Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Έχουμε παρουσιάσει με πολλές πηγές ότι ο Αδόλφος Χίτλερ και ο ναζισμός ήταν η υλοποίηση της παγγερμανιστικής ιδέας, κάτι που αποδεικνύεται ευκόλως και από το βιβλίο του Χίτλερ, το Mein Kampf. Ο Όττο Στράσσερ άλλωστε μίλησε ξεκάθαρα για αυτές τις ιδέες του Χίτλερ το 1940 στο βιβλίο «Hitler and I».
Ένα άλλο πρόσωπο σημαντικό για τις εθνικιστικές ιδέες είναι ο Γάλλος Dominique Venner. Στο βιβλίο του με τίτλο «Le Siècle de 1914: utopies, guerres et révolutions en Europe au XXe siècle» ο Dominique Venner χρεώνει στον Χίτλερ την καταστροφή της Ευρώπης και τον κατηγορεί για τον αντισλαβισμό του. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τον κατηγορεί και για τον Παγγερμανισμό του, τονίζοντας ότι ο ηγέτης του Γ’ Ράιχ δεν πίστευε στην ιδέα της Ευρώπης κι ότι απλώς ήθελε να καθυποτάξει τους άλλους λαούς, Ευρωπαίους και Σλάβους.
«Στην πραγματικότητα, το μοναδικό νέο όπλο, το οποίο ο Χίτλερ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ήταν η «ευρωπαϊκή επανάσταση», η απελευθέρωση των λαών, κυρίως Ρώσων και Ουκρανών, και όχι η υποταγή τους. Ο Χίτλερ όμως δεν ήταν Eυρωπαίος επαναστάτης, ήταν παγγερμανιστής και φυλετιστής με παρωπίδες. Αρνήθηκε να παίξει το χαρτί του εθνικισμού και στέρησε έτσι από τον εαυτό του το μόνο πραγματικό πλεονέκτημα που είχε ώστε να αντιστρέψει την πορεία του πολέμου».
Μάλιστα ο Venner παρουσιάζει και τις αιτίες για τις οποίες η Ευρώπη καταστράφηκε από τον Χίτλερ: «Όλα τα σχέδια για να οργανωθεί η Ευρώπη είχαν σταματήσει σε τρία εμπόδια τα οποία πήγαζαν από την ιδεολογία και την προσωπικότητα του Hitler. Το πρώτο ήταν η μίξη ακραίων μορφών φυλετισμού και εθνικισμού, το άλλο οι απόλυτα αυταρχικές του ιδέες στις σχέσεις του με άλλους λαούς, και τέλος, το τρίτο σχετιζόταν με την χιτλερική ιδέα του ζωτικού χώρου».
Είναι μια ακόμα επιβεβαίωση ότι ο Χίτλερ ήθελε να υποδουλώσει την Ευρώπη και τους λαούς της Βαλτικής και της Ανατολής διότι ήταν πιστός στην ιδέα του Παγγερμανισμού. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι και ο Λεόν Ντεγκρέλ, στο βιβλίο «Χίτλερ για χίλια χρόνια« που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νέα Γενεά», επισημαίνει ότι οι Γερμανοί έπρεπε να τα βρουν και να συνεργαστούν με τους Ρώσους, κατακρίνοντας μάλιστα τις υπερβολικές φυλετικές θεωρίες περί υπανθρώπων Σλάβων. Ενώ ο Venner υποστήριζε ότι ο Χίτλερ έπρεπε να μπει σαν απελευθερωτής στις σλαβικές χώρες, ο Ντεγκρέλ είχε καταγράψει πολύ νωρίτερα τι συνέβαινε μεταξύ Γερμανών και Ρώσων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κόντρα στην προπαγάνδα των θεωρητικών του ναζισμού:
«Μπορεί κανείς να φανταστεί την έκπληξη των Γερμανών οι οποίοι, εισβάλοντας στη Ρωσία, δεν συναντούσαν παρά ξανθούς με γαλάζια μάτια, τέλεια δείγματα του Άριου φαινοτύπου τον οποίο είχαν μάθει να θαυμάζουν κατ’ αποκλειστικότητα! Ξανθοί! Και ξανθιές! Και τι ξανθιές! Μεγαλόσωμες γυναίκες της υπαίθρου, υπέροχες, δυνατές, με καθάρια γαλάζια μάτια
και πολύ πιο υγιείς από εκείνες της χιτλερικής νεολαίας. Δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί
μια φυλή πιο συμβατή με τα Άρια πρότυπα ακόμα κι αν είχε φτιαχτεί απ’ τους ιερούς κανόνες του χιτλερισμού! Μέσα σε έξι μήνες, όλος ο στρατός των Γερμανών έγινε ρωσόφιλος. Παντού συνάπταμε σχέσεις με τους χωρικούς. Και με τις χωρικές! Όπως και επί Ναπολέοντος, η Ευρώπη φτιάχτηκε στην αγκαλιά των Ευρωπαίων γυναικών, εν προκειμένω με αυτές τις όμορφες Ρωσίδες κοπέλες, γεννημένες για τον έρωτα και τη γονιμότητα και τις είδαμε, κατά τη διάρκεια της οπισθοχώρησης, να ακολουθούν φρενιασμένα τον Έρικ, τον Βάλτερ, τον Καρλ και τον Βόλφγκανγκ που τους είχαν μάθει, σε στιγμές ανάπαυσης, ότι η χαρά του ν’ αγαπάς έχει χάρη παντού, ακόμη κι όταν προέρχεται απ’ τη Δύση. Οι θεωρητικοί του ναζισμού διέδιδαν θεωρίες αγρίως αντι-σλαβικές. Δεν μπόρεσαν όμως να αντιταχθούν στην Ρώσο-γερμανική συγχώνευση. Οι Ρώσοι και των δύο φύλων θα μπορούσαν να μάθουν γερμανικά πολύ γρήγορα. Ήδη, δηλαδή, πολύ συχνά ήξεραν. Βρίσκαμε βιβλία γερμανικών σε όλα τους τα σχολεία. Ο γλωσσικός σύνδεσμος θα είχε δημιουργηθεί με τη Ρωσία πολύ πιο γρήγορα απ’ οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη».
Εν κατακλείδι, ο Χίτλερ είχε ως στόχο την υποταγή της Ευρώπης και την πραγματοποίηση του παγγερμανιστικού ονείρου. Όσο για τον αντισλαβισμό η ιστορία έχει αποδείξει ότι ήταν μια ανόητη και φθηνή προπαγάνδα των Γερμανών από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήδη. Ας δει κάποιος τη Ρωσία σήμερα.
