηλές. Και τις απειλεί με λόγια απόλυτα σκορπίζοντας τον τρόμο στους δημοκράτες που φοβούνται τον πόλεμο και τον αντικαθιστούν με την διπλωματία: «Όποιος εξωτερικός παράγοντας σκέφτεται να παρέμβει να ξέρει ότι εάν το κάνει θα αντιμετωπίσει τις μεγαλύτερες συνέπειες απ’ όσες έχει αντιμετωπίσει στην ιστορία. Ελπίζω να με ακούσετε».
Την ώρα που ο Πούτιν προχωράει όλη η Ευρώπη είναι σαστισμένη και απλώς συζητάει απειλώντας για κυρώσεις. Ο γέρος των ΗΠΑ, αυτή η καρικατούρα που υποδύεται τον πλανητάρχη, μιλάει μόνο για κυρώσεις. Αφήνει την Ουκρανία στο έλεος του δυνατού, του ισχυρού, του αμείλικτου και του αρσενικού ηγέτη και ξεκαθαρίζει: «Δεν θα πολεμήσουμε στην Ουκρανία».
Η ειρήνη δεν είναι κάτι που ζει για πάντα. Οι ανέσεις και η τρυφηλότητα έρχεται η ώρα που βρίσκουν απέναντί τους την σκληρότητα και την βαρβαρότητα. Κι η ιστορία αρχίζει ξανά.
Ο δικός μας πρωθυπουργός έτρεξε να υπερασπιστεί ως φιλελεύθερος δημοκράτης το δικό του αφήγημα: «Και ο ιστορικός αναθεωρητισμός με τη χρήση των όπλων πρέπει να βρει απέναντί του όλον τον δημοκρατικό πλανήτη».
Πρέπει κάποιος να του πει ότι ο δημοκρατικός πλανήτης θα βρει απέναντί του όλους εκείνους που δεν συμβιβάζονται με τον κόσμο που έπλασαν οι φιλελεύθεροι δημοκράτες. Έναν κόσμο ανελεύθερο με εκφυλισμένα ένστικτα, θηλυπρεπή, παχύσαρκο, παθητικό και νωχελικό, ημιάνεργο και καταναλωτικό που μισεί την φύση του, την φυλή του, το φύλο του, τον αληθινό έρωτα, την φυσική αναπαραγωγή και την αξία της οικογένειας, τους βιολογικούς δεσμούς του με το παρελθόν του και την σύνδεση με τη γη που γεννήθηκε.
Ο Πούτιν αλλάζει τον κόσμο. Και το κάνει αναγκάζοντάς τον να το κάνει. Ο Πούτιν είναι η αρρενωπότητα και το ατσάλι. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι περήφανα πολύχρωμα φτερά και πούπουλα.
Και κάτι τελευταίο. Ο Μπάιντεν αποκάλυψε ότι κανείς δε νοιάζεται για την Ουκρανία, παρά μόνο για το ΝΑΤΟ: «Οι δυνάμεις μας δεν πηγαίνουν στην Ευρώπη για να πολεμήσουν στην Ουκρανία, αλλά για να προστατεύσουν τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ θα προστατεύσουν κάθε σπιθαμή της περιοχής του ΝΑΤΟ με όλη την ισχύ της αμερικανικής δύναμης».
Καλώς ήρθατε στον 21ο αιώνα, όπου οι δημοκρατίες θα αναγκαστούν να αναθεωρήσουν. Και να αναθεωρηθούν. Όποιος δεν το πιστεύει, ας κοιτάξει το βλέμμα του Ρώσου ηγέτη.
