Γράφει ο Νίκος Βοματίδης
Αποτελεί γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να ταυτιστούν με μια ιδεολογία όχι λόγω κάποιων σχετικών αναγνωσμάτων τους ή κάποιας πολιτικής ταύτισής τους με κάτι, ούτε λόγω κάποιας απλής ανάγκης να ανήκουν κάπου, αλλά αντιθέτως πολλές φορές λόγω βαθύτατων συμπλεγμάτων κι ανίατων ψυχικών διαταραχών που τους ταλαιπωρούν.
Έτσι, πολλές φορές τέτοια άτομα που υπό κανονικές συνθήκες απλά θα έχρηζαν περίθαλψης και νοσηλείας από ένα σοβαρό κράτος πρόνοιας, που θα τους παρείχε την κατάλληλη συνταγογράφηση, περιφέρονται σε ακραίους πολιτικούς χώρους προκαλώντας προβλήματα τόσο σε όσους τους συναναστρέφονται όσο και σε αυτούς τους ίδιους.
Ένα κλασικό παράδειγμα ήταν ο Daniel Burros, ένα σημαίνον στέλεχος τόσο του περιθωριακού νεοναζιστικού κόμματος του Τζορτζ Ρόκγουελ, όσο και μιας τρομοκρατικής παραφυάδας της Κου Κλουξ Κλαν.
Ο Burros γεννήθηκε το 1937 στο Μπρονξ και οι γονείς του ήταν ο George και η Esther Burros. Αργότερα μετακόμισαν οικογενειακώς στο Κουίνς, όπου ο Daniel πήγαινε σε εβραϊκό σχολείο με σκοπό την σωστή εκμάθηση του Ταλμούδ, περνώντας επίσης εκεί την συνηθισμένη τελετουργία ενηλικίωσης που συνηθιζόταν στην εβραϊκή κοινότητα.
Ήδη από την εφηβεία εκδήλωσε περίεργες τάσεις συλλέγοντας αφίσες με Γερμανούς στρατηγούς, έχοντας περίεργα αναγνώσματα και ανταλλάσοντας γράμματα με ακροδεξιούς Γερμανούς της εποχής του στα γερμανικά, τα οποία τότε άρχισε να μαθαίνει με δική του θέληση. Όλα αυτά μάλλον σαν αντίδραση στους πιο εύπορους Εβραίους συμμαθητές του, καθώς ο ίδιος τύγχανε φτωχικής καταγωγής.
Αργότερα ενήλικος πλέον κατατάχθηκε στον αμερικάνικο στρατό από όπου αποτάχθηκε λόγω των αποτυχημένων αποπειρών αυτοκτονίας που πραγματοποίησε ενώ βρισκόταν ακόμη σε υπηρεσία. Σε ένα μάλιστα σημείωμα αυτοκτονίας που είχε γράψει ανέφερε κατά παράδοξο τρόπο τον Χίτλερ, πράγμα που προμήνυε την μετέπειτα τελική του πορεία.
Δεν άργησε λοιπόν να χτυπήσει την πόρτα των γραφείων του νεοναζιστικού κόμματος του Ρόκγουελ, ο οποίος βρισκόμενος σε ψυχολογική παράκρουση κήρυσσε σαν ιεραπόστολος τον…ναζισμό στην Αμερική!
Κατά περίεργο τρόπο, ενώ ο ίδιος μίλαγε για φρικτά βασανιστήρια που ήθελε να κάνει σε άλλους Εβραίους, στις συναντήσεις με τους «ομοϊδεάτες» του έφερνε μαζί του πολλές φορές εβραϊκά φαγητά. Κάτι που θυμίζει πολύ καλά το σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό «μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή τραυματικής συγκόλλησης, η οποία δεν απαιτεί απαραιτήτως ένα σενάριο ομηρίας, αλλά η οποία περιγράφει «ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ δύο ατόμων, όπου ένα πρόσωπο παρενοχλεί περιοδικά, χτυπάει, απειλεί, κακοποιεί, ή εκφοβίζει το άλλο». Τι άλλο μπορεί να θεωρηθεί εξάλλου η λατρεία του Μπάρος σε αυτούς που γενοκτόνησαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον λαό του;
Όπως και να ‘χει και παρά τις υπόνοιες που υπήρχαν, ο Burros έγινε μέρος της όλης κατάστασης και μάλιστα βοήθησε πολύ στο να αναπτυχθεί η εξτρεμιστική οργάνωση του Ρόκγουελ, εκδίδοντας το Kill Magazine. Ενώ δεν δίστασε να φτιάξει μέχρι και πορτρέτο του εαυτού του με την στολή που του έδωσε ο Ρόκγουελ.
Όμως η ψυχοπαθολογική του αυτή δραστηριοποίηση δεν έμελλε να κρατήσει για πολύ, καθώς ο δημοσιογράφος των New York Times Τζον Μακκάντλις Φίλιπς αποκάλυψε τον Οκτώβριο του 1965 την εβραϊκή του ταυτότητα. Ο Burros τότε νιώθοντας ότι τα πάντα γύρω του κατέρρευσαν, αυτοκτόνησε με μια σφαίρα στο κεφάλι ακούγοντας Βάγκνερ, μιμούμενος μάλλον τον Χίτλερ.
Ο Ρόκγουελ προσπαθώντας να καλύψει το γεγονός της αυτοκτονίας ενός υψηλόβαθμου στελέχους του και των όσων αποκαλύφθηκαν για αυτό, έκανε μνεία στον Burros καταδεικνύοντας όμως ότι έπεσε θύμα της ίδιας της καταγωγής του.
Συμπερασματικά, με βάση την ιδιόρρυθμη αυτή υπόθεση, μπορούμε να πούμε ότι γίνεται πλέον κατανοητό το πώς ψυχοπαθή άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση που μισούν τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους, επιλέγουν μια ακραία ιδεολογία με σκοπό να διαφοροποιηθούν, μεταφέροντας όμως τα προσωπικά τους προβλήματα και μειονεξίες σε αυτήν και πλάθοντας μια εικονική περσόνα ενός «ακλόνητου ιδεολόγου» για τον εαυτό τους, που πολλές φορές όμως απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Πράγμα που σε περιπτώσεις όπως αυτήν του Burros, μπορεί να έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα για τους ίδιους.
Διαβάστε και άλλες γελοίες περιπτώσεις νεοναζισμού στο ιστολόγιο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ.
Εβραίοι, Κου Κλουξ Κλαν και «νεοναζί»
