Το ότι θέλουμε να ζήσει το Έθνος μας δε μας κάνει χιτλερικούς επειδή ήθελε κι ο Χίτλερ να ζήσει το δικό του Έθνος. Το ότι θέλουμε μια ανεξάρτητη οικονομία για το κράτος μας δε μας κάνει χιτλερικούς επειδή ήθελε το ίδιο κι ο Χίτλερ για τη Γερμανία και τον λαό του. Το ότι δε θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε ένα γηρασμένο έθνος με υπογεννητικότητα δε μας κάνει χιτλερικούς επειδή ήθελε το ίδιο κι ο Χίτλερ για το έθνος του. Το ότι δε θέλουμε να αλλοιωθεί η φυλετική σύσταση του λαού μας δε μας κάνει χιτλερικούς επειδή το ίδιο ήθελε κι ο Χίτλερ για τον γερμανικό λαό. Το ότι ο Χίτλερ έθεσε ως υψηλό ιδανικό τη διατήρηση της οικογένειας και μάλιστα ως θεμέλιο λίθο για το κράτος του δε μας κάνει χιτλερικούς επειδή σήμερα, στην δική μας εποχή, θέλουμε κι εμείς να θεμελιώσουμε ξανά το έθνος μας στο θεσμό της οικογένειας. Το ότι ο Χίτλερ δεν ήθελε έναν άθεο και υλιστικό λαό δε μας κάνει χιτλερικούς επειδή δεν θέλουμε κι εμείς κάτι τέτοιο για τον δικό μας λαό.
Ο Χίτλερ ήθελε λογικά πράγματα για τον δικό του λαό. Εμείς θέλουμε λογικά πράγματα, τα ίδια που ήθελε ο Χίτλερ για τον δικό του λαό, αλλά αυτό δε μας κάνει χιτλερικούς. Μας κάνει όμως εθνικοσοσιαλιστές που αγωνίζονται σε μια νέα εποχή για το δικό τους Έθνος. Το ότι ο Χίτλερ υποστήριζε αυτά τα ιδανικά δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα θέλουμε κι εμείς. Δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε κι εμείς για τα ίδια ιδανικά!
Καμία απολογία, κανένας συμβιβασμός.
Ο Ευρωπαίος εθνικιστής δεν πρέπει να συνεχίσει να απολογείται για τον Χίτλερ. Ο μεταπολεμικός κόσμος δεν απολογείται για τον Στάλιν με τον οποίον συμμάχησε και υποδούλωσε την μισή Ευρώπη. Ο μεταπολεμικός κόσμος δεν απολογείται για τον απόλυτο εξαμερικανισμό της ευρωπαϊκής κουλτούρας.
Δεν είμαστε οι απολογητές του Χίτλερ. Είμαστε η νέα γενιά της Ευρώπης, μιας ηττημένης Ευρώπης, ενός παρηκμασμένου ευρωπαϊκού πολιτισμού, είμαστε μια γενιά που αργοπεθαίνει στη μέγγενη των νόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για τον σημερινό κόσμο, για τα σύγχρονα δεινά της Ευρώπης, των εθνών μας, του πολιτισμού μας δε φταίει ο Χίτλερ. Για αυτό και όποιος αντιδρά σήμερα και μιλά για μια Ευρώπη των Εθνών του προσάπτουν την ταμπέλα του «χιτλερικού». Γιατί ο εχθρός μας γνωρίζει την αλήθεια καλύτερα από εμάς, τα θύματά του.
«Εθνικόν σοσιαλισμόν, όχι υπό την γνωστήν έννοιαν, αλλ’ υπό την έννοιαν, ότι η εφαρμογή του θα είναι ανάλογος προς το έθνος και προς την κατάστασιν της εξελίξεώς του», έγραψε ο Δραγούμης σε ένα άρθρο του στην εφημερίδα «Αθηναϊκή» στις 20 Απριλίου του 1920. Αυτό δεν τον κάνει χιτλερικό επειδή στις 20 Απριλίου γεννήθηκε ο Χίτλερ. Ο Δραγούμης μίλησε για Εθνικό Σοσιαλισμό διότι αυτό ήταν το αίτημα της εποχής του. Απέναντι στο διεθνιστικό σοσιαλισμό υψώθηκε η απάντηση του εθνικού σοσιαλισμού. Για αυτό και τόνισε ο Δραγούμης «όχι υπό την γνωστήν έννοιαν». Ο Κωστής Παλαμάς στις 2 Αυγούστου του 1923 στην εφημερίδα «Εμπρός» έγραψε ότι «ο Αδόλφος Χίτλερ μάχεται υπέρ ιδανικού, σοφώτατα διαρρυθμισμένου. Το μέλλον ίσως ανήκει εις τον σοσιαλισμόν, τον ανορθούντα και ενισχύοντα την ιδέαν της πατρίδος, χωρίς την οποίαν σωτηρία δεν υφίσταται». Το άρθρο του αυτό είχε τον τίτλο «Εθνικόφρων Σοσιαλισμός». (Αιρετικά κείμενα κατά της πολιτικής ορθότητας, εκδόσεις Νέα Σπάρτη)
Το ότι ο Χίτλερ έλεγε την αλήθεια δεν πρέπει να μας κάνει να απορρίψουμε την ιδέα του Εθνικού Σοσιαλισμού επειδή δεν την αποδέχεται η εξαπατημένη κοινή γνώμη. Το ότι με τον Εθνικό Σοσιαλισμό συμφωνούσαν ο Δραγούμης και ο Παλαμάς δε σημαίνει ότι αυτό πρέπει να μας κάνει να απορρίψουμε αυτούς τους μεγάλους Έλληνες. Αυτοί είναι οι θεμελιωτές του δικού μας Εθνικοσοσιαλισμού. Κι η ιδέα του Εθνικοσοσιαλισμού προσαρμόζεται ανάλογα με την κουλτούρα του κάθε έθνους διότι αποτελεί το όχημα για την επιστροφή στην φυσική τάξη των πραγμάτων της εκάστοτε πατρίδας.
Μην απολογείστε, μην αρνείστε, μην φοβάστε το τέρας που φωνάζει ότι είστε ναζί. Είναι το τελευταίο του καταφύγιο διότι δεν έχει επιχειρήματα απέναντι στην λογική. Κι η λογική είναι όσα αναφέρθηκαν στην αρχή αυτού του άρθρου:
Θέλουμε να ζήσει το Έθνος μας.
Θέλουμε μια ανεξάρτητη οικονομία για το κράτος μας.
Δεν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε ένα γηρασμένο έθνος με υπογεννητικότητα.
Δεν θέλουμε να αλλοιωθεί η φυλετική σύσταση του λαού μας.
Θέλουμε να θεμελιώσουμε ξανά το έθνος μας στο θεσμό της οικογένειας.
Δεν θέλουμε έναν άθεο και υλιστικό λαό που πάνω απ’ όλα θα βάζει το άτομο.
Όταν θα υποστηρίξεις όλα αυτά απέναντι σε έναν άνθρωπο που έχει μπολιαστεί με την προπαγάνδα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, των νικητών, του μεταπολεμικού κόσμου, θα σε χαρακτηρίσει «ναζί». Μην του απαντήσεις ότι είναι φασίστας όμως. Ο Παλαμάς έλεγε ότι φασισμός σημαίνει Πατριδολατρεία. Δεν γίνεται λοιπόν να χαρακτηρίσεις πατριδολάτρη τον απάτριδα. Αυτός που σε χαρακτηρίζει «ναζί» και «φασίστα» είναι κομμουνιστής. Εσύ είσαι εθνικοσοσιαλιστής. Θέλεις αυτό που ζητούσε κι ο Ίων Δραγούμης:
«Αλλά είμαι σοσιαλιστής κατά τούτο, ότι γυρεύω και ‘γω μια καινούρια τάξη πραγμάτων, μια καινούρια οικονομία κοινοτική που να βοηθεί όλους, τους λιγότερους και τους περισσότερους, να ζουν καλά και να υψώνονται όσο μπορούν ηθικά. Δεν είμαι σοσιαλιστής όσο ο σοσιαλισμός ενεργεί για το ισοπέδωμα των ανθρώπων προς τα κάτω. Είμαι σοσιαλιστής όσο ενεργεί για το λυτρωμό των ανθρώπων από τα τωρινά κράτη, τους κεφαλαιοκράτες και τους λοιπούς κυρίους τους, από τους δεσπότες και τυράννους, όσο ενεργεί για την ελευθερία του κάθε ατόμου να μπορεί να ανεβεί όχι κοινωνικά μα ηθικά.
[…] Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης. Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατειά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών. Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδηση τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια.
Από τη στενή αλληλεγγύη, την ασυνείδητη, τη λεγόμενη αλληλοβοήθεια, φτάνω στην έννοια της αληθινής της πλατειάς αλληλεγγύης, της ανθρώπινης, και ζω και ενεργώ σύμφωνά της. Άμα φτάνω στην κατανόηση αυτής της ανθρώπινης αλληλεγγύης, άμα ιδώ καθαρά την εικόνα της, αυτή πια με σπρώχνει, και άθελά μου, στις καλές στις φωτεινές πράξεις, με βάζει σε μια πειθαρχία ζωής σύμφωνης με τον εαυτό της, με οργανώνει για μια ζωή σε υψηλό ηθικό επίπεδο.» (Φύλλα ημερολογίου, 18 Μαρτίου 1919)
Εύχομαι η νέα χρονιά, που σε λίγες ώρες έρχεται, να φέρει περισσότερους ανθρώπους συνειδητοποιημένους που να αντιλαμβάνονται τι εστί Εθνικοσοσιαλισμός κι ότι αυτός είναι ο μόνος σωστός δρόμος για ένα καλύτερο μέλλον για το Έθνος μας και τον Λαό μας. Αλλά για να το καταλάβει αυτό θα πρέπει κάποτε να μάθουμε να λέμε την αλήθεια. Και θα πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τον δικό μας λαό, θα πρέπει να συμπονούμε τον εξαπατημένο λαό μας κι όχι να θυμώνουμε μαζί του επειδή δε γνωρίζει την αλήθεια. Ας αναρωτηθούμε τι κάναμε τόσα χρόνια για να τον βοηθήσουμε απέναντι στα ψέμματα του παγκοσμίου τέρατος που μας τυραννά.
Καλή χρονιά σε όλους τους αναγνώστες του «Εθνικού Κράτους». Τα λέμε του χρόνου με περισσότερη δύναμη, αντοχή και γνώση. Απόψε μείνετε κοντά στις οικογένειές σας, κοντά στη βάση του έθνους μας, κοντά στο συγγενικό σας αίμα. Είναι η πρώτη εθνικοσοσιαλιστική αντίσταση που μπορείτε να κάνετε.
Αλέξανδρος Καρράς
