Ο Παν είναι νεκρός
Ο Πάνας είναι πεθαμένος. Ο Μέγας Παν είναι νεκρός.
Σκύψτε παρθένες τα κεφάλια σας, όλες εσείς
Και πλέξτε το στεφάνι που του πρέπει.
Δεν έχουν πια τα φύλλα καλοκαίρι,
Και τα χορτάρια είναι πλέον μαραμένα
Πώς να του πλέξουμε στεφάνι
Και να μαζέψουμε αναθήματα ανθισμένα;
Αυτό δεν θα μπορούσα να το πω σε σας, Κυρίες.
Ο Θάνατος ήτανε πάντοτε αγενής.
Αυτό δεν θα μπορούσα να το πω σε σας, Κυρίες.
Πώς θα μπορούσε εκείνος να το εξηγήσει
Ότι μας στέρησε τον Κύριό μας
Σε μια εποχή τόσο κενή και αδειανή;
Ezra Pound, μετάφραση Χρίστου Γούδη
Όλυμπων κορφές και Παρνασσών!
Κι απ’ τη σκέψη κι απ’ τα μέτρα μας
γίνοντ’ άνθρωποι και Παρθενώνες·
πέρα ώς πέρα στην ψυχή μια νεκρανάσταση!
Το μεγάλο Πάνα ολόχαροι
ξαναπροσκυνάν οι αιώνες.
Κωστής Παλαμάς, Ο θάνατος των αρχαίων
Η γη μας γη των άφθαρτων
αερικών και ειδώλων,
πασίχαρος και υπέρτατος
θεός μας είν’ ο Απόλλων.
Στα εντάφια λευκά σάβανα
γειρτός ο Εσταυρωμένος
είν’ ολόμορφος Άδωνις
ροδοπεριχυμένος.
Η αρχαία ψυχή ζει μέσα μας
αθέλητα κρυμμένη·
ο Μέγας Παν δεν πέθανεν,
όχι· ο Παν δεν πεθαίνει!
Κωστής Παλαμάς, από τη συλλογή «Ίαμβοι και ανάπαιστοι»
