Ήταν μεσάνυχτα της 31ης Μαρτίου προς 1η Απριλίου 1955 εκκωφαντικές εκρήξεις συγκλόνησαν τις πόλεις της Κύπρου μας. Ο ένοπλος αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου και της ηρωομάνας ΕΟΚΑ ήταν γεγονός. Ήταν ένας αγώνας που έπαιρνε σάρκα και οστά. Ο πρώτος νεκρός Μοδέστος Παντελή έπεσε εκείνες τις ώρες για την ένωση με την Μητέρα Ελλάδα και την αποτίναξη του Βρετανικού ζυγού. Την ίδια ώρα κυκλοφορούσε και η πρώτη προκήρυξη που αποτύπωνε με μεστά και πατριωτικά λόγια τον άνισο αγώνα που ξεκινούσε ο Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής με τα ηρωικά του παλικάρια τα οποία θα έγραφαν χρυσές σελίδες δόξας στην Ελληνική ιστορία και θα έδειχναν στους λαούς της γης πως «Tου Έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει».
«Με τη βοήθεια του Θεού, με πίστη εις τον τίμιο αγώνα μας , με τη συμπαράσταση ολόκληρου του ελληνισμού και με τη βοήθεια των Κυπρίων, αναλαμβάνουμε τον αγώνα για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού,με σύνθημα εκείνο το οποίο μας κατέλιπαν οι πρόγονοί μας: «Ή ταν ή επί τας».
Αδελφοί Κύπριοι, από τα βάθη των αιώνων μας ατενίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνική ιστορία για να διατηρήσουν την ελευθερία τους: Οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους. Μας ατενίζουν οι αγωνιστές του 1821, οι οποίοι μας εδίδαξαν ότι η απελευθέρωση από το ζυγό του δυνάστη αποκτάται πάντοτε με αίμα. Μας ατενίζει ακόμη ολόκληρος ο Ελληνισμός, ο οποίος και μας παρακολουθεί με αγωνία αλλά και με εθνική περηφάνια. Έλληνες, όπου και να βρίσκεστε, ακούστε τη φωνή μας: Εμπρός! Όλοι μαζί για τη λευτεριά της Κύπρου μας».
Αρχηγός Διγενής
Με την προκύρηξη αυτή οι Έλληνες της Κύπρου κατά χιλιάδες ακολούθησαν τον Διγενή στον αγώνα εκείνο που θα έφερνε το μεγάλο όνειρο τον μεγάλο λυτρωμό για την Ένωση ή τον Θάνατο. Στον αγώνα εκείνο της ΕΟΚΑ οι Έλληνες της Κύπρου συμμετείχαν ενεργά κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και μαζί τους βγήκαν και νεαροί μαθητές στους δρόμους των πόλεων με μαζικές διαδηλώσεις για την εμψύχωση των αγωνιστών και του ίδιου του λαού. Οι επιπτώσεις και οι συνέπειες για εκείνα τα αμούστακα παιδιά ήταν βαρύτατες από τους αποικιοκράτες του Στρατάρχη Χάρτινγκ.
Ο ΟΡΚΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ
«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:
1. Θα αγωνισθώ με όλας μου τας δυνάμεις διά την απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων και αυτήν την ζωή μου.
2. Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα υπό οιονδήποτε πρόσχημα παρά μόνον όταν διαταχθώ υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο σκοπός του αγώνος.
3. Θα πειθαρχήσω απολύτως εις τας διαταγάς του Αρχηγού της Οργανώσεως και μόνον τούτου.
4. Συλλαμβανόμενος θα τηρήσω απόλυτον εχεμύθειαν τόσον επί των μυστικών της Οργανώσεως όσον και επί των ονομάτων των συμμαχητών μου, έστω και εάν…
βασανισθώ διά να ομολογήσω.
5. Δεν θα ανακοινώ εις ουδένα διαταγήν της Οργανώσεως ή μυστικόν το οποίον περιήλθεν εις γνώσιν μου παρά μόνον εις εκείνους δι’ ούς έχω εξουσιοδότησιν υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως.
6. Τας πράξεις μου θα κατευθύνη μόνον το συμφέρον του αγώνος και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτελείας ή κομματικού συμφέροντος.
7. Εάν παραβώ τον όρκον μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης τιμωρίας»
Υπογραφή μυουμένου.
Σημ.: Εφιστάτο ιδιαιτέρως η προσοχή του μυουμένου επί των κάτωθι:
Ο μη τηρών τα ανωτέρω ή ο διαδίδων μυστικά της Οργανώσεως ή ο μη υπακούων εις τας διαταγάς θα εκτελείται.
Η σειρά των νεαρών παιδιών που θυσιάστηκαν για την Λευτεριά της Κύπρου:
- Ο 18χρονος Πετράκης Γιάλλουρος πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ενώ ήταν σημαιοφόρος σε μαθητική διαδήλωση στις 7 Φεβρουαρίου του 1956 στην Αμμόχωστο.
- Ο μόλις 7 χρονών μαθητής δημοτικού Δημητράκης Δημητριάδης πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από Άγγλους στρατιώτες στη Λάρνακα, ενώ ήταν σε μαθητική διαδήλωση, στις 14 Μαρτίου του 1956.
- Ο 22χρονος Μιχαλάκης Καραολής και ο συνομήλικός του Αντρέας Δημητρίου ήταν οι πρώτοι που απαγχονίστηκαν στις 10 Μαϊου του 1956.
- Ο Χρήστος Τσιάρτας έπεσε πολεμώντας τους Άγγλους στις 16 Μαϊου του 1956 στο χωριό Μανδριά.
- Στις 9 Αυγούστου του 1956, ο Αντρέας Ζάκος, ο Χαρίλαος Μιχαήλ και ο Ιάκωβος Πατάτσος απαγχονίστηκαν στις κεντρικές φυλακές. Ήταν όλοι μεταξύ 22 και 24 χρόνων.
- Ο Κυριάκος Κολοκάσης και ο Ιωνάς Νικολάου έπεσαν στη μάχη του νοσοκομείου της Λευκωσίας, στις 31 Αυγούστου του 1956.
- Ο 22χρονος Μιχάλης Κουτσόφτας, ο συνομήλικος του Αντρέας Παναγίδης, που ήταν πατέρας τριών παιδιών και ο 23χρονος Στέλιος Μαυρομμάτης, απαγχονίστηκαν στις 21 Σεπτεμβρίου του 1956 στις κεντρικές φυλακές στη Λευκωσία
- Στις 15 Δεκεμβρίου του 1956, ο 27χρονος Χαράλαμπος Μούσκος έπεσε μαχόμενος κοντά στο αρχαίο θέατρο των Σόλων.
- Ο Μιχάλης Γιωργάλλας σκοτώνεται στις 31 Δεκεμβρίου του 1956 στο χωριό Ζωοπηγή, ενώ πολεμούσε δίπλα από τον Γρηγόρη Αυξεντίου.
- Ο Μάρκος Δράκος 28 χρονών σκοτώθηκε στις 18 του Γενάρη του 1957 κοντά στο ορεινό χωριό Ευρύχου.
- Ο Σωτήρης Τσαγκάρης έπεσε στις 17 Φεβρουαρίου του 1957 σε μάχη κοντά στο χωριό Πελέντρι και την ίδια μέρα σκοτώθηκε στην Ποταμίτισσα ο Δημήτρης Χριστοδούλου.
- Ο υπάρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α., ο θρυλικός Γρηγόρης Αυξεντίου, που στις 3 Μαρτίου του 1957 έγινε ολοκαύτωμα μέσα στο κρησφύγετό του, κοντά στη μονή Μαχαιρά.
- Ο 18χρονος μαθητής και ποιητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, που απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου του 1957, ήταν ο τελευταίος από τους 9 ήρωες που απαγχόνισαν οι Εγγλέζοι.
- Ο μόλις 17 χρονών Πετράκης Κυπριανού από τη Λάρνακα σκοτώθηκε πολεμώντας τους Άγγλους στο χωριό Ορά, στις 21 Μαρτίου του 1957.
- Ο Στυλιανός Λένας που πληγώθηκε σε συμπλοκή με τους κατακτητές στο Πελέντρι και ξεψύχησε στις 28 Μαρτίου του 1957 στο νοσοκομείο του Ακρωτηρίου.
- Ο Πάτροκλος Κόκκινος που πυροβολήθηκε στο χωριό του τη Λύση στις 10 Φεβρουαρίου του 1958.
- Την 1η Αυγούστου του 1958, ο Αντρέας Σουρουκλής σκοτώθηκε στο χωριό του, στους Τρούλλους.
- Ο τομεάρχης της Ε.Ο.Κ.Α. στην περιοχή Λάρνακας, Μιχαλάκης Παρίδης έπεσε πολεμώντας στο χωριό Βάβλα στις 27 Αυγούστου του 1958.
- Ο Ηλίας Παπακυριακού,ο Χρήστος Σαμάρας, ο Φώτης Πίττας και ο Αντρέας Κάρυος θυσίασαν τη ζωή τους στην ηρωική μάχη του Αχυρώνα στο Λιοπέτρι,που έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1958.
- Ο Χαράλαμπος Καλαϊτζής σκοτώθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1958 στο χωριό του, στον Κάθηκα.
- Ο Χαράλαμπος Πεττεμερίδης έπεσε μαχόμενος στο δάσος της Μαδαρής, στις 7 Οκτωβρίου του 1958.
- Ο Παναγιώτης Κάσπης σκοτώθηκε από τους Εγγλέζους στο Ριζοκάρπασο, στις 13 Οκτωβρίου του 1958.
- Ο 19χρονος Παναγιώτης Τουμάζος σκοτώθηκε στην Κακοπετριά, στις 22 Οκτωβρίου του 1958.
- Στις 19 Νοεμβρίου του 1958, ο Κυριάκος Μάτσης, αρνούμενος να παραδοθεί στους Άγγλους στρατιώτες που τον περικύκλωσαν, έπεσε μαχόμενος μέσα στο κρησφύγετό του στο Δίκωμο.
Πολλοί ακόμα αγωνιστές έχασαν την ζωή τους κατά την διάρκεια των μαχών. Πολλοί πέθαναν στα κολαστήρια των φυλακών έχοντας διαπράξει το μόνο τους αμάρτημα: αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας τους.
Ιερή παρακαταθήκη και ως ελάχιστο φόρο τιμής για όλα εκείνα τα ηρωικά τέκνα του Γεωργίου Γρίβα Διγενή και της ΕΟΚΑ είναι να μην ξεχάσουμε ποτέ τον παλικαρίσιο και τίμιο αγώνα τους. Να μην λησμονήσουμε ποτέ ότι η Ελλάς του Νότου στέκει και καρτερεί τον λυτρωμό και την ώρα που θα ελευθερωθεί από τα δεινά της. «Την ημέρα καρτερεί που τα καράβια τα Ελληνικά θα της φέρουν Λευτεριά!»
Εμείς ως απόγονοι των αγωνιστών της ΕΟΚΑ δίνουμε τον όρκο μπροστά στα φυλακισμένα μνήματα του Γρηγόρη Αυξεντίου του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του Στυλιανού Λένα, του Μάρκου Δράκου, του Δημητρίου, του Καραολή και του Μιχαήλ. Δεν θα λησμονήσουμε ποτέ τον ηρωικό τους αγώνα και την θυσία τους και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το δίκαιο την πατρίδας, για την Ένωση με την Μητέρα . Για την Ελευθερία που μια μέρα θα ανατείλει απ’ τον Βορρά!
Οι καιροί μας καλούν να φανούμε αντάξιοι του Ιερού τους Αγώνα.
«Χαίρε, ω χαίρε,Ελευθεριά!»
Κωνσταντίνος Σ.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=QpBUT7TBh1g&w=854&h=480]
