Ο Ούγο Πραττ είναι ο δημιουργός του πασίγνωστου ήρωα Κόρτο Μαλτέζε. Στο απόσπασμα που ακολουθεί περιγράφει τις εμπειρίες των παιδικών του χρόνων σχετικά με την οικογένειά του και τις πολιτικές τους απόψεις. Ο Πραττ έζησε τον Φασισμό και γενικά παρουσιάζει τις αναμνήσεις του από αυτόν με θετική προσέγγιση. Επιβεβαιώνει ότι το φασιστικό κίνημα ήταν στην ουσία του προοδευτικό κι ενάντια στον συντηρητισμό της αστικής κοινωνίας. Το κείμενο είναι μετάφραση του Χρίστου Γούδη και περιέχεται στο βιβλίο «Αλλού και κάπως – Η καθ’ ημάς δεξιά» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νέα Γενεά.

«Ο φασισμός ήταν η επίσημη ιδεολογία, και η οικογένειά μου ήταν καλοπροαίρετα φασιστική. Ιδιαίτερα ο πατέρας μου, ήταν εντελώς ειλικρινής και έντιμος. Συμμετείχε στην «πορεία προς τη Ρώμη», που οργανώθηκε από τον Μουσσολίνι το 1922. Όπως είχε χάσει και τον αδελφό του πολύ νωρίς, η φασιστική συντροφικότητα αποτελούσε γι΄αυτόν μια καινούργια οικογένεια.

[…] Μεγάλωσα σε γυναικωνίτη. Οι νεαρές θείες μου ήταν όμορφες και καθόλου σεμνότυφες. Χωρίς αμφιβολία με το να τις κοιτώ ήταν που ένοιωσα τις πρώτες ερωτικο-συναισθηματικές μου διαταραχές. Στην πραγματικότητα ήταν ο φασισμός που, χάρις στα κινήματά της νεολαίας του, μου έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγω από τον οικογενειακό μου κύκλο. Η δημιουργία σχέσεων ενθαρρύνονταν, και μια μέρα μια «μικρή Ιταλίδα» με προσκάλεσε να περάσω τη μέρα μαζί της. Ένα είδος τελετουργίας σεξουαλικής μύησης ήταν γραφτό να συμβεί. Εκείνη ήταν δέκα ή ένδεκα χρόνων και εξασκούσε μια τρομερή επιρροή επάνω μου. Τότε φορούσαμε στολές, οι κοπέλες άσπρα πουκάμισα και μαύρες φούστες, και εγώ με μαύρο πουκάμισο και γκριζοπράσινη βράκα. Φυσικά είχαμε και τα διάσημά μας, που τα φέραμε με υπερηφάνεια. Ήταν ένα είδος παραστρατιωτικού προσκοπισμού.

Κοντά σ΄συτό το κορίτσι ένοιωθα υπέροχα. Ο φασισμός δεν αρνιόταν την ομορφιά του σώματος, την φυσική έλξη. Ήταν υπέρμαχος του “mens sana in corpore sano” του Ιουβενάλη – του «νους υγιής εν σώματι υγιεί» – και δεν έδινε σημασία στις ιουδαιο-χριστιανικές απαγορεύσεις.

Θα ευγνωμονώ πάντα τον Μουσσολίνι που με έκανε να γνωρίσω τα φασιστικά χάδια!

Ο φασισμός απελευθέρωσε από τα ταμπού τους νέους της γενιάς μου, μας έδωσε μια κάποια ελευθερία και την δυνατότητα μιας ατομικής περιπέτειας, κάτι που πριν ήταν απαγορευμένο. Η περιπέτεια εθεωρείτο σαν μια ρήξη, έλεγαν ότι θρυμμάτιζε τους νόμους της κοινωνίας. Ο φασισμός μας έκανε να ξεφύγουμε από την καταπίεση της Εκκλησίας και της Οικογένειας. Τελικά ο φασισμός οδήγησε στην καταστροφή, αλλά στην ηλικία των δέκα ετών ήμουν πολύ εντυπωσιασμένος για να τον αποκηρύξω.

Ο φασισμός είχε πάντως την θέληση να επιφέρει αλλαγές στην κοινωνία, καθώς η αστική νοοτροπία ήταν συντηρητική και απεχθάνονταν με φρίκη τις αλλαγές.

Ο Μουσσολίνι προέρχονταν από τον σοσιαλισμό – ο πατέρας του τον βάφτισε Μπενίτο προς τιμή του Μεξικανού προοδευτικού ήρωα Μπενίτο Χουάρεζ. Αλλά και τα ποιήματα του παππού μου, ιδρυτή του βενετσιάνικου φασισμού, είχαν σοσιαλιστική χροιά.»