Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
(δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα»)
Η μεγαλομανία είναι μια βαριά ασθένεια, η οποία έχει προσβάλει πολλές φορές στην ιστορία ανθρώπους που ηγούνταν χωρών με μεγάλο πληθυσμό. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που απαρτίζουν ένα κράτος φουσκώνουν με έπαρση εκείνον που τα κυβερνά. Θεωρούνται μπόλικη αναλώσιμη τροφή για τα κανόνια προσφέροντας την βεβαιότητα, ότι η μακρά και συνεχής αναπλήρωση των απωλειών κατά τη διάρκεια του πολέμου θα καταφέρει να κάμψει εν τέλει, αργά ή γρήγορα, την αντίσταση του αμυνόμενου λαού. Ειδικά εάν αυτός είναι μικρός πληθυσμιακά.
Το Ισλάμ ως μαζική ιδέα
Έχουμε δει ήδη τον ηγέτη της Τουρκίας, τον Ταγίπ Ερντογάν, να επικαλείται την δύναμη των 83.000.000 Τούρκων. Έχουμε δει επίσης να αμφισβητεί συνθήκες, σύνορα και ιστορία. Έχουμε δει να επικαλείται τη θρησκεία του Ισλάμ ως εκείνη την ιδέα που θα ενώσει εκατομμύρια μουσουλμάνων σ’ έναν κατακτητικό πόλεμο προς τις γειτονικές χριστιανικές χώρες.
Ταυτόχρονα παρατηρούμε την ανοχή των Ευρωπαίων σε όλες τις προκλήσεις του και τις πιέσεις που ασκεί προς την ήπειρό μας, εργαλειοποιώντας τις μάζες των μεταναστών, οι οποίες – ας μην το ξεχνάμε αυτό – είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία μουσουλμάνοι.
Ομοιότητες Ερντογάν-Χίτλερ
Είναι πολλά τα κοινά του Ερντογάν με τον Χίτλερ. Η ίδια μεγαλομανία, η ίδια αλαζονεία, η ίδια περιφρόνηση για την ελευθερία ειρηνικών λαών, οι οποίοι δεν αποτελούν απειλή για την χώρα του. Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να ξεχνούν, ότι ανέχονταν τις αμφισβητήσεις και τις προκλήσεις του Χίτλερ, ενώ ταυτόχρονα τον άφηναν να εξοπλίζεται και να απειλεί τα γύρω από το Γ’ Ράιχ κράτη. Ο Χίτλερ επικαλείτο συχνά τα δικαιώματα των 80.000.000 Γερμανών, την κοινή ιδέα που ένωνε όλον τον λαό του και έκανε συμφωνίες, τις οποίες έπειτα ακύρωνε. Εκτός αυτού επικαλείτο φυσικά και το ιστορικό δίκαιο, που αποτελούσε το απόλυτο δικαίωμα για τη Γερμανία να επανακτήσει εδάφη, τα οποία είχε απωλέσει σ’ έναν πόλεμο, που η ίδια είχε προκαλέσει.
Η ιστορία απέδειξε, πως η ανοχή σε τέτοιες περιπτώσεις, η υπομονή και ο ενδοτισμός απέναντι σε ιμπεριαλιστικές τάσεις ημιπαράφρονων ηγετών οδηγεί στον όλεθρο. Βέβαια από τον όλεθρο αυτόν συμπαρασύρονται στο τέλος και εκείνοι που τον προκάλεσαν. Αλλά αυτό είναι το τέλος. Η επονείδιστη εξέλιξη των πραγμάτων, η οποία θα έχει φέρει το όποιο τέλος, όπως είναι λογικό, θα έχει προηγηθεί αυτού.
Το ερώτημα είναι πώς η Ευρώπη ανέχεται τον Ερντογάν έχοντας νωπές τις μνήμες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πώς η Ευρώπη, που επικαλείται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη, επιμένει να παρακολουθεί και να συζητάει με την επιθετική Τουρκία; Πώς είναι δυνατόν η Ευρώπη, που θεωρεί ως μέγιστη απειλή τον Ναζισμό, λόγω της καταστροφής που επέφερε στην Ευρώπη κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να στέκεται κατά τέτοιον ανόητο τρόπο απέναντι σε κάποιον, ο οποίος βρυχάται ακριβώς όπως ο Χίτλερ;
Οικονομικές σχέσεις Γερμανίας-Τουρκίας
80.000 γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις λειτουργούν στη Γερμανία με ετήσιο τζίρο 52 δισεκατομμυρίων ευρώ! Η Γερμανία αποτελεί τη νούμερο ένα χώρα εξαγωγών για την Τουρκία! Πριν ένα μήνα η Γερμανία μαζί με τη Βουλγαρία, χώρες που συμμάχησαν κατά της Ελλάδος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Κατοχή, μπλόκαραν τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Μάλιστα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ, είναι προσωπικός φίλος του Ερντογάν, ενώ η Μέρκελ κι ο Βούλγαρος πρωθυπουργός ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα). Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η Γερμανία κάνει εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία κι ειδικότερα για τον θαλάσσιο τομέα, όπως έγραψε προ ενός μηνός το «Spiegel», κάτι που αποτελεί τεράστια απειλή για την Ελλάδα και τα σύνορά της! Μάλιστα η Μέρκελ αρνήθηκε να επιβάλλει εμπάργκο όπλων στην Άγκυρα κατόπιν αιτήσεως της ελληνικής κυβέρνησης!
Τα σύνορα Ελλάδος-Ευρώπης απειλούνται
Τα σύνορα και ο πολιτισμός της Ευρώπης απειλούνται. Και μάλιστα απειλούνται πολύ καιρό. Ο Ερντογάν εξαπέλυσε επιθέσεις σε χώρες όπως η Συρία και η Αρμενία. Η Γαλλία εναντιώθηκε. Η Γερμανία συναγελάζεται με την Τουρκία όπως πάντα. Διαχρονικώς η Γερμανία είχε άριστες σχέσεις με την Τουρκία. Η μεγαλομανία των Γερμανών όμως οδήγησε σε ταπεινωτική ήττα το 1945, σε διχοτόμηση της χώρας και σε πλήρη αφοπλισμό.
Φρονώ, ότι αυτό θα είναι το τίμημα, το οποίο θα κληθεί στο μέλλον να πληρώσει η Τουρκία εξαιτίας όλων των πράξεων του Ερντογάν. Φρονώ επίσης, ότι το τίμημα που θα πληρώσει η Ελλάς, και μαζί της ένα κομμάτι της Ευρώπης, εξαιτίας της ανοχής των Ευρωπαίων ηγετών θα είναι ίσως ανάλογο με εκείνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ερντογάν τότε ενδεχομένως ν’ αυτοκτονήσει, όπως είχε επιλέξει κι ο όμοιός του κρυμμένος σε ένα υπόγειο στο Βερολίνο. Η θετικότερη εξέλιξη θα είναι η Ελλάς και η Ευρώπη ν’ αποκτήσουν ξανά χερσαία σύνορα κι η Τουρκία να διαμελιστεί.
Τι συμφέρει Ελλάδα κι Ευρώπη; Ειρήνη ή Πόλεμος;
Τι θέλουμε όμως περισσότερο; Διατήρηση της ειρήνης ή καταστροφή της ιμπεριαλιστικής Τουρκίας; Και ερωτώ δηλαδή αν θα έπρεπε να θυσιαστεί η ειρήνη για ένα διάστημα, προκειμένου ν’ απαλλαχθούμε από έναν διαρκή κίνδυνο. Ο δυτικός κόσμος δεν πολεμάει εδώ και 75 χρόνια έχοντας απωλέσει αξίες θάρρους και ανδρείας, τις οποίες μάλιστα στο όνομα της Δημοκρατίας και των ανθρωπίων δικαιωμάτων έχει καταδικάσει ως φασιστικές. Κι ενώ ο δυτικός κόσμος καταδικάζει τον φασισμό εντός της ηπείρου του, αφήνει την πραγματική εξωτερική απειλή να αναπτύσσεται. Ως πότε και γιατί;
