Άρθρο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου όπου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι Νικητές έγραψαν την Ιστορία όπως τους συνέφερε…
Ἡ ἀπόφαση τοῦ νεοεκλέγοντος Γάλλου Προέδρου νά ἐπαναλάβει τίς πυρηνικές δοκιμές στό νότιο Εἰρηνικό, ξεσήκωσε κῦμα διαμαρτυριῶν τόσο ἀπό τούς πολιτικούς συναδέλφους του, ὅσο καί ἀπό ἁπλοϊκούς ἀνθρώπους, πού εἶδαν στήν κίνηση αὐτή τήν ἀναβίωση ψυχροπολεμικῶν τακτικῶν, ἤδη ἀπό τά πράγματα ξεπερασμένων. Καί εἶναι εὔλογο νά διερωτηθῆ κανείς ἐναντίον ποίου στοχεύει μέ τά νέα πυρηνικά ὅπλα ἡ φίλη χώρα τῆς Γαλλίας, ἄν λάβει ὑπ᾽ ὄψη του ὅτι στή διάρκεια τοῦ ἀνταγωνισμοῦ μεταξύ τῶν δύο ὑπερδυνάμεων, ἡ ἰσορροπία τοῦ τρόμου, πού ἐκφραζόταν μέ τά πυρηνικά ὁπλοστάσια τῶν δύο ἀντιπάλων ὑπερδυνάμεων, διέσωζε οὐσιαστικά τήν εἰρήνη. Τώρα, ὅμως, ποῖος λόγος ὑπάρχει γιά νά ἐπαναληφθοῦν οἱ πυρηνικές δοκιμές, δηλ. γιά νά δοκιμασθῆ ἡ τελειότης νέων συστημάτων πυρηνικοῦ ὀλέθρου, ὅταν τό παγκόσμιο σκηνικό ἔχει μεταβληθῆ καί κανείς οὐσιαστικά δέν ἀπειλεῖ κανένα. Ἐκτός καί ἄν ὁ κ. Σιράκ ἔχει υἱοθετήσει τή ρήση τοῦ συμπατριώτου του Paul Bourget (1852-1935) πού εἶχε γράψει ὅτι «ὁ πόλεμος φέρνει τήν ἀναγέννηση». Οἱ ἄνθρωποι σήμερα θέλουν νά ζήσουν εἰρηνικά, καί ἐλάχιστοι μποροῦν νά ἀντιληφθοῦν γιατί ἐξακολουθοῦν νά συντηροῦνται ἑστίες πολέμου στόν πλανήτη μας, ὅταν εἶναι γνωστές οἱ δεινές συνέπειές του γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.
Ὅταν τελείωσε ὁ Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος, οἱ ἐπιζήσαντες ἄνθρωποι, καθημαγμένοι καί ἐξηντλημένοι ὅπως ἦσαν, ἀνεζήτησαν τρόπους γιά παγίωση τῆς εἰρήνης. Συνέστησαν διεθνεῖς ὀργανισμούς, ὑπέγραψαν συμφωνίες, ὥρισαν συμμαχίες, μελέτησαν τήν ἱστορία. Ὅμως, παρά τίς προσδοκίες, ὁ πόλεμος ποτέ δέν ἔπαυσε νά συντροφεύει τόν ἄνθρωπο σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς. Χθές ἀκόμη στήν Ἀσία, σήμερα στήν Βαλκανική, αὔριο ἴσως στή Λατινική ἤ τή Νότιο Ἀμερική. Ἐξακολουθοῦν καί σήμερα νά ὑψώνονται οἱ ἑκατόμβες τῶν θυμάτων τοῦ πολέμου, πού συντηροῦν ἀθέατες μέν, μά πολύ ἀποτελεσματικές, δυνάμεις πού κατασκευάζουν καί πωλοῦν ὅπλα, πού μεθοδεύουν συρράξεις, πού δημιουργοῦν πολεμικές ἑστίες, γιά νά ἀντλήσουν ὀφέλη, εἴτε πολιτικά, εἴτε οἰκονομικά, εἴτε ἄλλα.
Τελικά ἀποδεικνύεται ὅτι ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ κάθε λαοῦ ἐξυφαίνονται ἀπό πολιτικοστρατιωτικά κέντρα σχέδια καί μεθοδεύονται ἐξελίξεις πού τροφοδοτοῦν τήν ἱστορία, ἐνῶ ἐπιμελῶς καί ἐκ τῶν ὑστέρων ἀποκρύπτονται πολύτιμα στοιχεῖα πού οἱ ἱστορικοί θά ἔπρεπε νά λάβουν ὑπ᾽ ὄψη των καταγράφοντες τά γεγονότα. Πῶς γράφεται, τελικά, ἡ ἱστορία; Ἄν πιστέψει σήμερα κανείς τά δυτικά εἰδησεογραφικά πρακτορεῖα, πείθεται ὅτι τό «μαῦρο πρόβατο» τῆς Βαλκανικῆς δέν εἶναι οὔτε οἱ μουσουλμάνοι τοῦ Ἰζετμπέκοβιτς, οὔτε οἱ Ἀλβανοί τοῦ Κοσσυφοπεδίου, οὔτε οἱ ὡπλισμένοι Τοῦρκοι τῆς κ. Τσιλέρ, οὔτε οἱ Γερμανοί κυανόκρανοι τοῦ κ. Κόλ, ἀλλά οἱ Σέρβοι καί μόνον αὐτοί. Αὐτό θά καταγράψει ἡ ἱστορία ὡς ἀλήθεια, πού, ὅμως, θά ἀπέχει παρασάγκες ἀπό τήν «ἀληθινή ἀλήθεια», ὅπως θἄλεγε καί ὁ μακαρίτης ὁ Σκαρίμπας.
Οἱ νικητές τοῦ μεγάλου καί καταστρεπτικοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, ὅπως διαβάσαμε τίς ἡμέρες αὐτές, μέ τήν εὐκαρία τῆς ἐπετείου τῶν 50 χρόνων ἀπό τοῦ τερματισμοῦ του, ἐφρόντισαν νά παραποιήσουν τήν ἱστορία. «Ἡ ἱστορία τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου –ἔγραψε στίς 25-5-95 στό «The New York Review of Books» ὁ καθηγητής στή Σχολή τῶν Σλαβονικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Λονδίνου Νόρμαν Ντέιβις– δέν γράφηκε ἀκόμη. Παρανοήσεις, ἀποσιωπήσεις, διαστρεβλώσεις, προϊόντα τῆς σκοπιμότητος τοῦ ἀκραίου ὑποκειμενισμοῦ βαραίνουν κάθε ἀνάλυση, κάθε ἐρευνητική προσπάθεια». Ὁ καθηγητής ἰσχυρίζεται ὅτι ἐπεβλήθη ἀπό τούς νικητές ἡ «ἀλήθεια τῆς προπαγάνδας» πού ἐφρόντισε νά παρουσιάζονται μόνο ὅσα γεγονότα τούς εὐνοοῦσαν καί νά ἀποσιωπῶνται ὅλα τά ἄλλα. Πρόκειται δηλ. γιά μιά ἀπάτη, πού φαίνεται ὅτι ἔχει ἀρχισει νά ἀποκαλύπτεται.
Τελικά, διερωτᾶται κανείς ἄν ὅλοι ὅσοι σήμερα ὁμιλοῦν γιά τήν εἰρήνη τό ἐννοοῦν ἤ ἄν ἐξακολουθοῦν νά παίζουν θέατρο σέ βάρος τῆς ἀνθρωπότητος. Καί ἄν τελικά καί ὁ Γάλλος Πρόεδρος, γνωρίζοντας ἀπό πρῶτο χέρι τούς ἠθοποιούς τοῦ ἔργου, ἀπεφάσισε νά ἀφήσει κατά μέρος τά προσχήματα καί νά ἐπαναλάβει τίς πυρηνικές δοκιμές, ἐγκαταλείποντας τήν πολιτική τῆς συγκάλυψης πού ἀκολουθοῦν ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ἄν αὐτό εἶναι ἀληθές, τότε θά πρέπει νά ἀνησυχήσουμε οἱ πάντες, ἀφοῦ αὐτό ἀποδεικνύει ὅτι πίσω ἀπό τήν πλάτη τοῦ κόσμου παίζονται ἐπικίνδυνα παιγνίδια πού ἀφοροῦν στήν ἐξασφάλιση ζωνῶν ἐπιρροῶν ἀντί πάσης θυσίας. Ἄλλωστε ὅλοι σήμερα ξέρουν ὅτι ὁ πόλεμος στή Βοσνία εἶναι τό ἀποτέλεσμα τέτοιου εἴδους ἐπιδιώξεων εὐρωπαϊκοῦ κράτους ἤ κρατῶν πού τό μόνο πού βλέπουν ἐμπρός των εἶναι ἡ ἐπέκταση τῆς πολιτικῆς καί οἰκονομικῆς των ἐπιρροῆς, ἀδιαφορώντας, βέβαια, γιά τά αἵματα πού χύνονται ἀθώων παιδιῶν, γυναικῶν, γερόντων καί νέων στό ἄνθος τῆς ἡλικίας των, ὑπέρ τῶν ὁποίων, ὡστόσο, κόπτονται πότε μέ τήν ἐπίκληση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί πότε μέ τά προγράμματα κατά τοῦ κοινωνικοῦ ἀποκλεισμοῦ καί τῆς ξενοφοβίας.
«Οὐαί ὑμῖν γραμματεῖς καί φαρισαῖοι ὑποκριταί»…
ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ, 173-174, Ἰούλιος – Αὔγουστος 1995
.
