Αποσπάσματα από το βιβλίο «Η ζωή μου» του Sir Oswald Mosley σε μετάφραση Ισίδωρου Γ. που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νέα Γενεά»
«Πρέπει να εφεύρουμε τα μέσα για να υπερνικήσουμε την παρεμποδιστική αντίθεση του συνασπισμού των κούτσουρων, οι οποίοι υπάρχουν από τότε που προτάθηκε για πρώτη φορά στους ανθρώπους να αφήσουν τις σπηλιές και να βγουν στο φως του ήλιου. Ο Γκαίτε με τον σοφό και σύγχρονο τρόπο του πολέμησε το ίδιο αμάρτημα του φθόνου με το πιο αποτελεσματικό όπλο του πνεύματος μέσα στο επίγραμμά του: «Η μόνη παρηγοριά του κούτσουρου είναι ότι η διάνοια δεν είναι αθάνατη». Εγώ θα το έθετα κάπως διαφορετικά, και φυσικά, πιο σεμνά: το ‘γέρος’ είναι ο τελευταίος χλευασμός που εξαπολύουν οι στείροι ενάντια στους δημιουργικούς. Ελπίζουν ότι η ηλικία θα τους ρίξει όλους στη δική τους ανικανότητα. Κάνουν λάθος· τα σπουδαία κρασιά βελτιώνονται. Σήμερα βλέπουμε τους ανιαρούς να παρηγορούνται με τη σκέψη ότι οι έξυπνοι δεν είναι αθάνατοι, ακόμα και όταν προσπαθούν να τους αντιγράψουν με την κολακεία της αναποτελεσματικής μίμησης. Το σημείο των μεγάλων εποχών ήταν ο θαυμασμός και όχι ο φθόνος – ‘honneur aux maitres d’armes’· και ακόμα περισσότερο στη σύγχρονη εποχή για τις αυθεντίες του πνεύματος και του χαρακτήρα».
«Τότε ήταν που ξέσπασε η θύελλα· είχαν απλά την χυδαία πρόθεση να με εξευτελίσουν. Αντιστάθηκα, και χρησιμοποίησα μια μέθοδο με την οποία πολύ σύντομα κέρδισα και πάλι μια ακρόαση μέσα στη Βουλή των Κοινοτήτων. Ήταν μια ευθεία, πολλές φορές βάναυση προσωπική επίθεση με κάθε διαθέσιμο σαρκασμό, σάτιρα και προσβολή. Έγινα αυτό που αποκαλούσεο Ντισραέλι «αφέντης της περιφρόνησης, του χλευασμού και της αποδοκιμασίας». Το βούλωναν γιατί αλλιώς θα λούζονταν έναν προσωπικό χλευασμό. Διάλεγα τους πιο θορυβώδεις και τους κυνηγούσα άμεσα μέχρι που να βασιλέψει και πάλι η σιωπή. Ο Σερ Κόλιν Κουτ παρατήρησε για μένα εκείνη την περίοδο ότι θα μπορούσα να «γδάρω οποιονδήποτε ήταν ανίκανος για λογομαχία», αλλά στην ουσία ήθελε να πει ότι στις ομιλίες μου και στην όλη συμπεριφορά μου ήμουν τόσο αφόρητα αναιδής και αλαζονικός που απ’ ότι φαίνεται ανέπτυξε μια ισόβια αντιπάθεια για μένα. Ίσως να ήταν αλήθεια το ότι φαινόμουν αφόρητος, πολεμούσα όμως για την κοινοβουλευτική μου ζωή και έπρεπε να χρησιμοποιήσω τα σκληρότερα όπλα για να επιβιώσω. Η μετριοπαθής διαγωγή της αγγλικής κοινωνίας και η ταπεινή προσέγγιση της καλύτερης κοινοβουλευτικής παράδοσης θα ήταν ανάρμοστες.»
Ζητήστε το βιβλίο «Η ζωή μου» του Sir Oswald Mosley από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Έκτωρ
