Κύριε,
Εύχομαι υπέρ του Έθνους:
Ολίγους ελευθέρους ισχυρούς, εις πάντα κύκλον νοήσεως, εις όλα τα στάδια της ενεργείας, που να τους οδηγή η φωτεινή των συνείδησις μόνον, και να τους εμψυχώνη βαθεία καταφρόνησις προς τα λεγόμενα «καλά και συμφέροντα».
Ολίγους, διά να αντιδράσουν καθ’ όλων των τυφλών ρευμάτων, υπό των οποίων φέρονται οι αδρανείς όγκοι των πολλών, διά να δείξουν την κενότητα όλων των λέξεων που δεν ανταποκρίνονται εις πράγματα, τρομάζουν όμως ως είδωλα τους δεισιδαίμονας πολλούς, διά να πολεμήσουν εν ανάγκη, μόνοι αυτοί, καθ’ όλου του κόσμου.
Διότι τον σπόρον της δράσεως, της αξίας των Εθνών, ρίπτει των ολίγων η αντίδρασις. Φαντάζομαι κάθε λαόν ως τον χούν της Γενέσεως. Το ατομικόν ε γ ώ είναι η πνοή της ζωής.
Κωστής Παλαμάς, εφ. «Το άστυ» 1 Ιαν. 1899
