Γράφει ο Κωνσταντίνος Αλεξίου
Προ ολίγου καιρού ακούγαμε όλοι τους διθυράμβους για την έξοδο από τα μνημόνια και την ερχόμενη εποχή ανάπτυξης και αφθονίας που θα είχε πρωτεργάτη τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή κατά κόσμο Μωυσή. Βέβαια, οι δημοσιογράφοι αμέλησαν να ρωτήσουν για ποιους θα έρχονταν η «ανάπτυξη».
Η φτώχεια και η ακρίβεια
Αν λάβουμε υπόψη ότι στον ΕΦΚΑ δίνει μισθούς αξίας 8000 ευρώ σε golden boys, που όπως καταλαβαίνετε πρόκειται ξεκάθαρα για ρουσφέτια, αλλά και την λίστα Πέτσα προς τα ΜΜΕ μετακλητών που έχουν κατακλύσει από τα υπουργεία μέχρι και τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης καταλαβαίνετε ότι η «ανάπτυξη» ήρθε όχι όμως για τους έλληνες πολίτες, αλλά για τους φίλους του Μωυσή.
Και δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω να μελετήσει κανείς από τους μισθούς για να καταλάβει την υπανάπτυξη την οποία βιώνουμε το σύνολο του ελληνικού λαού, που δε συνδεόμαστε με το κόμμα του Μωυσή. Πιο συγκεκριμένα τα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα κυμαίνεται στο ποσό των 774 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του 13ου και 14ου μισθού. Εκ πρώτης όψεως το ποσό μπορεί να φαίνεται ικανοποιητικό, καθώς ξεπερνούμε σε ονομαστική αξία μισθού χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Αλλά αν ληφθεί υπόψη ο μισθός σε συνάρτηση με το κόστος ζωής, το οποίο παρεμπιπτόντως συνεχώς μεγεθύνεται με την αδιαφορία της κυβέρνησης για λήψη μέτρων, η αγοραστική μας δύναμη είναι μικρότερη της αντίστοιχης των ρουμάνων.
Η μάχη των ψήφων
Με την διάψευση των ελπίδων πολλών πολιτών που παρασύρθηκαν από την κυβέρνηση και με το χάσιμο εδάφους στον κεντρώο χώρο, με την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη φαίνεται ότι ο Μωυσής ξεκινά να επιστρατεύει τα ακροδεξιά μαντρόσκυλα σε μια προσπάθεια να χειραγωγήσει την αντίδραση που διαφαίνεται να φουντώνει στα λεγόμενα δεξιά της. Αυτή την στρατηγική καλλιεργείται η συριζοφοβία από κάποιες προσωπικότητες με επιρροή, ενώ παράλληλα προωθείται η πολυδιάσπαση των εθνικών δυνάμεων. Ας μην λησμονούμε ότι η Νέα Δημοκρατία παραδοσιακά είχε σχέσεις με «ακροδεξιούς», τους οποίους και κάλεσε το 2012 σε συστράτευση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα όλοι αυτοί είναι υπουργοί στην κυβέρνηση, αν και λησμόνησαν το παρελθόν τους, γιατί δεν μπορείς να είσαι εθνικά σκεπτόμενος και ταυτόχρονα να επιτρέπεις τον «ξεζούμισμα» του λαού από τους ολιγάρχες.
Τι να κάνουμε;
Οι εθνικιστές οφείλουμε καταρχήν να διαχωρίσουμε την θέση μας από τους φιλελεύθερους και τους καπιταλιστές της ΝΔ, διότι πολύ απλά η υπερεντατικοποιημένη ζωή τους καπιταλιστικού συστήματος παράγει μόνο δυστυχία και δημογραφική κατάρρευση. Αλλά και από ψυχολογικής πλευράς ποια σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στον υποκριτικό τρόπο ζωής του αστού και τον ηρωικό τρόπο ζωής του εθνικισμού; Το ερώτημα είναι σαφώς ρητορικό.
Από εκεί και πέρα όμως, πρέπει να θέσουμε εκτός οποιονδήποτε καλλιεργεί στους εθνικώς σκεπτόμενους πολίτες την συριζοφοβία, αλλά και αυτό που είναι το δυσκολότερο να προσέξουμε τους εργολάβους της εθνικής ιδέας, που έχει φυτέψει ο Μωυσής στο εσωτερικό του πολιτικού μας χώρου. Επομένως, προσοχή και εγρήγορση, αλλά και συμμετοχή στο λαϊκό μέτωπο εναντίον της εξαθλίωσης του λαού μας.
