Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι πάσης φύσεως νοσταλγοί του ολοκληρωτισμού είναι ότι πλέον το αίτημα δεν είναι η κατάργηση της δημοκρατίας και των ατομικών ελευθεριών, αλλά ακριβώς τώρα, σήμερα, στην εποχή μας ανόητοι, επιβάλλεται να απαιτούμε περισσότερη δημοκρατία και ατομική ελευθερία. Το αν δεν αντιλαμβάνεστε γιατί, είναι δικό σας πρόβλημα. Κάθε εποχή έχει τις δικές της συνθήκες. Άλλο ολοκληρωτισμός βενιζελικός, άλλο μεταξικός.
Το καταλάβαμε;
Έχω τονίσει κατ’ επανάληψη ενοχλώντας τους διάφορους υπέρμαχους της δημοκρατίας που χρησιμοποιούν τον όρο «φασισμός» και «φασίστας» για να στηλιτεύσουν απολυταρχικές πολιτικές, ότι ο ολοκληρωτισμός δεν είναι στοιχείο αποκλειστικά του Φασισμού. Ο ορθότερος χαρακτηρισμός είναι ο ολοκληρωτισμός, όχι ο Φασισμός, ούτε να μιλάς για «κόκκινους φασίστες». Ολοκληρωτική ήταν κι η πολιτική του Βενιζέλου που αποτελεί τοτέμ της Μεταπολίτευσης, ολοκληρωτική σκληρή πολιτική είχε κι ο γερο-Καραμανλής, ολοκληρωτικά εφαρμόστηκε παντού κι ο κομμουνισμός.
Άρα όχι φασισμός όταν μιλάμε για ολοκληρωτισμό γιατί έτσι ξεπλένονται οι κομμουνιστές κι οι βενιζελικοί.
Για παράδειγμα: Δημοκράτης καραμανλικός μου είπε ότι ο φασισμός βομβάρδισε την Κέρκυρα το 1923. Τον ρώτησα αν τον Πειραιά κατά τον Β’ ΠΠ τον βομβάρδισε η δημοκρατία. Με μπλόκαρε. Αν στη μία περίπτωση βομβάρδισε ένα πολίτευμα και μια πολιτική θεωρία, στην άλλη περίπτωση γιατί δεν ισχύει το ίδιο;
Ο κόσμος αδυνατεί να κατανοήσει ότι τις επιθέσεις εναντίον άλλων χωρών δεν τις κάνουν τα πολιτεύματα, αλλά θα γίνονταν ανεξαρτήτως εσωτερικής πολιτικής και προκύπτουν από γεωπολιτικά και οικονομικά κίνητρα. Ο ιταλικός επεκτατισμός προς τα Βαλκάνια ίσχυε προ Μουσολίνι, το δόγμα «Mare Nostrum» ήταν προ Μουσολίνι και τα Δωδεκάνησα είχαν καταληφθεί από το 1912, όταν ο Μουσολίνι ακόμα ήταν Σοσιαλιστής και δεν είχε πάει εθελοντής στον Α’ ΠΠ.
Το να είσαι αντιφασίστας δε σε κάνει δημοκράτη. Το να είσαι αντιδημοκράτης δε σε κάνει φασίστα ή εθνικιστή. Το να είσαι αντικομμουνιστής δε σε κανει δεξιό ή πατριώτη. Το να είσαι ναζι δε σε κάνει ανώτερο των άλλων. Για να έχεις πολιτική ταυτότητα πρέπει να έχεις στοιχείο εκκίνησης τη δική σου θέση, όχι την αντίθεσή σου στη θέση κάποιων άλλων.
Υπάρχουν πολλές δημοκρατίες. Η Φιλελεύθερη Δημοκρατία, η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, ακόμα κι ο φασισμός εξελίχθηκε σε Ιταλική Σοσιαλιστική Δημοκρατία.
Όλοι δημοκράτες είναι, απλώς ο καθένας ντύνει τη δημοκρατία του με δικές του αρχές… Και μην ξεχνάτε φυσικά ότι ακόμα κι ο Ρόζενμπεργκ ή ο Όττο Στρασσερ ήθελαν δημοκρατία εν τέλει. Ο Μόσλι στο τέλος υποστήριξε ότι ο ολοκληρωτισμός είχε ξεπεραστεί και πρότεινε άλλο σύστημα. Ο Χοσέ Αντόνιο είχε δηλώσει ότι αν οι δημοκράτες, δεξιοί ή αριστεροί, έκαναν αυτά που έπρεπε, τότε οι Φαλαγγίτες θα κατέβαζαν το χέρι τους και θα ιδιώτευαν ξανά. Δεν είναι άσπρο μαύρο η ιστορία, ούτε η πολιτική…
Δικτατορία η μόνη λύση;
Ο πολύ αγαπητός Παπαδόπουλος που όλα τα έκανε ωραία και καλά σα δικτάτορας, αφού πολλοί πιστεύουν ότι η δικτατορία είναι πανάκεια, ετοίμαζε μετάβαση σε δημοκρατικό πολίτευμα με εκείνον ΠτΔ. Περισσότερα για αυτό με τον Μάνο Χατζηδάκη σε εκπομπή του Τρίτου Δρόμου…
Μην κάνετε φετιχισμό τον αντιδημοκρατισμό… Δε σας εγγυάται κανείς ότι σε μια δικτατορία θα είστε οι αυλικοί της… Ειδικά όταν υπάρχει άγνοια Συνταγματικού Δικαίου κι όταν βρίσκεστε σε απόλυτα μειονεκτική θέση και παντελώς ανύπαρκτοι πολιτικά.
