Είναι αξιόπιστο το «Hitler’s table talk»; Ο David Irving απαντά

Παρουσιάζουμε σήμερα δύο απαντήσεις του David Irving προς το αναγνωστικό του κοινό σχετικά με τη γνησιότητα του «Hitler’s table talk». Πρόκειται για ένα βιβλίο με απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες του Χίτλερ κατά τη διάρκεια μεσημεριανού και βραδινού γεύματος. Το συγκεκριμένο βιβλίο εκθέτει πολλές απόψεις του Χίτλερ που οι νοσταλγοί του δε θέλουν να παραδεχτούν. Για τον λόγο αυτό δεν αποδέχονται ότι οι απόψεις αυτές ανήκουν στον άνθρωπο που έχουν θεοποιήσει αναγνωρίζοντάς του, με φανατισμό και θρησκευτική ευλάβεια, το αλάθητο. Ο David Irving είναι ο πλέον καταλληλότερος να δώσει απαντήσεις για το θέμα αυτό, καθώς πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη χιλιάδων αρχείων και εγγράφων που αφορούν το Γ’ Ράιχ. Έχει συγγράψει βιβλία όπως «Ο Πόλεμος του Χίτλερ», «Ο Πόλεμος του Τσώρτσιλ», «Η δίκη της Νυρεμβέργης», «Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης» κ.ά. Έχοντας λοιπόν επαφή με πρωτογενείς πηγές και με ανθρώπους που έζησαν μέσα στο Γ’ Ράιχ, είναι βέβαιο ότι γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα.

• 

• 

• 

Το κείμενο που ακολουθεί το δημοσίευσε τον Ιούνιο του 2003 ο David Irvng απαντώντας σε έναν αναγνώστη του:

«Το Hitler’s Table Talk (Επιτραπέζιοι Λόγοι του Χίτλερ) προκύπτει από τις αρχικές σημειώσεις του Bormann, τις οποίες αγόρασε ο συγχωρεμένος François Genoud από τη χήρα του Bormann, Gerda Bormann. Στην πραγματικότητα είχαν δακτυλογραφηθεί από σημειώσεις που είχε πάρει ο στενογράφος Heinrich Heim, από τον οποίο πήρα συνέντευξη και που επιβεβαίωσε τη διαδικασία λεπτομερώς. Η καταχώριση κάθε ημέρας μονογραφήθηκε στο τέλος από τον Bormann. Είναι αυθεντικές, σε πρώτο πρόσωπο και εξαιρετικά αξιόπιστες.

Ο Henry Picker αντικατέστησε τον Heim ως γραμματέας/υπασπιστής του Bormann. Βρήκε πολλές από τις σημειώσεις του Heim στο γραφείο του, τις ξανάγραψε σε πλάγιο λόγο και τις δημοσίευσε μαζί με δικές του σημειώσεις ως Hitlers Tischgespräche. Καλό, αλλά λιγότερο αξιόπιστο.

Μετά τον πόλεμο, ο Genoud, μέσω μιας πολύπλοκης διαδικασίας, απέκτησε σημειώσεις σχετικά με τις τελευταίες συζητήσεις του Χίτλερ στο μπούνκερ. Εμπλεκόταν ο Walter Funk. Όταν επισκέφτηκα τη Γενεύη περίπου το 1968 (ο Elke Fröhlich, αυθεντία στον Goebbels, ήταν μαζί μου), ο Genoud μας έδειξε ένα πάκο αμερικανικών εγγράφων σε μέγεθος Α4, δακτυλογραφημένα προσεκτικά στα γερμανικά. Κανείς δεν ξαναείδε εκείνα τα χαρτιά. Ο Hugh Trevor-Roper τα είχε δημοσιεύσει ως Hitler’s Last Testament. Σε συνεντεύξεις μαζί μου, οι υπασπιστές του Χίτλερ, ιδίως ο Karl-Jesko von Puttkamer (στ’ αριστερά της φωτογραφίας) αμφισβήτησαν την αυθεντικότητά τους. Εν τέλει ο Genoud, όταν με συνάντησε στο Παρίσι, ομολόγησε και μου είπε πως είχε είτε γράψει, είτε αναπτύξει ο ίδιος τα αρχικά, με δική του γραφή – στα γαλλικά. Σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις μου είπε απολογητικά «αυτό θα είχε πει σίγουρα ο Χίτλερ».

Αυτό εξηγεί αρκετούς αναχρονισμούς στο κείμενο αυτού του τελευταίου βιβλίου. Εξηγεί επίσης γιατί ο Genoud επέμενε αρχικά, ότι ο εκδοτικός οίκος Hoffmann & Campe, ο οποίος τη δεκαετία του ’70 είχε υπογράψει συμβόλαιο για να δημοσιεύσει την έκδοση του Trevor-Roper στα γερμανικά, έπρεπε να δουλέψει με βάση το γαλλικό κείμενο(!). Τους είπα ότι είχα δει ένα γερμανικό κείμενο στα χέρια του Genoud, όταν τον είχα επισκεφτεί στη Γενεύη. Τότε εκείνη η εταιρεία εγκατέλειψε το πρότζεκτ και το βιβλίο δημοσιεύτηκε από τον Albrecht Knaus των εκδόσεων Bertelsmann.

Μια μέρα έπεσα πάνω στον Genoud στο Παρίσι, ή είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε, δεν μπορώ να θυμηθώ, και μου έδωσε ένα πλήρες φωτοαντίγραφο των συζητήσεων στο μπούνκερ (1945) στα γερμανικά· είναι σε μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένες εις βάθος χειρόγραφα – με τον δικό του γραφικό χαρακτήρα, και υποψιάζομαι και του δακτυλογράφου του. Άχρηστες ως ιστορική πηγή. Τις δώρισα στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας.

Μια τελευταία λεπτομέρεια: η αγγλική μετάφραση του αυθεντικού Hitler’s Table Talk δημοσιεύτηκε γύρω στο 1949 από τον George Weidenfeld, ο οποίος πλήρωσε ένα τεράστιο ποσό για τα δικαιώματα – μισά στον Genoud και μισά, μετά από επιμονή του Genoud, στην Paula Hitler. Η μετάφραση του Weidenfeld περιέχει ιδιωματισμούς κι είναι εξαιρετική. Διάβασα το βιβλίο σαν παιδί, συνεπαρμένος. Χρησιμοποίησα το κείμενο σε αρκετές περιπτώσεις στο βιβλίο μου «Ο Πόλεμος του Χίτλερ» (Τ.Δ. εκδόσεις Γκοβόστη): γι’ αυτό αποδοκιμάστηκα ως «παραχαράκτης της ιστορίας», καθώς προτίμησα την ιδιωματική μετάφραση του Weidenfeld από την ξύλινη, πομπώδη και γλοιώδη μετάφραση του Richard Evans, που προσφέρθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δίκης της Lipstadt. Να το θυμάστε αυτό όποτε βλέπετε εφημερίδες να αναφέρονται σε ‘μένα λέγοντας πως έχω εκτεθεί ως «παραχαράκτης» αρχείων.» ΠΗΓΗ

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Το επόμενο κείμενο είναι δημοσίευση της απάντησης του David Irving σε έναν αναγνώστη του τον Ιανουάριο του 2004.

«Το Hitler’s Table Talk είναι το προϊόν των συζητήσεών του (εννοεί του Χίτλερ) στον προσωπικό του κύκλο κατά τα μεσημεριανά και βραδινά γεύματα από το 1941 ως το 1944. Οι απομαγνητοφωνήσεις είναι αυθεντικές. (Αγνοήστε τις «απομαγνητοφωνήσεις» του 1945, που δημοσιεύτηκαν από τον Trevor-Roper τη δεκαετία του ’50 ως «Hitler’s Last Testament» – είναι πλαστές.) (Σημ: εννοεί το κείμενο που τιτλοφορείται ως «Σημειώσεις Μπόρμαν» ή «Πολιτική Διαθήκη του Χίτλερ»)

Οι σημειώσεις των επιτραπέζιων λόγων είχαν αρχικά παρθεί από τον Heinrich Heim, τον υπασπιστή του Martin Bormann, ο οποίος είχε παρευρεθεί σ’ αυτά τα γεύματα σ’ ένα παρακείμενο τραπέζι και κρατούσε σημειώσεις. (Αργότερα τη δουλειά την ανέλαβε ο Henry Picker.) Στη συνέχεια ο Heim αμέσως δακτυλογράφησε αυτές τις καταγραφές, τις οποίες ο Bormann υπέγραψε ως ακριβείς.

Ο  François Genoud αγόρασε τ’ αρχεία των απομαγνητοφωνήσεων από τη χήρα του Bormann αμέσως μετά τον πόλεμο, μαζί με τις χειρόγραφες επιστολές, τις οποίες είχαν ανταλλάξει εκείνη και ο Reichsleiter.

Για 40.000 λίρες – που πληρώθηκαν μισές στον Genoud και μισές στην αδελφή του Χίτλερ Paula – ο George Weidenfeld, ένας Αυστρο-Εβραίος εκδότης που είχε μεταναστεύσει στο Λονδίνο, αγόρασε τα δικαιώματα κι εξέδωσε μια αγγλική μετάφραση γύρω στο 1949.

Για σαράντα χρόνια ή παραπάνω, δεν είχε δημοσιευθεί κανένα γερμανικό πρωτότυπο, καθώς ο Genoud μου είπε πως φοβόταν μη χάσει τα πνευματικά δικαιώματα που ασκούσε πάνω τους. Έχω δει τις αυθεντικές σελίδες κι είναι υπογεγραμμένες από τον Bormann.

Η μετάφραση του Norman Cameron και του R.H.Stevens είναι τέλεια και καλογραμμένη, αν και με λίγες (πολύ λίγες) παρεμβολές μικρών προτάσεων που δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο – ο μεταφραστής προφανώς ένιωσε πως δικαιολογούταν να κάνει τέτοιες προσθήκες, ώστε να κάνει πιο σαφές το συγκείμενο.

Η μετάφραση είναι δύσκολη δουλειά: έχω μεταφράσει τέσσερα βιβλία, συμπεριλαμβανομένων και των απομνημονευμάτων του Nikki Lauda – μπορεί κανείς να παράγει είτε μια ψυχρή, ξύλινη και κακογραμμένη έκδοση, σαν τις μεταφράσεις αρχείων του Τρίτου Ράιχ του Richard «Skunky» Evans, οι οποίες παρουσιάστηκαν στην αίθουσα του δικαστηρίου, είτε ένα ευανάγνωστο και κατάλληλο προς δημοσίευση κείμενο, το οποίο μεταφέρει σωστά την αίσθηση και τη γλώσσα του πρωτότυπου.

Προσπαθήστε να μεταφράσετε για έκδοση τα ημερολόγια του Joseph Goebbels – γραμμένα συχνά στη βερολινέζικη διάλεκτο – χωρίς να συναντήσετε προβλήματα με τα δικαστήρια! Ο Louis Lochner τα κατάφερε θαυμάσια κατά τη γνώμη μου.

Ο μεταφραστής του Weidenfeld πήρε επίσης πρωτοβουλίες μεταφράζοντας λέξεις όπως Schrecken (βλ. το παραπάνω φαξ), το οποίο μετέφρασε ως «φήμη» με την έννοια της «τρομακτικής ιστορίας». Κατά τη δική μου άποψη τέτοιες μεταφράσεις είναι αποδεκτές, αλλά προκάλεσαν πολλές δυσκολίες στη δίκη της Lipstadt, όπου βρέθηκα κατηγορούμενος για παραποίηση κειμένων και αλλοίωση μεταφράσεων (γιατί, παρ’ όλο που είχα βασιστεί στη μετάφραση του Weidenfeld, είχα πρόσβαση στο πρωτότυπο αρχείο και θα ‘πρεπε να γνωρίζω, ότι η ακριβής λέξη ήταν Schrecken).

ΤΟ «HITLER’S TABLE TALK» ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΤΟΥ «MEIN KAMPF»

Το περιεχόμενο του Table Talk είναι σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου από το Mein Kampf του Χίτλερ, και πιθανότατα ακόμα περισσότερο από το Δεύτερο Βιβλίο του (1928). Είναι καθαρός Χίτλερ. Αναλύει ουσιαστικά καθετί υπό το φως του ήλιου, ενώ οι στρατηγοί του και το προσωπικό του επιτελείο κάθονται υπομονετικά κι ακούν, ή προσποιούνται πως ακούν, τους μονολόγους.

Μαζί με το καθηλωτικό βιβλίο του 1940 «Failure of a Mission» του Sir Nevile Henderson, αυτό ήταν ένα από τα πρώτα βιβλία που διάβασα σαν δωδεκάχρονο: το Table Talk είναι εξαιρετικό για διάβασμα πριν τον ύπνο, καθώς κάθε «γεύμα» πιάνει μόνο δύο με τρεις σελίδες. Το αρχικό μου αντίτυπο, κλεμμένο από τον δίδυμο αδελφό μου Nicholas, κατασχέθηκε μαζί με τα υπόλοιπα βιβλία της ερευνητικής βιβλιοθήκης μου τον Μάιο του 2002. Έκτοτε έχω καταφέρει να το αντικαταστήσω, και με χαρά δηλώνω πως – παρά την πεισματική κρίση του κ. Justice Gray – το Hitler’s Table Talk επανατυπώθηκε προσφάτως χωρίς αλλαγές: Schrecken και τα σχετικά.» ΠΗΓΗ

Να θυμίσουμε επίσης ότι ο David Irving φυλακίστηκε για 2,5 χρόνια στην Αυστρία μετά από ομιλία του για τον πόλεμο του Χίτλερ. Έγραψε ένα βιβλίο για την περιπέτειά του αυτή με τον τίτλο «Πίσω απ’ τα σίδερα», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Το «Δεύτερο βιβλίο» του Χίτλερ, στο οποίο έκανε αναφορά ο Irving, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Έκτωρ» με ένα πλήθος υποσημειώσεων που αντιστοιχίζουν επίμαχα σημεία του βιβλίου αυτού με το «Mein Kampf». Η μελέτη κι η επιμέλεια των υποσημειώσεων έγινε από τον Αλέξανδρο Καρρά.

Πρέπει να τονιστεί ότι ο Irving, όπως έχει διευκρινίσει ο ίδιος, είναι μελετητής της περιόδου εξουσίας του Χίτλερ. Συνεπώς, το «Hitler’s table talk» και το «Δεύτερο βιβλίο» αποτελούν εξαιρετικής σημασίας ντοκουμέντα για τις ιδέες, τους στόχους και την εξωτερική πολιτική του Χίτλερ. Το Mein Kampf είναι ένα βιβλίο κατά κύριο λόγο αυτοβιογραφικό, πολιτικό όπου ο Χίτλερ εξιστορεί τη δημιουργία, την εξέλιξη και την ιδεολογία του NSDAP. Μόνο τα τελευταία του κεφάλαια αποτελούν κάτι χρήσιμο για την μελέτη της εξωτερικής πολιτικής του Χίτλερ. Το «Δεύτερο βιβλίο» άλλωστε αποτελεί μία συνέχεια αυτών των τελευταίων κεφαλαίων του δευτέρου τόμου του Mein Kampf.

Μάλιστα, ένα από τα τελευταία κεφάλαια του Mein Kampf κυκλοφόρησε και ως ανεξάρτητη προπαγανδιστική έκδοση το 1926. Πρόκειται για το κεφάλαιο «Η γερμανική συμμαχική πολιτική μετά τον πόλεμο» σε μπροσούρα 10.000 αντιτύπων με ημερομηνία 12 Φεβρουαρίου 1926 με τον τίτλο «Το ζήτημα του Νοτίου Τιρόλου και το συμμαχικό πρόβλημα της Γερμανίας».

Από τον πρόλογο του Χίτλερ στο «Δεύτερο βιβλίο»:

«Τον Αύγουστο του 1925, με την ευκαιρία της συγγραφής του δευτέρου τόμου, διατύπωσα τις θεμελιώδεις ιδέες της εθνικοσοσιαλιστικής εξωτερικής πολιτικής μέσα στον σύντομο χρόνο που μου επέτρεπαν οι συνθήκες. Στα πλαίσια εκείνου του βιβλίου ασχολήθηκα κυρίως με το θέμα του Νοτίου Τιρόλου, κάτι που προκάλεσε επιθέσεις εναντίον του Κινήματος, τόσο βίαιες, όσο και αβάσιμες. Το 1926, αναγκάστηκα να δημοσιεύσω αυτό το μέρος του δεύτερου τόμου σαν ειδική έκδοση»