Ο Άγγελος Βλάχος υπήρξε διπλωμάτης, συγγραφέας, πολιτικός και ακαδημαϊκός. Υπηρέτησε ως διπλωμάτης 50 κυβερνήσεις με πρώτες την 4η Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά και του διαδόχου του, Αλέξανδρου Κορυζή. Γνώρισε λοιπόν την ιστορία του ελληνοϊταλικού πολέμου αλλά και τις σχέσεις της Ελλάδος με το Γ’ Ράιχ από πρώτο χέρι. Το 1984 κυκλοφόρησε από το βιβλιοπωλείο της «Εστίας» το εξάτομο αυτοβιογραφικό έργο του με τίτλο «Μια φορά και έναν καιρό ένας διπλωμάτης». Στον Α’ τόμο του ο Άγγελος Βλάχος καταγράφει όλο το ιστορικό σκηνικό μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας από το 1939 ως την 28η Οκτωβρίου του 1940 αλλά και τον πόλεμο μεταξύ των δύο χωρών φυσικά. Στον πρόλογο του βιβλίου γράφει: «Διορίστηκα ακόλουθος του Υπουργείου Εξωτερικών στις 30 Σεπτεμβρίου 1939 και υπηρέτησα στον Διπλωματικό Κλάδο έως τις 19 Σεπτεμβρίου 1974 όταν παραιτήθηκα από τον Κλάδο όπου κατείχα τη θέση του Γενικού Γραμματέως με βαθμό Πρέσβεως».
Στη σελίδα 30-31 αναφέρεται: «Οι Ιταλοί είχαν στείλει στην Αλβανία 100.000 στρατού, πολύ περισσότερες από ό,τι είχαν ανάγκη για την κατοχή των υποταγμένων άλλωστε και συνεργαζομένων Αλβανών, ιθυνόντων και λαού. […] Τα πράγματα εξελίσσονταν αρκετά γρήγορα. Μια αντιπροσωπεία Αλβανών πήγε στη Ρώμη να προσφέρει στον Βίκτωρα Εμμανουήλ το στέμμα της Αλβανίας. […] Ο Πρόξενος της Κορυτσάς τηλεγραφούσε ότι στην υποδοχή που οργάνωσαν οι Αλβανικές αρχές για τον Τσιάνο, είχαν υψωθεί συνθήματα με επιγραφές ”Κόσσοβο” και ”Τσαμουριά”. Οι αισιόδοξοι του Υπουργείου είχαν αρχίσει να μουδιάζουν και έφτασαν μέχρι νεκρού σημείου όταν ο ιταλικός κατοχικός στρατός ολόκληρος, εκτός από μια μεραρχία, έκανε μεγάλα γυμνάσια σχεδόν απάνω στα σύνορά μας. Την 1η Σεπτεμβρίου ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και ενώ διαμελιζόταν η Πολωνία, η Ιταλία δήλωνε ουδετερότητα και απέσυρε τα στρατεύματά της σε είκοσι χιλιόμετρα βάθος από τα σύνορά μας. Το ίδιο κάναμε κι εμείς. Το σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ και ο διαμελισμός της Πολωνίας είχαν πέσει σαν κεραυνός στη Ρώμη που είχε αγωνιστεί σκληρά εναντίον των κομμουνιστών της Ισπανίας, στον εμφύλιο πόλεμο και δεν ήταν διόλου σύμφωνη να αρχίσει ο πόλεμος πριν από το 1942»
Άγγελος Βλάχος
Στις σελίδες 36-37 ο Βλάχος περιγράφει τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν στο γραφείο του Μεταξά στις 10 Ιουνίου του 1940, ημέρα που ο Μουσολίνι ανακοίνωσε την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο. Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι το έκανε τη μέρα που ήταν πια σίγουρο πως η Γερμανία είχε νικήσει τη Γαλλία κι έτσι η Ιταλία είχε καλυμμένα τα νώτα της. Κάποιος μεταφραστής είπε στον Μεταξά τι ανακοίνωσε ο Ντούτσε: «Ασθμαίνοντας του είπε ότι ο Δουξ είχε κηρύξει τον πόλεμο στη Γαλλία και την Αγγλία αλλά είχε διαβεβαιώσει τους γείτονές του, χερσαίους και θαλασσίους, την Ελβετία, την Γιουγκοσλαβία, την Ελλάδα, την Τουρκία και την Αίγυπτο (κατεχόμενη από τους Άγγλους) ότι δεν είχαν κανένα λόγο ανησυχίας διότι η Ιταλία έτρεφε πάντοτε τα καλύτερα αισθήματα για τις χώρες αυτές και επιθυμούσε να έχει μαζί τους τις καλύτερες δυνατές σχέσεις. Αυτό θα εξηρτάτο απολύτως από τη στάση των ιδίων αυτών χωρών.»
Συνεχίζει περιγράφοντας πως μια μεγάλη ανακούφιση επικράτησε στο γραφείο του Μεταξά καθώς όλοι ξεφυσούσαν πιστεύοντας ότι είχαν αποφευχθεί τα χειρότερα κι ότι η Ελλάδα δεν θα έμπαινε στον πόλεμο αυτόν από κάποια ιταλική επίθεση.
«Μετά την εφήμερη ανακούφιση, τα πρόσωπα σκυθρώπιασαν πολύ στο Υπουργείο Εξωτερικών. Η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει. Η Ελλάς δεν ήταν πια ένας μεροληπτικός θεατής αγώνος που διεξήγετο σε αρκετή απόσταση από την κερκίδα της. Το εμπόλεμο της Ιταλίας που, κατάπληκτη και αυτή απ’ την ραγδαία νίκη των Γερμανών, είχε μόλις προλάβει να επιτεθεί στην Γαλλία που ψυχομαχούσε, είχε φέρει τον κίνδυνο στο ελληνικό κατώφλι και κανείς δεν υποπτευόταν ότι ο πιθανός αυριανός εχθρός ήταν λιοντάρι με χάρτινα νύχια. Κανείς από τους νεωτέρους εμάς δεν τολμούσε πια να κάνει το παραμικρό αστείο για τον Μεταξά. Ο δικτάτωρ, με το βλέμμα πάντα ήρεμο, χωρίς να τον έχει διόλου κυρτώσει η ηλικία, προγάστωρ, απέπνεε την αυτοπεποίθηση και οι ποταπές ιταλικές προκλήσεις που δεν άργησαν να αρχίσουν, κέντρισαν το κεφαλλονίτικο πείσμα του. Διαισθανόμουν χωρίς να μπορώ να το εκφράσω, ότι θεωρούσε βέβαιο τον σκοπό του Μουσολίνι να μας επιτεθεί και προσπαθούσε να τον αποθαρρύνει καταδεικνύοντας του ότι το κόστος του εναντίον μας εγχειρήματος θα ήταν τεράστιο. Γι’ αυτό και δεν ενέδωσε σε καμία πίεση, δεν άφησε αναπάντητη καμιά πρόκληση αλλά και δεν έκανε απολύτως τίποτε το αναξιοπρεπές προς την Γερμανία του Χίτλερ. Δεν έκανε παρά μόνο ένα διάβημα στο Βερολίνο για να ζητήσει την επέμβαση του Χίτλερ ώστε να κατευνασθεί ο Μουσολίνι όταν η Ιταλία δημιούργησε το ζήτημα ”Νταούντ Χότζα”».
Ο Μουσολίνι ανακοινώνει την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο.
Η φράση «Vincere e vinceremo» έχει μείνει ιστορική.
Στη σελίδα 43 αναφέρεται ότι ο Έλληνας Πρέσβυς στο Βερολίνο ήταν εντυπωσιασμένος από τα επιτεύγματα του Γ’ Ράιχ και προσπαθούσε να βελτιώσει τις σχέσεις μας με τη Γερμανία πιστεύοντας πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα είδος προστασίας έναντι της Ιταλίας. Αυτό διότι πίστευε πως ο Μουσολίνι τίποτα δεν θα έκανε χωρίς την έγκριση του Χίτλερ αλλά ο Βλάχος, πολύ σωστά, σημειώνει πως ο Χίτλερ ήταν ένας «διεθνής ληστής». Η ιστορία επαληθεύει τον χαρακτηρισμό αυτό καθώς είδαμε πόσες φορές ο Καγκελάριος από την Αυστρία δεν κράτησε το λόγο του απέναντι σε ηγέτες και λαούς κατά τη διεξαγωγή του πολέμου.
Στο τρίτο μέρος του βιβλίου και στις σελίδες 46-47 γίνεται αναφορά στις προκλήσεις και τις επιθέσεις της Ιταλίας κατά τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1940. Ο Τσιάνο, Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας και αρχηγός μιας πτέρυγας της Ιταλικής Πολεμικής Αεροπορίας, διαμαρτυρόταν συνεχώς στον πρέσβυ μας στη Ρώμη Ι. Πολίτη με οργίλο ύφος ότι τάχα η Ελλάς προσέφερε καταφύγιο σε πολυάριθμες μονάδες του αγγλικού στόλου της Μεσογείου. Διαψεύσεις άμεσες και πειστικές από την πλευρά της Ελλάδος και ευχαριστίες του Υπουργείου Εξωτερικών της Ιταλίας και μετά από λίγο ξανά διαμαρτυρίες από την πλευρά των Ιταλών με νέες διαψεύσεις από την Ελλάδα και υποκριτικές ευχαριστίες της Ιταλίας και πάλι. Αυτά συνέβησαν τον Ιούνιο. Τον Ιούλιο οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν και η Ιταλία προκάλεσε ρίχνοντας άβλαβες βόμβες σε ένα βοηθητικό του ελληνικού στόλου και ρίχνοντας τέσσερις βόμβες στα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα» στον Κορινθιακό. Είχε παραβιάσει τα ελληνικά σύνορα από την Αλβανία. Η Ελλάδα διαμαρτύρεται αλλά δεν παίρνει απάντηση από την Ιταλία. Στις 2 Αυγούστου ο Τσιάνο καλεί τον πρέσβυ μας επειγόντως και απαιτεί να φύγει από την Ιταλία ο Γενικός Πρόξενος μας στην Τεργέστη επειδή μίλησε περιφρονητικά για τον ιταλικό στρατό. Έτσι κι έγινε. Στις 6 Αυγούστου ένα ιταλικό αεροπλάνο έριξε 6 βόμβες εναντίον της ακταιωρού Α6, κοντά στις Λαγούσες, δηλαδή μεταξύ Σαλαμίνας και Αίγινας. Ο Βλάχος γράφει:
«Την επομένη του επεισοδίου της ακταιωρού, ο Μεταξάς κάλεσε τον Ιταλό πρέσβυ και του ”έτριψε τ’ αυτιά” αλλά με ευγενικό τρόπο…αγανακτούσαν τα νιάτα μας επειδή θεωρούσαμε ότι ο δικτάτωρ φαινόταν πολύ μαλακός…δεν είχαμε μάθει ακόμα ότι η διπλωματία, μεταξύ άλλων, είναι να λες τα πιο δυσάρεστα πράγματα στον συνομιλητή σου με τον ευγενικότερο τρόπο».
Η εφημερίδα «Piccolo» παράλληλα εξηγούσε με ιστορικούς λόγους γιατί ο βασιλιάς της Ιταλίας έπρεπε να αποκαλείται βασιλιάς της Κύπρου και των Ιεροσολύμων και παράλληλα η επιθεώρηση «Κατάκτηση της Αυτοκρατορίας» δημοσιεύει χάρτη της Ιταλικής Αυτοκρατορίας που περιλάμβανε την Κέρκυρα, την Κρήτη και την Κύπρο!
Στις 11 Αυγούστου του 1940 ο ιταλικός τύπος δημοσιεύσει ανακοινωθέν του Πρακτορείου Στέφανι, το οποίο είχε αποσταλεί από την Πρεσβεία της Ρώμης προς την Ελλάδα, και έγραφε τα εξής:
«Ο υπό τον ελληνικόν ζυγόν ευρισκόμενος αλβανικός πληθυσμός κατέχεται από την εντύπωσιν μιας φοβερής πολιτικής δολοφονίας η οποία έλαβε χώραν εις την αλβανικήν μεθόριον. Ο Χότζα, μέγας αλβανός πατριώτης, γεννηθείς εις την αλύτρωτον περιοχήν της Τσαμουριάς, εδολοφονήθη αγρίως εντός του αλβανικού εδάφους πλησίον των συνόρων. Το πτώμα ευρέθη ακέφαλον». Συνέχιζε με την κατηγορία ότι Έλληνες πράκτορες ήταν οι δολοφόνοι του και υποστήριζε πως η Τσαμουριά ήταν αλβανική που εκτεινόταν ως την Πρέβεζα. Και τελείωνε το κείμενο ως εξής: «… σήμερα οι Αλβανοί της Τσαμουριάς ευρίσκουν εις τα ανανεωμένα πεπρωμένα της πατρίδος των Αλβανίας τους ισχυροτέρους λόγους να ελπίζουν». (σελ 48)
Η Ιταλική Πρεσβεία όμως δύο μήνες νωρίτερα είχε ανακοινώσει στην Ελληνική Κυβέρνηση πως οι δυο δολοφόνοι ήταν Αλβανοί που διέφυγαν στην Ελλάδα και είχε ζητήσει να φυλακιστούν και να κρατηθούν μέχρι να ζητηθεί η έκδοσή τους. Αυτή ήταν και η απάντηση του Αθηναϊκό πρακτορείου στις 12 Αυγούστου. Στις 14 Αυγούστου, παραμονή του τορπιλισμού της «Έλλης» στην Τήνο ανήμερα της Παναγίας, ο πρέσβυς μας στη Ρώμη Ι. Πολίτης τηλεγραφεί:
«Προχθές Ιταλία απέβαλε το προσωπείον. Η παράξενος διαστροφή των γεγονότων και η αδεξία σύνθσεις ολοκλήρου μωσαϊκού αορίστων κατηγοριών, ανεδαφικών και συκοφαντικών, αποκαλύπτει ότι φασιστική Ιταλία δεν υπήρξεν ειλικρινής εις καμμίαν στιγμήν της τελευταίας περιόδου των ελληνο-ιταλικών σχέσεων και ότι, αφού επεδίωξε, ματαίως, να μας αποδείξη, δια προσφάτων διαβημάτων της, ότι ευρισκόμεθα εις την παράταξιν των εχθρών της, αναζητεί πρόφασιν ίνα αναλάβη η ιδία εχθρικήν έναντι ημών στάσιν. Ιταλικαί εφημερίδες προβαίνουν μέχρι σημείου αποκαλύπτουν απαίτησιν αμέσου ικανοποιήσεως Αλβανίας εδαφικών της δικαιωμάτων. Ούτω Ιταλία απαιτεί απροκαλύπτως ακρωτηριασμόν Ελλάδος και τούτο άνευ καθυστερημέσεως. Τα όσα προηγήθηκαν δεν ήσαν παρά προανάκρουσμα κεφαλαίου τούτου».
Ο Μεταξάς επέδειξε ψυχραιμία κατά την ύπουλη επίθεση – πρόκληση των Ιταλών στην Τήνο ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου. Ο Βλάχος σημειώνει: «Μπορεί κανείς πολλά να καταμαρτυρήσει στον Μεταξά, αλλά πρέπει να του αναγνωρίσει την απόλυτη ψυχραιμία και την δωρική ευψυχία με την οποία αντιμετώπισε τις ιταλικές προκλήσεις». Πράγματι ο Μεταξάς επέδειξε ένα ανακοινωθέν για την επίθεση στο Νικολούδη 20 γραμμών. Σε αυτό δεν αναφερόταν ότι η επίθεση ήταν ιταλική. Έδωσε αμέσως εντολή στο αρχηγείο Ναυτικού να ερευνηθεί ο βυθός και η Κυβέρνηση εξέδωσε μετά στη Λευκή Βίβλο «Η Ιταλική επίθεσης εναντίον της Ελλάδος», το πρακτικό της υποβρυχίας έρευνας και φωτογραφίες των θραυσμάτων τορπίλλης με ιταλικά γράμματα χαραγμένα στο μέταλλο. Η μία τορπίλλη πέτυχε την «Έλλη» και οι άλλες δύο την προβλήτα.
Η αφορμή για την επίθεση αυτή φαίνεται πως ήταν η κίνηση του Μεταξά να καλέσει στις 13 Αυγούστου τον πρέσβυ της Γερμανίας Έρμπαχ ζητώντας του να παρακαλέσει τον Χίτλερ να ενεργήσει κατευναστικά στη Ρώμη. Ο Γκράτσι στο βιβλίο του «Η αρχή του τέλους» γράφει πως το τηλεγράφημα αυτό έκανε τον Μουσολίνι έξω φρενών και για να μην προφθάσει ο Χίτλερ να του κάνει συστάσεις έδωσε διαταγές επίθεσης, προφανώς στο ντε Βέκι. Έτσι, δύο μέρες μετά, ανήμερα της Παναγίας, οι Ιταλοί χτύπησαν την «Έλλη». Μετά από την επίθεση αυτή το Βερολίνο άσκησε πίεση στη Ρώμη.
Τέλη Σεπτεμβρίου αρχίζουν μεγάλες μετακινήσεις ιταλικών μονάδων κοντά στα ελληνικά σύνορα. Ένα τηλεγράφημα στις 2 Οκτωβρίου του 1940 χρειαζόταν αποκρυπτογράφηση και είχε φτάσει στην Αθήνα από τα Τίρανα. Τη δουλειά ανέλαβε ο Άγγελος Βλάχος και μετά από είκοσι λεπτά επισκέφτηκε το γραφείο του Μεταξά στο οποίο μαζί του ήταν ο Μανιαδάκης, ο Μαυρουδής, ο Παπάγος, ο Μελάς κι ο Πιτσίκας, Διοικητής Στρατιάς Ηπείρου. Ο Βλάχος ξεκίνησε να διαβάζει και η αποκρυπτογράφηση είχε αποκαλύψει ονόματα ιταλικών μεραρχιών στα ελληνικά σύνορα μαζί με 50 άρματα μάχης. Τελειώνοντας την ανάγνωση ο Βλάχος πήγε να φύγει αλλά ο Μεταξάς του ζήτησε να ξαναδιαβάσει αργά το τηλεγράφημα. Τότε ο Πιτσίκας διακόπτει την ανάγνωση λέγοντας «Κύριε Πρόεδρε! Θα διατάξετε επιτέλους επιστράτευση!». Τότε ο Μεταξάς αποκρίθηκε με έντονο ύφος: «Άκουσε Πιτσίκα! Δεν κινδυνεύεις εσύ να σε βγάλει προδότη η Ιστορία! Κινδυνεύω εγώ! Αν διατάξω επιστράτευση, για έναν στρατιώτη που θα στέλνω στα σύνορα ο Μουσολίνι θα στέλνει δύο και τότε η ελάχιστη ελπίδα που έχουμε να μην επιτύχει το σχέδιό τους θα εξατμιστεί!»
Η αντίδραση του Μεταξά, σοφή, ψύχραιμη και αρσενική σχολιάζεται άψογα από τον διπλωμάτη που είχε την ευτυχία να ζήσει τέτοιες μεγάλες στιγμές έχοντας κι αυτός τον ρόλο του στην Ιστορία:
«Βγήκα από το πρωθυπουργικό γραφείο συγκλονισμένος και, καθώς, μετά από λίγο, οι άλλοι συνάδελφοι έφυγαν κι έμεινα μόνος για να χτυπήσω το τηλεγράφημα στην μηχανή, ο νους μου πήγε πίσω μακριά σ’ άλλες στιγμές που βρήκαν τον ελληνισμό εν αγωνία. Προδότης ο Θεμιστοκλής αν δεν είχε επιτύχει η παγίδα που είχε στήσει στον Ξέρξη, προδότης ο Παυσανίας στις Πλαταιές αν διατάζοντας, νύχτα, μυστικά, αλλαγή μετώπου, επικίνδυνη για όλη την παράταξη, δεν είχε προκαλέσει την ίδια κίνηση του εχθρού κι έτσι βρέθηκαν οι δύο αντίπαλοι στις ίδιες αντίστοιχες θέσεις, προδότης ο Κολοκοτρώνης που αρνήθηκε πεισματικά να προσπαθήσει να εμποδίσει τον Δράμαλη να ξεχυθεί στον κάμπο του Άργους για να τον εξασθενήσει, να τον κάνει να εξαντλήσει τα εφόδιά του κι ύστερα να του επιτεθεί κόβοντάς του την υποχώρηση στα Δερβενάκια. Τιμή σ’ εκείνους που, όταν βλέπουν ότι δεν υπάρχει άλλη πιθανή σωτηρία παρά το ριψοκίνδυνο τέχνασμα και τα έχουν όλα σταθμίσει, κατορθώνουν να υπερνικήσουν το άγχος τους και το άγχος των γύρω τους κι αποδέχονται το ενδεχόμενο της αυτοθυσίας. Όταν, μετά από μισή ώρα, ξαναχτύπησα την πόρτα του γραφείου του Μεταξά για να παραδώσω το καθαρογραμμένο τηλεγράφημα, το δωμάτιο ήταν άπλετα φωτισμένο. Οι άλλοι είχαν φύγει και είχαν μείνει, ο Μεταξάς, ο Παπάγος και ο Πιτσίκας, σκυμμένοι επάνω σ’ ένα χάρτη της μεθορίου. Ο Μεταξάς σήκωσε τα μάτια ερωτηματικά. “Το τηλεγράφημα, Κύριε Πρόεδρε”, ψιθύρισα. “Ευχαριστώ, παιδί μου…”, είπε ήρεμα και τα μάτια του ήσαν, ίσως να μου φάνηκε πως ήσαν, χαμογελαστά. Γιατί άραγε; Δεν ήταν ποτέ δυνατόν να φανταζόνταν ότι κάποτε εγώ, ο ακούσιος μάρτυς, θα έγραφα τις γραμμές αυτές. Δεν είπα σε κανέναν τίποτε κι έγραψα στο ημερολόγιό μου μια συνθηματική φράση: Πιτσίκας-Μεταξάς-κριτής Ιστορία, 2-10-40.»
Οι προκλήσεις συνεχίζονται από τις 20 Οκτωβρίου και μετά και τα τηλεγραφήματα από την Αλβανία φτάνουν καθημερινά στην Αθήνα ενημερώνοντας πως οι Ιταλοί προχωρούν συνεχώς προς τα σύνορα της Ελλάδος. Ο Βλάχος με όσα γράφει επιβεβαιώνει ότι η προγραμματισμένη επίθεση των Ιταλών κατά της Ελλάδος ήταν η 26η Οκτωβρίου όπως δείξαμε και σε άλλο άρθρο μας πριν περίπου ένα χρόνο. (βλέπε Ι. Βουλπιώτης: «Κύριε Κυριάκη, μπορείτε να είστε εθνικοσοσιαλιστής και ταυτόχρονα Έλληνας») Ας δούμε τι γράφει ο Έλληνας διπλωμάτης:
«Όπως αποκαλύφθηκε, μετά τον πόλεμο, όταν ερευνήθηκαν τα ιταλικά αρχεία, ο Μουσολίνι είχε διατάξει να γίνουν σκηνοθετημένα προκλητικά επεισόδια στην Αλβανική μεθόριο, στις 24 Οκτωβρίου και ο αρχηγός των Ιταλικών Μυστικών Υπηρεσιών του είχε απαντήσει: «Δουξ! Επιθυμείτε επεισόδια δια τας 24 Οκτωβρίου. Θα γίνουν!». Στο μεγάλο πολεμικό συμβούλιο που είχε συγκαλέσει ο Μουσολίνι στις 15 Οκτωβρίου για να ανακοινώσει την απόφασή του να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδος, είχε ορίσει την 26η Οκτωβρίου, ημέρα Σάββατο, για την έναρξη της επιθέσεως και είχε υπογραμμίσει ότι η ημοερομηνία μπορούσε να μετακινηθεί νωρίτερα αλλά οπωσδήποτε όχι αργότερα. Δεν έχει γίνει γνωστό ως τώρα γιατί αναβλήθηκε η ιταλική επίθεση για τις 28 Οκτωβρίου. Έχει μόνο διατυπωθεί η υπόθεση ότι η ημερομηνία αυτή ήταν η επέτειος της «Πορείας προς Ρώμην» που επέστρεψε στο Μουσολίνι να καταλάβει την αρχή».
Σίγουρα, λοιπόν, ο Μεταξάς δεν ήταν προδότης ούτε της Ελλάδος ούτε του εθνικισμού. Προδότες της Ιδέας ήταν οι Ιταλοί που άφησαν στην άκρη το εθνικό και συντεχνιακό κράτος για τις ονειρώξεις αναβίωσης του μακρινού παρελθόντος των Καισάρων και της Αυτοκρατορίας της Ρώμης. Το «ΟΧΙ» του Μεταξά ήταν όχι στις ηλιθιότητες των φαντασμένων Ιταλών αλλά και στις βλέψεις των Αλβανών για Τσαμουριά και Πρέβεζα, αιτήματα τα οποία υποστήριζαν οι Ιταλοί. Και ήταν επίσης ένα μεγάλο «ΟΧΙ» στις φαντασιώσεις του Βιτόριο Εμμανουέλε ότι του έπρεπε να γίνει βασιλεύς της Κύπρου, της Κέρκυρας και της Κρήτης. Όσοι πολεμούν την προσωπικότητα του Μεταξά είναι προδότες του Έθνους. Το έθνος είναι πάνω από κάθε ιδεολογία. Εξάλλου οι Ιταλοί δε σκέφτηκαν ούτε στο ελάχιστο ότι η Ελλάς ήταν συγγενικό καθεστώς. Θεωρούσε συμφέρον της να επιτεθεί και να επεκταθεί στα ελληνικά εδάφη. Κι αυτό έπραξε και έλαβε την απάντηση που της έπρεπε με τη λόγχη του τσολιά: «ΑΕΡΑ!». Εξάλλου, φαίνεται πως εκείνη την εποχή οι Έλληνες δεν εξαγοράζονταν και δεν ξεπουλούσαν την πατρίδα τους, όπως συμβαίνει σήμερα. Ο Λεόν Ντεγκρέλ στο βιβλίο του «Χίτλερ για 1000 χρόνια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νέα Γενεά» μας δίνει την εξής απίστευτη πληροφορία:
«Φανταζόταν ότι θα μπορούσε να καταστήσει ένδοξο και πάλι το στρατιωτικό του λάβαρο κατακτώντας με ευκολία την Ελλάδα, κάτι το οποίο είχε ετοιμάσει δωροδοκώντας διακριτικά μ’ εκατομμύρια το πολιτικό προσωπικό των Αθηνών. Επίσης, η νίκη αυτή θα αποκτιόταν χωρίς ιδιαίτερες απώλειες, γιατί θα βάδιζε εναντίον ενός εχθρού ο οποίος εκ των προτέρων είχε συμφωνήσει να παραδοθεί και θα αντιστεκόταν μονάχα για το φαίνεσθαι. – «Είχα αγοράσει τον κόσμο ολόκληρο! Αυτοί οι μπάσταρδοι οι Έλληνες τσεπώσανε τα εκατομμύριά μου και με κορόιδεψαν!» Αυτή την εκπληκτική εμπιστευτική πληροφορία μου την έδωσε ο κόμης Τσιάνο, Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, ένας άνθρωπος με πνεύμα αρκετά αγύρτικο, τον οποίο συνάντησα προσωπικά αν και φευγαλέα, όταν περνούσα αεροπορικώς από τη Ρώμη, και συζητήσαμε γι’ αυτόν τον πόλεμο κατά της Ελλάδος ο οποίος είχε πάει στραβά κατά τρόπο τόσο απίστευτο.»
Η Σίτσα Καραϊσκάκη από το περιοδικό «Η Νεολαία» που απευθυνόταν στην ΕΟΝ μίλησε εθνικιστικά και χριστιανικά διδάσκοντας τι εστί Ελλάς και ελληνική ψυχή, τι εστί τιμιότητα και πίστη στην Πατρίδα:
«Πώς μπορούσε λοιπόν ο ελληνικός λαός να μην εξαναστή στις ταπεινωτικές προκλήσεις του ιταμού Ιταλού; Ο λαός αυτός δεν έμαθε να τρώγη κολάφους και να σιωπά. Έμαθε να σηκώνη το ανάστημά του που κάθε ίνα του φέρει τον πολιτισμό της ανθρωπότητος από δεκάδων αιώνων και να γυρεύη το δίκιο του. Δεν λογάριασε ποτέ του υπεροχές εχθρικές, ούτε και αντίξοες περιστάσεις. Στάθηκε πάντα του ανδρικά. Ο λαός αυτός έχει μέσα στην ψυχή του την πίστι και την αγάπη προς τον Χριστόν του φραγγελίου, τον δίκαιον, τον ορμητικόν και δεν θα στρέψη την αριστεράν παρειάν να του δώσουν και δεύτερο ράπισμα, αφού μάλιστα ποτέ του δεν θα δεχθή το πρώτον.»
Αλέξανδρος Καρράς
Εγκώμια του Χίτλερ για τον Κεμάλ! Μεταξάς για 1000 χρόνια!
Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε δίκιο! Μεταξάς για 1000 χρόνια!
Νυρεμβέργη 1936: Ο Γκαίμπελς μιλά για τον Μεταξά σε συνέδριο του NSDAP
Γιόζεφ Γκαίμπελς: «Ο Μεταξάς έσωσε την Ελλάδα από τον κομμουνισμό»
Η ξενομανία βάλλει κατά του Ιωάννη Μεταξά
Ο αντικοινοβουλευτισμός του Ιωάννη Μεταξά
4η Αυγούστου 1936: Η Ιδεολογία του φασιστικού καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά
Völkischer Beobachter: «Το ανοικοδομητικό έργο του Ιωάννη Μεταξά»
28 Οκτωβρίου 1940: Ιδεολογία και Πραγματικότητα!
Ιωάννης Μεταξάς: «Οἱ μασόνοι εἶναι ἐθνικοί έχθροί τῆς Ἑλλάδος»
Ο Ιωάννης Μεταξάς για την Δημοκρατία
Κατοχική εφημερίδα «Νέα Ευρώπη»: «Η Τουρκία και η Μεσόγειος – Μία ακόμα χώρα θα αναπνεύση»
