Γράφει ο Κώστας Τάταρης – Νομικός
Διαπίστωση πρώτη: Το Κίεβο υπήρξε η πρώτη Πρωτεύουσα της Ρωσίας, ο τόπος όπου εμφανίστηκε ο όρος “ΡΩΣ”, η κοιτίδα της Ρωσικής εθνογένεσης. Ρώσοι και Ουκρανοί είναι δίδυμα αδέλφια. Να σφάζονται μεταξύ τους αδέλφια για να εξυπηρετηθούν οι γεωπολιτικές επιδιώξεις του Ατλαντισμού, είναι κρίμα και άδικο.
Διαπίστωση δεύτερη: Αυτή τη στιγμή η Ρωσία μάχεται για την ίδια την ύπαρξή της. Επιτίθεται αμυνόμενη. Όσοι αρνούνται να το δουν, απλά αρνούνται να το δουν.
Διαπίστωση τρίτη: Ευρώπη και Ρωσία είναι δύο χώροι που αλληλοεξαρτώνται και αλληλοσυμπληρώνονται : Εδαφικά, ενεργειακά, εν μέρει και πολιτιστικά, αν δεχτούμε ότι η Ευρώπη δεν σταματάει εκεί που “δεν υπάρχουν γοτθικοί ναοί”. Πως ακριβώς αλληλοεξαρτώνται το ξέρουμε ήδη από το 2014 που δεν μπορούμε να εξαγάγουμε τα αγροτικά προϊόντα μας στη μεγάλη αυτή χώρα και κυρίως τώρα με την ενεργειακή φτώχεια και την επισιτιστική κρίση που θα προκύψει. Γι’ ακόμα μια φορά οι Ευρωπαίοι γίνονται οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” των Ατλαντιστών.
Διαπίστωση τέταρτη: Η κυβέρνηση του Κιέβου δεν θέλει να αναγνωρίσει την ελληνική κοινότητα, δεν την αναφέρει στο Σύνταγμα, θέλει να την αφομοιώσει. Αντιθέτως, αναγνώρισε την Ταταρική μειονότητα ως έκφραση αβροφροσύνης στον Ερντογάν. Τελικά ο “επιτήδειος ουδέτερος” κερδίζει εκεί που χάνει ο “δεδομένος”. Εμείς, απλά, θα καταγραφούμε ως εχθρική χώρα και θα εισπράξουμε κάτι ανάλογο με εκείνο που εισπράξαμε όταν συμμετείχαμε στην ουκρανική εκστρατεία.
Διαπίστωση πέμπτη: Να ταυτίζουμε στον αιώνα τον άπαντα τη Ρωσία με τον “μπολσεβικισμό” δείχνει, αν μη τι άλλο, περίεργου τύπου αγκυλώσεις. Δεν βρισκόμαστε στα μέσα του εικοστού αιώνα, περάσαμε τη δεύτερη δεκαετία του εικοστού πρώτου. Στο κάτω κάτω ο εγκληματίας Στάλιν, ο υπεύθυνος για τον μεγάλο λιμό και τη γενοκτονία δια της πείνας του ουκρανικού λαού, δεν ήταν Ρώσος, ήταν Γεωργιανός. Μήπως δεν προκάλεσε τεράστια εγκλήματα εις βάρος και του ρωσικού λαού και του ρωσικού πολιτισμού; Τα “γκούλαγκ” δεν ήταν γεμάτα και από Ρώσους; Το όνομα ενός αληθινού Ρώσου, του Σολζενίτσιν, δε λέει κάτι;
Διαπίστωση έκτη και τελευταία: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο μεγάλα γεωπολιτικά “μπλόκ”, από τη στιγμή που η Ευρώπη επέλεξε να είναι γεωπολιτικά ανύπαρκτη. Το “Ευρω”, λέμε τώρα…-Ατλαντικό” και το “Ευρασιατικό”.Το πρώτο λειτουργεί ως Πλατφόρμα της Παγκοσμιοποίησης και των διαλυτικών φαινομένων που τη συνοδεύουν, στο δεύτερο όχι απλά διασώζονται, αλλά και προβάλλονται, έντονα στοιχεία Παραδοσιακότητας. Το λέω, γιατί γίνεται και μια μάχη Αξιών σε Διεθνές επίπεδο.
Αυτά τα ολίγα.
