5 Απρίλη 1919
Περπατήσαμε στο περιβόλι και ο ανοιξιάτικος αέρας ήταν ευωδιασμένος και δροσερός. Μου είπε:
– Μεγάλη Παρασκευή σήμερα.
-Ναι, και αρχίσαμε την ημέρα με μια αμαρτία. Ήπιαμε το γάλα μας. (Γέλασε). Αυτή η μέρα όμως είναι συμβολική. Σ’ όλο αυτό το δράμα του Χριστού είναι μια συρροή όλων των ανθρωπίνων προσώπων, ο Πιλάτος, ο Ιούδας, η Μητέρα, ο Πέτρος, οι φύλακες.
-Γι’ αυτό έκαμε και τόση αίσθηση στους λαούς. Έτυχε σ’ αυτό το περιστατικό του θανάτου του Χριστού τέτοια συρροή τύπων ολότελα ανθρώπινων, αιώνια ανθρώπινων, ώστε χαράχτηκε σα ζωγραφιά, σαν εικόνα, σαν τραγωδία, στην ψυχή των ανθρώπων, που τα είδαν και τα άκουσαν. Και ο Χριστός ήταν ωραίος τύπος ανθρώπου ιδεαλιστού, που πέθανε για τις ιδέες του.
-Πολλοί πέθαναν ηρωικά για τις ιδέες τους, άλλοι για την πατρίδα, άλλοι για την εθνότητα, για τους φίλους, για την οικογένεια, αλλά ο Χριστός μόνος πέθανε για την ανθρωπότητα ή για εκείνο που νόμιζε ότι είναι καλό για την ανθρωπότητα.
Αυτό ήταν το πρωινό της Μεγάλης Παρασκευής του σωτηρίου έτους 1919 που μου ήλθε να το περιγράψω. Αν δεν κατέβαινα στο περιβόλι, δε θα μου κινούσε τόσες σκέψεις ο συνομιλητής μου, πρωί πρωί. Δεν ήμουν διατεθειμένος για σκέψεις σήμερα, ήμουν σα μουδιασμένος, και με ξεκούνησε ή σκέψη του άλλου. Μ’ άρεσε προπάντων και το είδα ζωηρά, αυτό που είπε για τα πάθη του Χριστού. Συλλογίστηκα πως μολονότι ήπια γάλα, περισσότερο από πολλούς που δεν ήπιαν παρά καφέ μαύρο, επικοινώνησα με το Χριστό την άγια τούτη μέρα.
Από το βιβλίο «Φύλλα ημερολογίου ΣΤ’ 1918-1920)
