Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Το βιβλίο αυτό έρχεται σε μία περίοδο αρκετά περίεργη. Έρχεται σε χρόνια που το νόημα των λέξεων και των ιδεών λησμονείται, διαστρεβλώνεται και περιφρονείται. Από την άποψη αυτή η μελέτη του Έλληνα συγγραφέα και ερευνητή Γεωργίου Σύρου είναι όχι απλώς μία συνεισφορά στην θεώρηση της εθνικής συνειδήσεως του αρχαίου ελληνικού κόσμου, αλλά μια αναγκαία συμβολή και δράση ενάντια στην αλλοίωση και την παραχάραξη της εθνικής μας βιοϊστορίας.
Πριν από 2.500 χρόνια ακριβώς οι Έλληνες έγραφαν εθνική ιστορία με την μάχη των Θερμοπυλών, με τις ναυμαχίες του Αρτεμισίου, της Σαλαμίνας και την μάχη της Ιμέρας. Ήταν το 480 π.Χ. όταν οι Έλληνες αγωνίσθηκαν να διατηρήσουν την εθνική τους υπόσταση και ανεξαρτησία και διέσωσαν παραλλήλως την Ευρώπη από τα περσικά και καρχηδονιακά στίφη.
Υπήρξαν και τότε προδοσίες, όπως και στα υπόλοιπα χρόνια της Ιστορίας μας, όπως και σήμερα. Η προδοσία όμως δεν έχει στεφάνια, δεν έχει τιμές και δόξες. Η προδοσία έχει ως συνώνυμό της τον Εφιάλτη. Έκτοτε, κάθε προδότης καλείται εφιάλτης, όποιο όνομα κι αν φέρει χάνεται κάτω από τον ίσκιο της μεγαλύτερης προδοσίας της Ιστορίας μας, η οποία συνεδέθη με το αίμα των Ελλήνων μαχητών που θυσιάστηκαν για την υπόλοιπη Ελλάδα στα στενά των Θερμοπυλών, στο Αρτεμίσιο της Εύβοιας, στο νησί της Σαλαμίνας και στην Ιμέρα της Σικελίας.
Τι σήμαινε η Ελλάς και γιατί πολέμησαν υπέρ αυτής; Ποιο ήταν εκείνο το κίνητρο που τους ώθησε να αγωνισθούν και να θυσιασθούν, αφηφώντας τον θάνατο; Ήταν η φιλοπατρία, η αγάπη για τους βωμούς και τις εστίες τους, ο σεβασμός στα ιερά των προγόνων τους και το χρέος να προστατεύσουν τις επόμενες γενεές. Ήταν η συνειδητή προάσπιση του Ελληνικού. Μέσα από τους εθνικούς πολέμους των Ελλήνων ανεδύθη εκείνο το κίνητρο που, κατά συνέπεια, θα έσωζε από τους επίδοξους κατακτητές εξ Ανατολών, τον Ελληνισμό. Τα βασικά ερωτήματα, λοιπόν, που αναφύονται είναι τα εξής: Ποιές οι συλλογικές οντότητες στην ελληνική αρχαιότητα; Υπήρχε εθνική συνείδηση στον αρχαίο ελληνικό κόσμο;
Έχω την τιμή ως εκδότης να εκδίδω τούτο το εξαιρετικό σύγγραμμα με τις αμέτρητες πηγές, που ο κύριος Σύρος μελέτησε ενδελεχώς και στοιχειοθέτησε για να παρουσιάσει και να επιβεβαιώσει τα αυτονόητα. Ας θεωρηθεί συμβολικώς ότι το έργο τούτο αποτελεί στεφάνωμα των Ελλήνων μαχητών του 480 π.Χ. Εκείνοι ακολούθησαν το δελφικό παράγγελμα «ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» κι εμείς ακολουθούμε το άλλο εξίσου σημαντικό δελφικό παράγγελμα: «ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ».
