Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ το 1943 υποστήριξε ότι κινήματα άλλων χωρών, ακόμα κι αν εμπνέονταν από τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό δεν θα έπρεπε να υιοθετήσουν τον τίτλο αυτό. Τον λόγο τον εξηγεί ο ίδιος αναλυτικά στις γραμμές που ακολουθούν:
«Οι φυλετικές σπουδές, η πληθυσμιακή πολιτική κ.λπ. συνδυάζουν αυτό που ονομάζουμε αντίληψη του γερμανικού νόμου και συνείδηση της γερμανικής κοινότητας, όλα αυτά δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να συναχθεί από τον όρο «εθνικοσοσιαλισμός» που θα ισχύει για όλους με τον ίδιο τρόπο και για όλα τα έθνη. Αντίθετα, μπορεί να υπάρχει μόνο ένας τρόπος εδώ: ότι κάθε έθνος που πιστεύει ότι πολλές ιδέες και μορφές ύπαρξης του παρελθόντος δεν ανταποκρίνονται πλέον στις ανάγκες της εποχής μας, πρέπει να υποχωρήσει στις δικές του πολιτικές και πνευματικές παραδόσεις.
Το καλύτερο παράδειγμα αυτού είναι ο φασισμός. Παρόμοια με τον εθνικοσοσιαλισμό, διεξήγαγε τον ίδιο διμέτωπο αγώνα για να διαμορφώσει μια νέα εποχή και άντλησε τη δύναμή του από τα ιδανικά της δικής του ιταλικής και ρωμαϊκής ιστορίας, διαμορφώνοντας έναν αυθεντικό τρόπο ζωής που ξεκίνησε με τον 20ό αιώνα. Ο αιώνας έχει ξεκινήσει .
Επειδή ο εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι ένα οικουμενικό δόγμα που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους λαούς και τις φυλές, γι’ αυτό μας φαίνεται σκόπιμο τα νέα κινήματα σε άλλες χώρες, που έχουν προκύψει από ανθρώπινα κατανοητές αλλά διαφορετικές ιδεολογικές παρορμήσεις, να μην χρησιμοποιούν τη λέξη «εθνικοσοσιαλισμός», δηλαδή να επιλέξουν έναν προσδιορισμό που θα αντιστοιχεί στη δική τους εθνική ιστορία. Θεωρούμε επίσης ότι αυτό είναι απαραίτητο για να διασφαλίσουμε την καθαρότητα των ιδεών μας ενώπιον του κόσμου, γιατί ακόμη και με σχετικές προσπάθειες μίμησης, παρά το όνομα, ένα διαφορετικό περιεχόμενο από το δικό μας πρέπει να είναι καθοριστικό στη διάδοση. Αυτό θα μπορούσε τότε να καταλήξει σε μια ανόητη συζήτηση για τον «αληθινό εθνικοσοσιαλισμό», ένας διάλογος που θα ήταν άσκοπος γιατί δεν μπορούμε να μπούμε στη διαμάχη μιας Ιεράς Εξέτασης και, από την άλλη, δεν θα αναγνωρίσουμε ποτέ ένα ξένο θεωρητικό δικαστήριο για την κοσμοθεωρία μας. Εμείς, όμως, καθώς και η γερμανική βούληση θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να παρερμηνευθούμε μπροστά σε τέτοιες πιθανές απόπειρες χάριν πολλαπλών «ορισμών».
Alfred Rosenberg, Tradition und Gegenwart, 1943, σελίδα 150.
Μετάφραση: Ν.Γ.
