Ioan Ianolide: Μαρτυρίες και Ιδέες ενός Λεγεωνάριου

Ο Leon Degrelle έλεγε στον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ ότι ο μόνος τρόπος να πολεμηθεί ο κομμουνισμός είναι ο Χριστιανισμός.¹ Η «Λεγεώνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ» ήταν το κίνημα του Κοντρεάνου και στόχο είχε να διαμορφώσει έναν νέο άνθρωπο που πνευματικά θα στηρίζεται στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Ο πρώτος αγωνίστηκε καθαρά πολιτικά με στόχο να επαναφέρει μια ηθική τάξη στο Βέλγιο ενάντια στην υλιστική και ηθική παρακμή. Ο δεύτερος αγωνίστηκε και πολιτικά, αλλά και μυστικιστικά.

Η Λεγεώνα βασιζόταν σε έναν Ορθόδοξο μυστικισμό – ασκητισμό με προσευχή, νηστεία και διάθεση για αυτοθυσία–μαρτύριο. Ο πρώτος δεν συμφωνούσε με την παραστρατιωτική οργάνωση ενός εθνικιστικού κινήματος ενώ ο δεύτερος εκπαίδευε τους «Λεγεωνάριους» να ζουν σπαρτιατική ζωή, καθώς γράφει στο βιβλίο του «Για τους Λεγεωνάριούς μου». Με αυτά τα δύο κινήματα και αυτούς τους δύο τεράστιους εθνικιστές ηγέτες μπορούμε να δούμε ότι ο Εθνικισμός και ο Χριστιανισμός σαφώς και μπορούν να συνδυαστούν. Η «Λεγεώνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ» έβγαλε πολλούς μάρτυρες και ομολογητές της ορθόδοξης πίστης κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία. Σήμερα κάποιοι από αυτούς είναι αγιοποιημένοι, όπως ο Βαλέριος Γκαφένκου.

Ο πατέρας Ιουστίνος της Πάρβου, που πλέον έχει κοιμηθεί, ήταν Λεγεωνάριος. Θα παραθέσω ορισμένες μαρτυρίες από ένα βιβλίο² του Ioan Ianolide ο οποίος είχε αγωνιστεί με τη Λεγεώνα και κατέγραψε σημαντικά γεγονότα και ιδέες. Βρέθηκε στη φυλακή για αναμόρφωση: «Οι φυλακές και τα μπουντρούμια ήταν εργαστήρια της “αναμόρφωσης των εχθρών του καθεστώτος”, μέχρις ότου θεωρηθήκαμε ακίνδυνοι για τις αρχές». Στη φυλακή είχε βρεθεί κι ο Κοντρεάνου και το ημερολόγιό του έχει εκδοθεί από τη Νέα Γενεά.³ Ο ηγέτης της Σιδηράς Φρουράς δεν είχε βρεθεί στη φυλακή σε κομμουνιστικό καθεστώς αλλά σίγουρα ήταν ένα αντεθνικό και αντιχριστιανικό καθεστώς. Δεν έχασε την πίστη του. Το ίδιο κι ο Ianolide κι ο Βαλέριαν Γκαφένκου, για τον οποίο θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο αφιερωμένο σε αυτόν. Στην αρχή του βιβλίου ο Ianolide αναφέρει τα εξής:

«Είμαι 64 ετών. Στην εφηβική – νεανική μου ηλικία, έως το 1941, αγωνιζόμουν ενάντια στον αστικό κόσμο, ο οποίος είχε καταφρονήσει τη χριστιανική ζωή. Από το 1941 έως το 1964 ήμουν φυλακισμένος, ταλαιπωρημένος και εμπαιγμένος από την κομμουνιστική δικτατορία. Από το 1964 έως και σήμερα είμαι φυλακισμένος στον εαυτό μου, επειδή ο κόσμος με έχει εξοστρακίσει, με έχει εξευτελίσει και με έχει περιφρονήσει. Όχι εγώ, αλλά ο Χριστός μισείται και διώκεται μέσω του ταπεινωμένου ονόματός μου… Για πολλά χρόνια με απειλούσαν με θάνατο. Για περίπου 15 χρόνια τρομοκρατήθηκα για να “αναμορφωθώ”. Αρνήθηκα, φοβούμενος όχι το θάνατο, αλλά την πτώση. Μόνο ο Θεός με προστάτεψε απ’ αυτήν, διότι δεν είναι δυνατό σε άνθρωπο ν’ αντέξει όλα αυτά τα βάσανα».

Διόλου περίεργο αυτό που καταγράφει ο Ianolide σχετικά με το μίσος προς τον Χριστό μέσα από αυτόν. Υπενθυμίζω τα λόγια του Χριστού από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη: 

«Εάν ο πονηρός και κακός κόσμος σας μισή, μάθετε ότι εμέ πρώτα από σας έχει μισήσει. Εάν σεις ήσαστε από τον αμαρτωλόν κόσμον και είχατε την αμαρτωλήν ζωήν του κόσμου, τότε ο κόσμος θα σας αγαπούσε, διότι θα σας εθεωρούσε ως ιδικούς του. Επειδή όμως δεν είσθε από τον κόσμον, αλλ’ εγώ σας εδιάλεξα από τον κόσμον, δια τούτο ο πονηρός και αμετανόητος κόσμος σας μισεί. Να ενθυμήσθε δε τον λόγον, τον οποίον εγώ σας είπα· δεν υπάρχει δούλος ανώτερος από τον κύριόν του. Εάν εμέ κατεδίωξαν οι άνθρωποι του κόσμου, θα καταδιώξουν και σας· εάν εφύλαξαν τον λόγον μου, θα φυλάξουν και τον ιδικόν σας.» Ιω. 15, 18-20

Πολύ σημαντικές είναι σχεδόν δύο σελίδες του βιβλίου όπου αναφέρεται στον κομμουνισμό και στον στόχο αυτής της κτηνώδους υλιστικής ιδεολογίας. Είναι σε απόλυτη ταύτιση με όσα υποστηρίζει ο Κοντρεάνου στο βιβλίο που αναφέρθηκε παραπάνω. Για το πνεύμα της Λεγεώνας θα μιλήσουμε εκτενέστερα σε άλλο άρθρο. Επιλέγω να ξεκινήσω από τον Ianolide, μια άγνωστη σε πολλούς προσωπικότητα, που υπέφερε και μαρτύρησε γιατί δεν αρνήθηκε την πίστη στον Χριστό και την Πατρίδα. Ακολουθούν σημαντικά λόγια τα οποία στη χώρα μας, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, σήμερα φαίνεται να έχουν βγει αληθινά. Θα μπορούσαμε να πούμε όχι μέσω του Μαρξισμού αλλά τουλάχιστον πνευματικά στη σημερινή Ευρώπη ο Μαρξισμός έχει επιβληθεί. Μπορεί να μην έχουμε Σοβιέτ αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν απέχει πολύ από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς καθαρά υλιστικό, αντεθνικό, αντιφυλετικό, αντιπαραδοσιακό και ξεκάθαρα καταπιεστικό προς τους ανθρώπους που διαφωνούν με όσα προωθεί. Ακολουθούν τα λόγια του Ianolide:

«Τώρα, που οι άνθρωποι υπουδουλώθηκαν, τώρα που όλες οι δυνάμεις συγκεντρώνονται σε ένα χέρι, τώρα που κάθε άτομο παρακολουθείται για ό,τι κάνει και σκέφτεται, ο μεγάλος ανταγωνιστής του καθεστώτος παραμένει η πίστη, διότι οι δυνατοί άθεοι δεν αισθάνονται ασφαλείς, εάν δεν είναι ενθρονισμένοι οι ίδιοι σαν θεοί στη σκέψη των υποτακτικών τους. Η κρεμάλα δε σφίγγει πια γύρω από τον τράχηλο, αλλά γύρω από την ψυχή, και δεν υπάρχει διέξοδος, ούτε εναλλαγή. Οποιαδήποτε ελευθερία και πρωτοβουλία καταπλακώνεται μέσα στα σπάργανά της.

Διαλυόμαστε, χάνουμε την ταυτότητά μας, πεθαίνουμε ψυχικά. Τα παλικάρια που μεγαλώνουν τώρα έχουν τη συνείδηση ότι είναι Ρουμάνοι, αλλά δεν έχουν πια ρουμανική ψυχή. Πεθαίνει η χριστιανική ψυχή του έθνους μας. Χρειαζόμαστε να ξαναβρούμε τις ψυχές μας και τις αξίες μας, να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους και τον Θεό.

Δυστυχώς εδώ τώρα έχουν δικαιώματα μόνο οι μαρξιστές. Επιδιώκεται να επιβληθεί το διεθνές σοβιέτ, παντοδύναμο, στις πέντε ηπείρους. «Θα εξαφανιστούν», λένε, «οι Χώρες, οι διότι θα υπάρχει μόνο μία παγκόσμια μοναδική τάξη. Θα εξαφανιστούν τα κράτη, τα οποία θα τα αναλάβει το Κόμμα. Θα εξαφανιστούν τα στρατεύματα, διότι η κεντρική εξουσία θα έχει μια δύναμη χωρίς αντίδραση. Θα εξαφανιστεί η Εκκλησία η οποία θα αντικατασταθεί με τη μαρξιστική επιστήμη. Οι συνειδήσεις θα εξουσιαστούν από την κεντρική εξουσία. Η σκέψη, η δημιουργία θα είναι ακριβώς μαρξιστικές. Δε θα υπάρχει επιστήμη εκτός μαρξισμού. Θα γίνεται προγραμματισμός για τον κάθε άνθρωπο ανάλογα με τις ανάγκες που έχει και την ικανότητα που διαθέτει για δουλειά. Θα υπάρχει μόνο μία ιδέα, μία εξουσία, ένας λαός».

Αυτό δεν είναι παραμύθι, ούτε φόβητρο, ούτε καν ουτοπία, αλλά είναι ένα πραγματοποιήσιμο σχέδιο, πιθανό, σχεδόν σίγουρο, εάν νικήσει ο Μαρξισμός. Όλος ο κόσμος ζει την κρίση του καταναλωτισμού. Αν οι χριστιανοί δεν μπορούν να γίνουν γνησιότεροι χριστιανοί, αν οι άθεοι δεν αναζητήσουν την πίστη, αν οι Εβραίοι δεν μετανοήσουν, τότε αυτός ο κόσμος θα τελειώσει καταστροφικά. Δεν υπάρχει απολύτρωση παρά μόνο στον Χριστό, εάν, βέβαια, κατανοείται σωστά και βιούται με ειλικρίνεια. Το σκοτάδι έχει προχωρήσει πολύ».

Αλέξανδρος Καρράς