Γράφει ο Αλέξανδρος Καρράς
Πολλά γράφονται για τον Αδόλφο Χίτλερ μετά τον θάνατό του. Από τους δημοκράτες πάντοτε αρνητικά. Από τους νοσταλγούς του Αδόλφου Χίτλερ μόνο θετικά, οτιδήποτε σετίζεται με τον Χιτλερ εξιδανικεύεται και δικαιολογείται. Τις περισσότερες φορές μιλούν για αυτόν προσωπολατρικά σε τέτοιο βαθμό που οδηγούνται στην θεοποίηση του ηγέτη του Γ’ Ράιχ. Αναμφιβόλως υπήρξε μια προσωπικότητα που επηρέασε την ιστορία. Σήμερα πολλοί αυτοαποκαλούμενοι «εθνικοσοσιαλιστές» δεν δέχονται και δεν κάνουν καμιά κριτική στην προσωπικότητα «Αδόλφος Χίτλερ». Το κύριο μειονέκτημά τους είναι ότι εστιάζουν την μελέτη τους αποκλειστικά σε βιβλία σχετικά με την ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, απορρίπτοντας μια γενικότερη μελέτη της ιστορίας προ της εμφανίσεως του NSDAP. Αυτή η εμμονή οδηγεί σε τραγικά λάθη και συμπεράσματα παρωχημένα, τα οποία θολώνουν την οπτική γύρω από την προσωπικότητα Αδόλφος Χίτλερ, αλλά και του εθνικοσοσιαλιστικού γερμανικού κινήματος.
Ο Χίτλερ υπήρξε λάτρης της ιστορίας και το δηλώνει στο Mein Kampf γράφοντας «Ένας τέτοιος καθηγητής έκανε αγαπημένο μου μάθημα την Ιστορία». Επίσης είναι γνωστό ότι κάθε βράδυ μελετούσε βιβλία και δεν ήθελε να τον ενοχλεί κανείς. Η σχέση του NSDAP με την μελέτη της ιστορίας φαίνεται και στο ημερολόγιο του Γκαίμπελς στις 28 Δεκεμβρίου του 1932: «Ας ανοίξουμε τώρα την ρωμαϊκή, αγγλική και πρωσική ιστορία για να βρούμε παραδείγματα κατά τα οποία θα ενεργήσουμε». Ο Χίτλερ είχε έναν προσανατολισμό στην αρχαιότητα κι αυτό φαίνεται στο Mein Kampf: «Ειδικότερα η διδασκαλία της ιστορίας δεν πρέπει να παραγνωρίζει την αρχαία περίοδο. Αν κατέχουμε έστω και σε χοντρές γραμμές την Ρωμαϊκή ιστορία, θα μας γίνει ο καλύτερος οδηγός για τα σημερινά χρόνια, αλλά και για όλες τις εποχές».
Στο Γ’ Ράιχ είναι έντονα τα στοιχεία της απομίμησης της αρχαίας Ρώμης. Οι παρελάσεις με τα λουλούδια που ρίχνονταν στους παρελαύνοντες και ο Χίτλερ που περνούσε πάνω σε ένα όχημα όρθιος με υψωμένη την δεξιά χείρα είναι ακριβώς ότι γινόταν στις παρελάσεις θριάμβου των Ρωμαίων. Τα λάβαρα με τους αετούς ήταν ρωμαϊκό στοιχείο και το Γ’ Ράιχ τα υιοθέτησε. Ανώτερη στρατιωτική τιμή στην αρχαία Ρώμη υπήρξε το στεφάνι με φύλλα δρυός. Τα φύλλα δρυός υπήρξαν και στο παράσημο ανδρείας του γερμανικού στρατού, τον γνωστό Σιδηρούν Σταυρό.
Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θεσπίστηκαν νέα παράσημα για τους Γερμανούς στρατιώτες που έφεραν τα φύλλα δρυός με διάφορους συνδυασμούς: Σιδηρούν Σταυρός με φύλλα δρυός, Σιδηρούν Σταυρός με φύλλα δρυός και ξίφη, Σιδηρούν Σταυρός με φύλλα δρυός, ξίφη και διαμάντια και Σιδηρούν Σταυρός με χρυσά φύλλα δρυός, ξίφη και διαμάντια.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος είχε θεσπίσει να τιμούνται οι γυναίκες που έκαναν πολλά παιδιά, κάτι το οποίο ξεκίνησε να εφαρμόζει κι ο Χίτλερ το 1938. Είναι πασίγνωστη η 13η λεγεώνα που αποτελούσε την φρουρά του Ιουλίου Καίσαρα και που τον ακολούθησε για να διαβεί τον Ρουβίκωνα. Ο Χίτλερ επέλεξε να έχει κι αυτός μια επίσημη φρουρά που θα έφερε το όνομά του και ήταν η διάσημη μεραρχία Leibstandarte – SS Adolf Hitler. Το πιο χαρακτηριστικό βέβαια που μιμήθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ από την αρχαία Ρώμη είναι οι σάλπιγγες και ο ρωμαϊκός χαιρετισμός.
Μια άλλη τεράστια προσωπικότητα της ιστορίας υπήρξε ο Μέγας Ναπολέων. Ο Βοναπάρτης υπήρξε μέγας θαυμαστής του Ιουλίου Καίσαρα, του Αυγούστου και του Μεγάλου Φρειδερίκου. Ο Χίτλερ επίσης θαύμαζε τον Καίσαρα και τον Μέγα Φρειδερίκο. Αυτό που παραβλέπουν και δεν γνωρίζουν οι σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι «εθνικοσοσιαλιστές» είναι ότι ο Χίτλερ θαύμαζε αλλά και ταυτιζόταν με την προσωπικότητα που άκουγε στο όνομα Ναπολέων Βοναπάρτης!
Είναι άγνωστο ότι ο Χίτλερ μιμήθηκε σε πολλά τον Βοναπάρτη. Ας δούμε μερικές από τις αντιγραφές αυτές:
9 Νοεμβρίου ο Βοναπάρτης κάνει επιτυχημένο πραξικόπημα στην Γαλλία.
9 Νοεμβρίου κάνει αποτυχημένο πραξικόπημα στο Μόναχο ο Αδόλφος Χίτλερ.
Μόλις ανέλαβε την εξουσία ο Βοναπάρτης υπόγραψε κονκορδάτο με τον Πάπα στις 15 Ιουλίου.
Στις 20 Ιουλίου κι ενώ κυβερνά μόνο 6 μήνες ο Αδόλφος Χίτλερ υπογράφει κονκορδάτο με τον Πάπα.
Στις 22 Ιουνίου επιτίθεται ο Βοναπάρτης στην Ρωσία.
Στις 22 Ιουνίου επιτίθεται κι ο Αδόλφος Χίτλερ στην Ρωσία κάτι που σχολιάζει μετά από χρόνια ο Όττο Σκορτσένυ στα απομνημονεύματα του:
«Την αυγή της 22ας Ιουνίου 1941, ημέρα Κυριακή, αρχίσαμε την επίθεση μας στην Ανατολή, όπως η Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα είχε πράξει εναντίον του ίδιου αντιπάλου στις 22 Ιουνίου του 1812».
Η πρώτη φορά που μαζεύτηκαν εθελοντές για να αποτελέσουν έναν στρατό εναντίον ενός κοινού εχθρού δεν πραγματοποιήθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ και την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Τα Waffen – SS δεν αποτελούν στρατό παρθενικής εμφανίσεως στην ιστορία. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης είχε δημιουργήσει στρατό εθελοντών κατά της Ρωσίας από τις χώρες που είχε υποτάξει στην Ευρώπη. Ο στρατός αυτός αριθμούσε 700.000 άνδρες κι ονομάστηκε Μεγάλη Στρατιά.
Ο Σκορτσένυ επίσης μιλά για αυτή την ομοιότητα: «Ο πραγματικός δημιουργός των Waffen – SS ήταν ο Paul Hauser, το παρατσούκλι του οποίου ”μπαμπάς Χάουσερ” ήταν ενδεικτικό των αισθημάτων μας για αυτόν. Μαζί με τον Φέλιξ Στάινερ, έναν παλαιό πολεμιστή από την Βαλτική και τον Ζεπ Ντήτριχ, έδωσε στα Waffen – SS ένα επιθετικό πνεύμα το οποίο θα μπορούσε να συγκριθεί ίσως με αυτό της φρουράς του Ναπολέοντα».
Ο Βοναπάρτης είχε στόχο να ενώσει την Ευρώπη κάτω από την εξουσία του και το επιχείρησε με την βία. Ο Βοναπάρτης έλεγε «τώρα είμαι μια δρυς, ο ηγέτης των εθνών». Ο Βοναπάρτης συμμάχησε με την Ρωσία, όπως κι ο Χίτλερ, εναντίον της Πολωνίας, επιθυμώντας κι οι δύο να προσαρτήσουν στην αυτοκρατορία τους τα εδάφη της Πρωσσίας! Πως ένιωθε ο Χίτλερ τις τελευταίες μέρες του πολέμου; Σαν Βοναπάρτης! Ιδού τι γράφει στην Πολιτική του Διαθήκη στις 26 Φεβρουαρίου 1945:
«Υπήρξα η έσχατη ελπίδα της Ευρώπης. Αυτή απεδείχθη ωστόσο ανίκανη να ανασυγκροτηθεί με εθελοντική μεταρρύθμιση. Υπήρξε ανένδοτη απέναντι στην πειθώ και στο ελπιδοφόρο μήνυμα μου. Προκειμένου να την πειθαναγκάσω, υποχρεώθηκα να καταφύγω στην βία. Η Ευρώπη είναι δυνατόν να οικοδομηθεί μόνο επάνω στα θεμέλια ερειπίων. Όχι ερειπίων υλικής μορφής, αλλά επί των ερειπίων των εγκαθιδρυμένων συμφερόντων και των οικονομικών συνεργασιών, επί της συντριβής της πνευματικής ακαμψίας και των διεστραμμένων προκαταλήψεων, της παρελθοντολογικής ιδιοσυστασίας και της νοητικής τελματώσεως. Η Ευρώπη πρέπει και οφείλει να διαμορφωθεί για το κοινό συμφέρον όλων των Αρίων Εθνών, μη υπολογίζοντας τα άτομα. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης είχε αντιληφθεί αυτή τη διαπίστωση απόλυτα. Εγώ ίσως καλύτερα παντός άλλου, δύνομαι να εικάσω τα μαρτύρια στα οποία υποβλήθηκε ο Ναπολέων, επιδιώκοντας να προωθήσει την ειρήνη και παραδόξως ήταν υποχρεωμένος να διεξάγει πόλεμο, χωρίς να διαφαίνεται καμιά προοπτική τερματισμού, στηριζόμενος στην αιώνια ελπίδα πως τελικά θα επικρατούσε, δια της επιβολής του, η ειρήνη. Ήδη από το θέρος του 1940 υπέφερα ο ίδιος τα αυτά μαρτύρια».
Παρατηρώντας την ιστορία βλέπουμε μια κοινή πορεία στον πόλεμο του Χίτλερ με τον πόλεμο του Βοναπάρτη: Πρώτα εναντίον των ευρωπαϊκών εθνών, μετά κατά της Ρωσίας αφού πρώτα έχουν συμμαχήσει μαζί της και στο τέλος αντικρίζουν κι οι δύο την ήττα από την Αγγλία.
Τα SS έχουν ομοιότητα με τους Samurai της Ιαπωνίας. Και τα δύο στρατιωτικά σώματα έδιναν όρκο πίστης και αφοσίωσης στον Φύρερ και στον Αυτοκράτορα αντιστοίχως. Η φιλοσοφία του κώδικα Bushido εντοπίζεται ξεκάθαρα στην φιλοσοφία των SS. Το βιβλίο Die Samurai είχε γραφτεί για τα SS και είχε προλογηθεί από τον Heinrich Himmler. Πολλοί ταυτίζουν τα SS με τους Λακεδαιμόνιους, όμως πέρα από το «ταν ή επί τας» ως φιλοσοφία δεν υπάρχει κάτι άλλο κοινό. Samurai και SS πολεμούν επίσης μέχρι νίκης ή θανάτου.
Ο Ναπολέων είχε καθιερώσει μια προσευχή για τα παιδιά της Γαλλίας: «Οφείλουμε στον Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α’ αγάπη, σεβασμό, υπακοή, πίστη, στρατιωτική υπηρεσία… θερμές προσευχές για την ευημερία του… γιατί ο Θεός τον έχει προικίσει με χαρίσματα για ειρήνη και για πόλεμο, και τον έπλασε κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του».
Η Χιτλερική Νεολαία αποστήθιζε στίχους σαν αυτόν: «Φύρερ μου! Σε ξέρω καλά και σ’ αγαπώ όπως τη μητέρα μου και τον πατέρα μου. Θα σε υπακούω πάντα όπως υπακούω τον πατέρα μου και την μητέρα μου. Και όταν μεγαλώσω, θα σε βοηθώ όπως θα βοηθώ τον πατέρα μου και την μητέρα μου. Και εσύ θα είσαι ευχαριστημένος με μένα».
Η Ευρώπη ηττήθηκε με τον Χίτλερ κι αυτό αρκεί για να αποδείξει την θνητότητά του, κάτι που αρνούνται ορισμένοι που αναμένουν την νέα ενσάρκωση του Βόταν ακολουθώντας και προπαγανδίζοντας τις εμμονικές μυθολογίες γύρω από τον χιτλερισμό που δημιούργησε ένας χιτλερικός Χιλιανός.
Βιβλιογραφία:
Ο Αγών μου, Εκδόσεις Κάκτος
Γιόζεφ Γκαίμπελς, Από το Κάιζερχοφ εις την Καγκελαρίαν, εκδόσεις «Νέα Γενεά»
SS Οι λεγεώνες του τρόμου, Gordon Williamson, Εκδόσεις Anubis
Τάκιτος Χρονικά, Εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ.
Σουητώνιος, Βίοι Καισάρων, Εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ.
Γάιου Ιούλιου Καίσαρος, Περί του εμφυλίου, Εκδόσεις Γρηγόρη
Otto Skorzeny, Οι καταδρομικές μου επιχειρήσεις, Εκδόσεις Eurobooks
Richard J. Evans – Το Γ΄Ράιχ στην εξουσία, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια
Ναπολέων, Εμίλ Λούντβιχ, Εκδόσεις Πάπυρος
Οι Σαμουράι – Οι ιππότες της αυτοκρατορίας με τιμή και πίστη, Heinz Corazza, εκδόσεις «Νέα Γενεά»
Inazo Nitobe, Μπουσίντο, Εκδόσεις Ιάμβλιχος
Γιαμαμότο Τσουνετόμο, Χαγκακούρε, Η τέχνη του Σαμουράι, Εκδόσεις Παπασωτηρίου
Ο εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα, Johann Chapoutot, Εκδόσεις Πόλις
